کودکان و نوجوانانی که پنج نوع معمول انتی‌بیوتیک‌ها را از طریق دهن اخذ می‌کنند، در مقایسه با کسانیکه از این دواها استفاده نمی‌کنند، بیشتر معروض به ابتلا به سنگ‌های گرده استند.
نتایج پژوهش جدید که بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۵ بالای حدود ۵۲ هزار نفر صورت گرفته است، از ارتباط مصرف انتی بیوتیک و تشکیل سنگ گرده خبر داده است. حدود ۲۶ هزار نفر شامل در این پژوهش مبتلا به سنگ گرده بودند و ۲۶ هزار نفر دیگر آنان مبتلا به این مشکل صحی نبودند.
دانشمندان پی بردند که مصرف سه ماه تا یکسال از پنج انتی بیوتیک – سلفامیدها، سفالوسپورین‌ها، فلوروکوینولون‌ها، نایتروفورانتوین و پنسلین‌ها – به درجات مختلف با افزایش خطر ابتلا به سنگ‌های گرده توأم بوده است.
داکتر گریگوری تاسیان، سرمحقق این پژوهش، گفته است مزایای مصرف انتی بیوتیک چون جلوگیری از مرگ انسان‌ها در اثر بیماری های مکروبی، بیشتر از زیان‌های احتمالی آن چون تشکل سنگ گرده است.
آقای تاسیان به خبرگزاری رویترز گفته است که یافته های پژوهش آنان به این مفهوم نیست که از این پس نباید انتی بیوتیک ها مصرف شود، بلکه به گفتۀ وی استفادۀ "مناسب" از این دوا صورت گرفته و از "تجویز یا مصرف غیرضروری" آن پرهیز شود.
خطر زیاد شکل گیری سنگ گرده ناشی از مصرف انتی بیوتیک ها، بر بنیاد یافته های این پژوهش، در سن و سال کودکی و نوجوانی بیشتر بوده و با پیشرفت سن از این خطر کاسته می شود.
در این پژوهش ۱۲ انتی بیوتیک مورد مطالعه قرار گرفته بود اما هیچ نشانۀ مبنی بر ارتباط هفت انتی بیوتیک دیگر با سنگ گرده پیدا نشد.
با اینحال یکی از محدودیت‌های این پژوهش، به گفتۀ دانشمندان، این است که در مورد چگونگی شکل گیری سنگ گرده در اثر مصرف انتی بیوتیک، هیچ جزئیاتی ارایه نشده است.