زهرا جویا خبرنگار افغان و مدیر مسوول رسانهٔ رخشانه به عنوان یکی از ۱۲ نفر از "زنان سال" از سوی مجلۀ تایم معرفی شد. تایم از این ۱۲ زن به صفت رهبرانی یاد کرده است که در راستای جهان بیشتر برابر کار و تلاش کرده اند.
مجلهٔ تایم به نقل از خانم جویا نگاشته است که او پنج سال داشت که طالبان برای بار نخست - در سال ۱۹۹۶- قدرت را در افغانستان در دست گرفتند و تحصیل دختران را ممنوع کردند. او گفته است که دلسرد نشده بود، لباس پسرانه می پوشید و هر روز به مکتبی که دو ساعت از خانهٔ شان فاصله داشت، می‌رفت.
به نقل از مجلۀ تایم، پس از فروپاشی حکومت طالبان در سال ۲۰۰۱ و رویکار آمدن حکومت جدید در افغانستان، زهرا دوباره لباس‌های دخترانه پوشید و به تحصیل خود ادامه داد. او در فاکولته حقوق و علوم سیاسی شامل شد اما قصه‌های ناگفتهٔ همصنفی‌هاو دوستان دختر وی، او را وادار کرد به شغل خبرنگاری رو بیاورد.
خانم جویا در مصاحبه با انجلینا جولی، هنرپیشۀ مشهور هالیوود که در مجلۀ تایم نشر شد، گفت: "وقتی خورد بودم پدرم سارنوال بود. زن‌ها به خانه ما می‌آمدند و از پدرم کمک می‌خواستند. من هم تصمیم گرفتم برای دفاع از حقوق زنان، سارنوال یا وکیل شوم. "
اما او می‌گوید که پس از رفتن به پوهنتون داستان‌ها و پیشنهادات همصنفی‌ها و دوستانش او را متوجه ساخت که باید خبرنگار شود. او درسال ۲۰۲۰ رسانه رخشانه را که یک رسانه مستقل است و موضوعات مرتبط با زنان را تحت پوشش قرار می‌دهد، تاسیس کرد تا بتواند صدای زنان افغان را به گوش همه برساند.
افغانستان از دیرزمانی جای بسیار خطرناک برای خبرنگاران به ویژه خبرنگاران زن بوده است. بر اساس گزارش گزارشگران بدون مرز، ۸۰ درصد از زنان خبرنگار از زمان فروپاشی دولت پیشین افغانستان در ماه اگست، شغل خود را از دست داده و یا مجبور به فرار شده اند.
خانم جویا هم از جمله کسانی بود که مجبور به فرار از کشور شد. او در جریان عملیات تخلیه نظامی از افغانستان توسط نیروهای نظامی بریتانیا به آن کشور انتقال شد و اکنون در لندن به سر می‌برد.
او در مصاحبه با خانم جولی از جامعه بین المللی خواست تا با طالبان در مورد حقوق زنان در افغانستان صحبت کنند و تا زمانی که حقوق زنان برآورده نشود، طالبان نباید به عنوان یک دولت توسط جامعه جهانی به رسمیت شناخته شوند.
زهرا جویا در این مصاحبه گفت: "آنها تغییر نکرده اند. آنها یک گروه تندرو بنیادگرا هستند. آنان به حقوق بشر اعتقادی ندارند. مردم می توانند ببینند که تغییر نکرده اند. آنها خبرنگاران را شکنجه می کنند و زنان پولیس را می کشند ".