سازمان های کمک رسانی هشدار می دهند که یک نسل کامل از کودکان سوری از لحاظ روانی آسیب دیده و منحیث پناهنده با مشکلات زندگی روبرو اند.
عدن نه ساله هیچگاه آن وحشت و ترس را فراموش نخواهد کرد که در سوریه به چشم سر دیده بود، اما بدبختی های زندگی در مهاجرت در لبنان به زخم های روانی او می افزاید. او شکایت دارد که سایر اطفال با وی برخورد ناشایسته دارد و الفاظ بد را برایش به کار میبرند.
او میگوید اطفال برایش اشاره میکنند و او را سگ سوری صدا کرده و برایش میگویند که آنها کشور شان را انفجار میدهند. عدن میگوید «آنها ما را متهم میکنند که گویا عامل انفجار های بم استیم".
کارولین آنینگ با موسسه خیریه نجات کودکان کار میکند از طریق سکایپ از لبنان خاطر نشان ساخت که سازمان وی هشدار داده است که از اثر جنگ و آوارگی، شماری فاجعه باری از کودکان سوری زخم های روانی را برداشته که بدون درمان مانده است.
آنینگ حرف های یک دختر 6 ساله را به خاطر می آورد که یک چشم خود را در یک حمله هوایی در منزل خود در حمص از دست داده بود. او اضافه کرد که این دختر شاهد پارچه شدن برادر کوچکش بود.
آنینگ میگوید "کودکان بسیار انعطاف پذیراند اما فراموش کردن اینگونه خاطرات برای شان خیلی دشوار است، به ویژه بدون کمک و تداوی روانشناس."
لیکن امداد گران می گویند که آنها به شدت به منابع و بودجه بیشتر نیاز دارند.
ریم نصری، روانشناس اطفال در موسسۀ نجات کودکان ادعا دارد که عدم تداوی چنین اطفال تاثیرات منفی بعدی را در بزرگسالی ببار می آورد. به عنوان مثال، آنها می توانند بعداً بسیار خشن باشند و یا تاثیر عمیق بر احساس شان وارد کند که باعث افسردگی ، اضطراب و وحشت میگردد و درمان و تداوی آنها بسیار دشوار است.
این آمار قابل ملاحظه است. دریک کمپ پناهندگان در منطقه کردستان عراق، یک در هر ده طفل حد اقل یکی از والدین خود را از دست داده است. حدود دو صد هزار طفل پناهنده سوری درشرایطی به سر میبرند که هیچ نوع دسترسی به تعلیم و تربیه ندارند. درعین حال میزان ازدواج زودهنگام برای دختران در حال افزایش است.
اننینگ امیگوید که دو میلیون طفل پناهندۀ سوری وجود دارد و در حال حاضر، بودجه برای حفاظت از این اطفال که به کمک فوری ضرورت دارند صرف ۲۶ فیصد است.
او می افزاید که یک نسل کامل از کودکان سوری شاهد داغ های وحشت های جنگ است و آنها به مداخله سریع برای تداوی نیاز دارند.