تظاهرات زنان در کابل؛ 'ادامۀ محرومیت دختران به آموزش نقض سریع حقوق بشر است'

عکس: آرشیف

همزمان با ادامۀ بسته‌ماندن مکاتب متوسطۀ و لیسۀ دختران در افغانستان، برخی از فعالان حقوق زن، والدین و دانش‌آموزان دختر بار دیگر در کابل تظاهرات کرده و ادامۀ محرومیت آنان به آموزش را نقض سریع حقوق بشر خوانده اند.

این معترضان زن و دانش‌آموزان مکاتب که شمار شان به ده‌ها تن می‌رسید، در نزدیکی شماری از مکاتب دختران در شهر کابل، شعار "درس، بی‌ترس" سر داده و خواستار بازگشایی مکاتب دختران در این کشور شده اند.

پس از تسلط طالبان بر افغانستان در آگست سال گذشتۀ میلادی، این گروه دروازه‌های مکاتب متوسطه و لیسه را به روی دختران مسدود نگهداشته و زنان را از کار به استثنای شمار معدودی از سکتور‌ها، منع کرده اند.

با وجود تاکید مردم افغانستان و جامعهٔ بین المللی، تا اکنون حکومت این گروه هیچ اقدام عملی را برای بازگشایی مکاتب دختران روی دست نگرفته است، هرچند این گروه وعدۀ بازگشایی مکاتب دختران را داده است.

این معترضان زن با انتقاد از طالبان گفته اند که با آنکه بیش از ۴۰۰ روز از محرومیت دانش‌آموزان دختر بالاتر از صنف ششم در افغانستان می‌گذرد، این گروه تا حالا هیچ اقدامی برای بازگشایی مکاتب نکرده است.

یکی از این معترضان زن گفت: "ممنوعیت رفتن دختران به مکاتب، اوج خشونت طالبان علیه زنان در افغانستان را نشان می‌دهد."

این معترضان زن همچنان از جامعهٔ بین المللی خواسته اند که بر طالبان فشار بیشتر بیاورد تا آنان هرچه زودتر دروازۀ مکاتب را به روی دختران باز کنند.

یکی از دانش‌آموزان معترض گفت: "ما امروز یک دادخواهی به خاطر بسته‌بودن مکاتب داشتیم، آمدیم پشت دروازه مکتب الفتح، آنها [طالبان] برای ما اجازه ندادند. تعداد شاگردان که از مکاتب باز مانده اند، زیاد بود، ما را متفرق ساختند و راپور ما را دادند."

این در حالی است که فرهاد دریا، آوازخوان سرشناس افغانستان، روز گذشته از آغاز کارزار "درس – بی‌ترس" خبر داد و از همۀ دانش‌آموزان دختر خواست که به مکاتب شان برگردند.

او در صفحۀ رسمی فیسبوک خود گفته است: "خواهران شجاع من که فردا شنبه هفت عقرب با اعتماد به خود و برای حصول حق تعلیم و تحصیل پشت دروازه‌های بستۀ مکتب خود با یونیفورم حاضر می‌شوید... فقط پشت دروازه‌های مکتب با یونیفورم حاضر شوید، سر و صدا راه نیاندازید و شعار ندهید! اشتراک صلح آمیز شما در این کارزار، به تنهایی بزرگ‌ترین اعتراض است."

این در حالی است که سه روز پیش، نمایندۀ وزارت خارجۀ ایالات متحده در امور زنان و حقوق بشر با اشاره به وضع محدودیت از سوی طالبان بر حق آموزش و کار زنان و دختران در افغانستان گفت که طالبان نمی‌توانند فرصت‌های آموزشی و شغلی نصف مردم این کشور را انکار کنند.

رینا امیری در رشته پیام‌هایی در تویتر گفت که ۴۰۰ روز از زمانی که طالبان عملاً دختران بالاتر از صنف ششم را از مکتب منع کرده ‌اند، می‌گذرد. خانم امیری همچنان گفت که افزون بر این، طالبان به طور فزایندۀ در حال ایجاد اختلال در تحصیلات عالی دختران و زنان و به خصوص هزاره‌ها اند.

همچنان در تازه‌ترین مورد، ریچارد بنیت، گزارشگر ویژهٔ ملل متحده در امور وضعیت حقوق بشر در افغانستان، گفته است که پسرفت کنونی حقوق زنان و دختران افغان شاید در تاریخ این کشور بی سابقه باشد.

آقای بنیت به تاریخ ۲۶ اکتوبر (چهارم عقرب) در نشستی در ملل متحد گفت که در مقایسه با دست‌آورد‌های ۲۰ سال گذشته، این پسرفت بزرگتر از پسرفت‌های است که زنان و دختران افغان در سال ۱۹۹۶ آنرا تجربه کردند- سالی که گروه طالبان برای بار نخست بر افغانستان مسلط شد.

او گفت که برعلاوهٔ اینکه مکاتب متوسطه و لیسهٔ دختران از ۴۰۱ روز به این‌سو مسدود باقی مانده، زنان افغان به گونهٔ گسترده از دسترسی به کار و زندگی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی محروم شده، اقداماتی که هدف آن نامریی ساختن زنان از جامعه است.