آنچه در بازار سیاه بین معتادان و قاچاقبران مواد مخدر به نام "شیشه" مشهور است، نوعی مادۀ کیمیایی به نام متامفتامین است که بسیار قوی و به شدت اعتیاد آور است.
متامفتامین یا مت که تاثیرات زیانبار و ماندگاری را بر سیستم عصب مرکزی برجا می‌گذارد، شکل کرستلی یخ مانند یا شیشه مانند را داشته و به سادگی به پودر قابل حل در آب و الکول مبدل شده می‌تواند.
مطالعات نشان داده است که مصرف متامفتامین سبب پارانویا (کج پنداری یا بدگمانی)، برسام بینایی و شنوایی و توهم در نزد شخص می شود.
بر اساس تحقیقات انستیتیوت ملی مبارزه با سو استفادۀ دوایی ایالات متحده، کسانیکه به گونۀ دوامدار متامفتامین مصرف می‌کنند، اضطراب، گیجی و بدخلقی و سلوک خشن را نیز تجربه می‌کنند.
برسام‌ها اغلباً اعراض شبیه سکیزوفرنیا یا جنون مزمن یا هم روان گسیختگی را تقلید می‌کند و برخی مصرف کنندگان متامفتامین اقدام به آدم‌کشی یا خودکشی می‌کنند.
مطالعات انستیتیوت ملی مبارزه با سو استفادۀ دوایی ایالات متحده نشان داده است که مصرف دوامدار متامفتامین سبب تغییر ساختار و شکل و وظیفۀ بخش‌هایی از دماغ شده است که با کنترول احساسات و حافظه سروکار دارد. این تغییرات سبب مشکلات عاطفی و شناختی در نزد فرد می‌شود.
همچنان، مصرف دوامدار متامفتامین سبب کاهش شدید وزن، فاسد شدن دندان‌ها و حتا ریختن دندان، زخم ها و تخریش جلدی می‌شود.
مت سبب افزایش فعالیت شخص مصرف کننده شده و منجر به پرگویی، کاهش اشتها و ایجاد حس سرخوشی در نزد فرد می‌شود.
متامفتامین در قرن ۲۰ به گونۀ صنعتی از امفتامین استحصال شد و در ابتدا به صفت دوای ضد احتقان بینی و برانش‌ها کار گرفته می‌شد.
با اینحال، متآمفتامین در شماری از کشورها کاربرد طبی داشته و برای درمان افراد مبتلا به اختلال توجه و تشوش فرط فعالیت گاه‌گاهی، اما با دوز بسیار کم، کار گرفته می‌شود.