سرمنشی سازمان ملل متحد در تازه ترین گزارش اش به اعضای شورای امنیت تصویر نسبتاً تاریکی از اوضاع سیاسی و امنیتی افغانستان ارائه کرده است.
تنش های سیاسی میان محمد اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان، و عبدالله عبدالله، رئیس اجرائیه افغانستان، برای تقسیم قدرت یکی از مسایلی است که این گزارش به آن اشاره کرده است.
اتهام خویشخوری و قوم پرستی از سوی عبدالرشید دوستم، معاون اول رئیس جمهور، بر رئیس جمهور و رئیس اجرائیه در بخش مقرری ها از مشکلات دیگری است که در این گزارش به آن اشاره شده است.
در این گزارش آمده است که سال دوم حکومت وحدت ملی شاهد کدام رویداد عمده نبود، اما نیاز است تا به تنش های موجود به شکل سازنده رسیدگی شود.
امنیت
بر اساس این گزارش، شمار در گیری های مسلحانه بین ماه جنوری ۲۰۱۶ تا ما اکتوبر، در مقایسه با سال گذشته، ۲۲ در صد بیشتر بود.
در این گزارش آمده است که قوای امنیتی أفغانستان توانسته است تا مراکز همه ولایات افغانستان را در کنترول خود نگهدارند، اما طالبان در سراسر کشور قوای امنیتی را با مشکل مواجه کرده است. در خزان امسال، طالبان تلاش کردند تا مراکز ولایت هلمند، ارزگان، فراه و کندز را به تصرف خود بیاورند.
در همین زمان، ۱۸۳ قتل صورت گرفته که در مقایسه با عین مدت زمان سال گذشته، ۳۲ در صد کاهش را نشان می دهد. علاوه بر آن، در این مدت، هشتاد اختطاف در سراسر افغانستان به ثبت رسیده که یازده مورد آن، اختطاف های جمعی می باشد. در این مدت، ۱۹ حملۀ انتحاری صورت گرفت که در مقایسه با همین مدت زمان سال گذشته، فقط یک حمله بیشتر می باشد.
علاوه بر درگیری های مسلحانه میان قوای حکومتی و طالبان، جنگ میان قوای افغان و گروه دولت اسلامی یا داعش نیز ادامه داشته است. در ولایات ننگرهار و کنر، قوای افغان به حمایت بین المللی عملیات معمول زمینی و هوایی را بر ضد این گروه راه اندازی کرده اند. این عملیات موجب شده تا حضور داعش در این ولایات، محدود باقی بماند.
رد پاکستان، پذیرش هند
در این گزارش از روابط افغانستان با کشور های منطقه نیز اشاره شده که بر اساس آن روابط میان کابل و اسلام آباد پر تنش باقی ماند، اما روابط همکاری میان افغانستان با هند، بیشتر شده است. به صورت مشخص، در گزارش آمده است که رئیس جمهور غنی، کمک ۵۰۰ میلیون دالری پاکستان را که در کنفرانس بروکسل برای افغانستان تعهد شده بود، رد کرد. اما تعهد کمک یک میلیارد دالری هند را پذیرفته است.
در گزارش آمده است که کشور های منطقه می توانند نقش جدی را در مسایل پیچیدۀ سیاسی و امنیتی بازی کنند. در این گزارش از کشور های منطقه خواسته شده تا نقش سازندۀ در راستای ثبات و رشد اقتصادی که نفع منطقه است، روی دست گرفته شود.