چهل و پنج سال قبل از امروز، یعنی در بیستم ماه جولای سال نوزده شصت و نه میلادی، نیل آرمسترانگ، اولین فضانورد امریکایی بود که بر سطح کره ماه قدم نهاد. در اولین ماموریت آپلو، سه فضانورد امریکایی به نام های نیل آرمسترانگ، باز آلدرین و مایکل کالینز، شامل بودند.
نیل توانست تا در دقایق آخر این پرواز در حالیکه میکوشید تا کپسول رها شده حامل فضانوردان با صخره ها اصابت نکند و آنها فقط برای بیست ثانیه قبل از توقف مواد سوخت کافی داشتند، این کپسول را که بنام ایگل نامیده میشد بر سطح کره ماه فرود آورد.
در حالیکه تمام جهان این صحنه را در کشور های مختلف از طریق تلویزیون تماشا میکردند، نیل در حالیکه از داخل کپسول بر سطح کره ماه قدم گذاشت این جمله را گفت :"قدمی کوچک برای انسان، جهشی بزرگ برای بشریت." جمله یی که تاکنون در تاریخ اکتشافات فضایی جاودانه باقی مانده است.
ادوین آلدرین، فضانورد دومی بود که دقایق بعد از آرمسترانگ، بر سطح کره ماه پیاده شد. ناسا یا اداره ملی فضایی ایالات متحده، معتقد است که بیش از نیم میلیارد نفر در سرتاسر جهان این صحنه را از طریق تلویزیون با هیجان و برخی با اشک و احساسات مشاهده میکردند.
وقتی از آرمسترانگ در مورد احساس اش حین قدم زدن بر سطح کره ماه پرسیده شد، وی پاسخ داد که خود را در همان لحظه در مقایسه با کهکشان و محیطی که در آن بود، بی نهایت کوچک و حقیر حس کرد.
نیل آلدن آرمسترانگ در پنجم ماه اگست سال نوزده سی در ایالت اوهایو ایالات متحده به دنیا آمد. پدر وی کارمند دولت بود و به دلیل سفر های مکرر پدرش، نیل و خانواده‌اش به بیش از بیست شهر مختلف در ایالات متحده کوچ کرده و در آن زندگی کردند و طفولیت وی در تجارب مختلف از این سفر ها شکل گرفت.
نیل به فضا و پرواز از سنین کودکی علاقه داشت و تحصیلات خود را نیز تا سطح فوق لیسانس در انجینیری فضایی در یونیورستی کالیفرنیای جنوب خاتمه داد و بعد از ختم تحصیل به قوای هوایی اردوی ایالات متحده پیوست و منحیث یکی از موفق ترین پیلوت ها انتخاب شد و بعد از چند سال خدمت در قوای هوایی به ناسا پیوست.
آرمسترانگ بتاریخ بیست و پنجم ماه اگست سال دو هزار و دوازده بر اثر مرض قلبی و عوارض ناشی از یک عملیات قلب در ایالت اوهایو درگذشت.
خانواده وی از دوستداران آرمسترانگ خواستند تا هر بار که به سمت مهتاب نگاه میکنند او را به خاطر بیاورند.
آینده ماموریت های به فضا
باز الدرین، یک تن دیگر از فضانوردان اولین ماموریت فضایی آپلو، میگوید که امروز وضعیت طور دیگریست و ایالات متحده در وضعیت خوبی قرار ندارد.
الدرین می گوید که برنامه اکتشافی مهتاب باید ادامه یابد تا اینکه گام بعدی، سفر به مریخ باشد. اما به گفتۀ این فضانورد امریکایی برای اینکار به همکاری با کشورهایی نیاز است که برنامه های فضایی دارند، نه رقابت با آنان.
ادارۀ ملی فضایی ایالات متحده یا ناسا سفر به مریخ را یکی از اهداف خود قرار داده است، اما الن ستوفان از ناسا می گوید که رسیدن به این هدف زمانگیر است.
ستوفان می گوید که رسیدن به مریخ واقعاً مشکل است، نه بخاطر دوری راه که هشت ماه را در بر می گیرد، بلکه به گفتۀ وی اکنون تکنالوژیی در دسترس نیست که بشر را قادر به رهسپار شدن در این سفر طویل سازد.
الن ستوفان می گوید که برای رسیدن به مریخ، ایالات متحده نیاز دارد تا با شرکای بین المللی همکاری کند، زیرا به باور وی این یگانه راه رسیدن به این هدف است.
شرکای بین المللی درین زمینه تنها حکومات خارجی نیستند بلکه شرکت های خصوصی نیز در این زمره شامل است که می خواهند تا سال ٢٠١٧ فضا نوردان را از قلمرو ایالات متحده به ایستگاه بین المللی فضایی بفرستند.
در این میان یکی هم شرکت ورجن گلاکتیک است که هم به دانشمندان و هم سیاحین فضایی سهولت سفر به فضا را فراهم می کند.
ویلیم پومیرانتز از شرکت ورجن گلاکتیک می گوید که آن شرکت در نظر دارد که نخستین مشتری خود را امسال به فضا بفرستد. او می گوید که نسل جدید متشبثین خصوصی امور فضایی ماموریت های اپولو را دیده اند و اکنون آن را انکشاف می دهند.
جان سپنسر، انجنیرفضایی در انجمن سیاحتی فضایی آرزومند است که سیاحت فضایی به یک صنعت بزرگ مبدل شود. سپنسر می گوید که دهۀ آینده، برهۀ مهمی در کسب تجارب فضایی خواهد بود، زیرا به گفتۀ او سیاحت به مهتاب اهمیت و ترویج یافته و سفر به مریخ نیز آغاز خواهد شد.
ادارۀ ملی فضایی ایالات متحده اکنون در ماموریت هایش در تلاش است تا پاسخ به این پرسش را بیابد که آیا ما یگانه موجودات زنده در کاینات هستیم یا مخلوقات دیگری نیز در آن وجود دارد؟ و تاکنون هیچ ماموریتی قادر به پاسخ به این سوال یا یافتن علایم زندگی در دیگر کره ها نشده است.
