تعهد دراز مدت ایالات متحده برای پشتیبانی از امنیت و قوای امنیتی افغانستان در چوکات توافقنامۀ دوجانبۀ امنیتی واکنش های مختلطی را در پی دارد.
نامۀ رئیس جمهور باراک اوباما به همتای افغان اش نقطۀ پایان گفت و شنود های پرجنجال دو طرف در بیش از یک سال گذشته روی این سندی می باشد که به اساس آن ایالات متحده نیازمندی های مالی و قابلیت کاری سکتور امنیت افغانستان را در بدل نُه پایگاه نظامی پوره خواهد کرد.
درست یک روز پیشتر از برگزاری لویه جرگه، جان کری، وزیر خارجۀ ایالات متحده گفت که تایید موافقتنامۀ امنیتی به جرگه ربط دارده گفت "ما بر متن موافقتنامه یی که به لویه جرگه پیشکش شده است، توافق کرده ایم، اما آنان (لویه جرگه) باید آن را تایید کرد. پس فکر می کنم که نامناسب است که من در مورد تمام یا برخی جزئیات این سند ابراز نظر کنم، این به مردم افغانستان ارتباط دارد."
گام بعدی پس از توافق میان واشنگتن و کابل، تصویب این سند توسط شورای ملی افغانستان می باشد.
ماروین وینبان، پژوهشگر انستیتوت شرق میانه در واشنگتن می گوید که عدۀ نمایندگان در ولسی جرگه مخالف این طرح اند، اما رئیس جمهور افغانستان از تصویب آن اطیمنان دارد.
او افزود "به این عقیده ام اگر رئیس جمهور کرزی حمایت کافی در لویه جرگه و ولسی جرگه نمی داشت، این سند را برای تصویب تقدیم نمی کرد."
زمان امضأی سند
آقای وینبان شایعات و تفسیر های بیانات رئیس جمهور کرزی را رد می کند که گویا امضأی این سند را به رئیس جمهور بعدی – پس از برگزاری انتخابات محول خواهد کرد، زیرا به گفتۀ این کارشناس "ایالات متحده به پافشاری ادامه خواهد داد که قرارداد عقد شود" زیرا نبود چنین سند اعلام شمار سربازان امریکایی را در افغانستان پس از سال 2014 برای رئیس جمهور اوباما دشوار می سازد.
رئیس جمهور کرزی در بیانیۀ امروزی اشاره کرد که تنها مخالف این سند در منطقه ایران است، اما انتونیو گیوستوزی، استاد دانشگاه اقتصاد لندن می گوید که تقویت روابط افغانستان با ایالات متحده به حیث یک قدرت جهانی در یک سند رسمی، موقف کابل را در منطقه تقویت می بخشد، اما پایداری روابط نزدیک با واشنگتن نگرانی های را نیز در پی خواهد داشت.
آقای گیوستوزی می گوید "در عین زمان عقد این قرارداد بعضی همسایه ها را وادار می سازد تا تطبیق پالیسی های تضعیف ثبات در افغانستان را ادامه دهند زیرا آنها از لحاظ فکری و همچنان استراتیژیک با حضور امریکا در همسایگی شان مشکل دارند."
شرکای اروپایی امریکا
شماری از همپیمان های ایالات متحده در اروپا به شکل علحیده با افغانستان سند های همکاری دراز مدت را امضأ کرده اند، اما آقای گیوستوزی می گوید که رسیدن به این توافق واشنگتن را فرصت و نفوذ می دهد تا کشور های اروپایی را وادار سازد تجهیز و آموزش دهی قوای امنیتی افغانستان پس از سال 2014 تعهدات نشست شیکاگو را پلان گذاری و عملی کنند.
نظریات در ایالات متحده – بین مقامها و رسانه ها – در مورد توافق احتمالی بین کابل و واشنگتن گوناگون است. روزنامۀ نیویارک تایمز در گزارشی در مورد جنجال های گفت و شنود نگاشته است که دو طرف نسبت به نکات مورد اختلاف، مواردی داشتند که با هم موافق بودند.
جمهوری خواهان در کانگرس ایالات متحده بارها از رئیس جمهور اوباما خواهان تعهد دراز مدت و حضور گستردۀ نظامی در افغانستان پس از سال 2014 بودند، اما تعداد زیادی در حزب دموکرات رئیس جمهور، می گویند که طویل ترین جنگ ایالات متحده باید پایان یابد و تمرکز منابع و حکومت بر ملت سازی در داخل ایالات متحده گردد.
اما ماروین وینباون به توافق نظر عمومی نسبی در واشنگتن از پشتیبانی سیاسی هر دو حزب سیاسی واشنگتن پرداخته می گوید "در نهایت فکر کنم که طرفداری هر دو حزب برای افغانستان وجود خواهد داشت، باوجود پرسش های که پاسخ فوری به آنها ارائه نخواهد گردید."
نامۀ رئیس جمهور باراک اوباما به همتای افغان اش نقطۀ پایان گفت و شنود های پرجنجال دو طرف در بیش از یک سال گذشته روی این سندی می باشد که به اساس آن ایالات متحده نیازمندی های مالی و قابلیت کاری سکتور امنیت افغانستان را در بدل نُه پایگاه نظامی پوره خواهد کرد.
درست یک روز پیشتر از برگزاری لویه جرگه، جان کری، وزیر خارجۀ ایالات متحده گفت که تایید موافقتنامۀ امنیتی به جرگه ربط دارده گفت "ما بر متن موافقتنامه یی که به لویه جرگه پیشکش شده است، توافق کرده ایم، اما آنان (لویه جرگه) باید آن را تایید کرد. پس فکر می کنم که نامناسب است که من در مورد تمام یا برخی جزئیات این سند ابراز نظر کنم، این به مردم افغانستان ارتباط دارد."
گام بعدی پس از توافق میان واشنگتن و کابل، تصویب این سند توسط شورای ملی افغانستان می باشد.
ماروین وینبان، پژوهشگر انستیتوت شرق میانه در واشنگتن می گوید که عدۀ نمایندگان در ولسی جرگه مخالف این طرح اند، اما رئیس جمهور افغانستان از تصویب آن اطیمنان دارد.
او افزود "به این عقیده ام اگر رئیس جمهور کرزی حمایت کافی در لویه جرگه و ولسی جرگه نمی داشت، این سند را برای تصویب تقدیم نمی کرد."
زمان امضأی سند
آقای وینبان شایعات و تفسیر های بیانات رئیس جمهور کرزی را رد می کند که گویا امضأی این سند را به رئیس جمهور بعدی – پس از برگزاری انتخابات محول خواهد کرد، زیرا به گفتۀ این کارشناس "ایالات متحده به پافشاری ادامه خواهد داد که قرارداد عقد شود" زیرا نبود چنین سند اعلام شمار سربازان امریکایی را در افغانستان پس از سال 2014 برای رئیس جمهور اوباما دشوار می سازد.
رئیس جمهور کرزی در بیانیۀ امروزی اشاره کرد که تنها مخالف این سند در منطقه ایران است، اما انتونیو گیوستوزی، استاد دانشگاه اقتصاد لندن می گوید که تقویت روابط افغانستان با ایالات متحده به حیث یک قدرت جهانی در یک سند رسمی، موقف کابل را در منطقه تقویت می بخشد، اما پایداری روابط نزدیک با واشنگتن نگرانی های را نیز در پی خواهد داشت.
آقای گیوستوزی می گوید "در عین زمان عقد این قرارداد بعضی همسایه ها را وادار می سازد تا تطبیق پالیسی های تضعیف ثبات در افغانستان را ادامه دهند زیرا آنها از لحاظ فکری و همچنان استراتیژیک با حضور امریکا در همسایگی شان مشکل دارند."
شرکای اروپایی امریکا
شماری از همپیمان های ایالات متحده در اروپا به شکل علحیده با افغانستان سند های همکاری دراز مدت را امضأ کرده اند، اما آقای گیوستوزی می گوید که رسیدن به این توافق واشنگتن را فرصت و نفوذ می دهد تا کشور های اروپایی را وادار سازد تجهیز و آموزش دهی قوای امنیتی افغانستان پس از سال 2014 تعهدات نشست شیکاگو را پلان گذاری و عملی کنند.
نظریات در ایالات متحده – بین مقامها و رسانه ها – در مورد توافق احتمالی بین کابل و واشنگتن گوناگون است. روزنامۀ نیویارک تایمز در گزارشی در مورد جنجال های گفت و شنود نگاشته است که دو طرف نسبت به نکات مورد اختلاف، مواردی داشتند که با هم موافق بودند.
جمهوری خواهان در کانگرس ایالات متحده بارها از رئیس جمهور اوباما خواهان تعهد دراز مدت و حضور گستردۀ نظامی در افغانستان پس از سال 2014 بودند، اما تعداد زیادی در حزب دموکرات رئیس جمهور، می گویند که طویل ترین جنگ ایالات متحده باید پایان یابد و تمرکز منابع و حکومت بر ملت سازی در داخل ایالات متحده گردد.
اما ماروین وینباون به توافق نظر عمومی نسبی در واشنگتن از پشتیبانی سیاسی هر دو حزب سیاسی واشنگتن پرداخته می گوید "در نهایت فکر کنم که طرفداری هر دو حزب برای افغانستان وجود خواهد داشت، باوجود پرسش های که پاسخ فوری به آنها ارائه نخواهد گردید."