گزارشگر سازمان ملل متحد که هشت روز پیش به منظور ارزیابی وضعیت زنان و بررسی خشونت علیه زنان افغان وارد افغانستان شده است، با ابراز نگرانی می گوید که هنوز هم زنان افغان با انواع خشونت روبرو استند.
رشیده مانجو، گزارشگر ویژه ملل متحد می گوید که با وصف تلاش های ۱۳ سال اخیر در راستای تامین حقوق زنان در افغانستان، هنوز هم اکثر زنان افغان به حقوق اساسی شان در این کشور دسترسی ندارند. او گفت که هشت روز گذشته را صرف ارزیابی عوامل خشونت علیه زنان در افغانستان کرده است.
پیشتر از این دو گزارشگر دیگر سازمان ملل متحد یکی در سال ۱۹۹۹ در زمان حاکمیت طالبان و دیگری در سال ۲۰۰۵ از وضعیت زنان در افغانستان گزارش تهیه کرده بودند.
خانم مانجو می گوید که در مقایسه با نه سال قبل در زندگی زنان افغان از رهگذر مشارکت سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی تغیرات زیادی آمده و قوانینی برای تضمین مصوونیت زنان به تصویب رسیده است. اما او اضافه می کند که این تغیرات تنها به زنان شهر نشین خلاصه شده است و این چنین تغییر در زندگی زنان روستایی ملموس نیست.
خانم مانجو گفت که در افغانستان از قانون منع خشونت علیه زنان تعبیر و تفسیر های غلط صورت می گیرد و یا هم دیدگاه مردم در مورد خانه های امن زنان که به گفتۀ وی آنان را از چنگ خشونت می رهاند، نگران کننده است.
یافته های گزارشگر ملل متحد همچنان حاکی است که مردم افغانستان چنین می پندارند که گویا خانه های امن، زنان را به فرار از منزل تشویق می کند و یا هم به باور برخی از افغان ها "کار های غیر اخلاقی" در این خانه ها صورت می گیرد.
خانم مانجو می گوید که در جریان سفر به افغانستان، دیدار از زندان بادام باغ و صحبت با شماری از زنان محبوس دریافته است که برخی از آنها به خاطر فرار از منزل به اتهام ارتکاب "جرایم اخلاقی" زندانی شده اند.
به گفتۀ پژوهشگر ملل متحد، این زنان پیش از فرار از منزل یا رسیدن به زندان، در یک فضای خشونتبار جنسی و فزیکی در خانوادۀ شان به سر می برند و این وضعیت سبب شده است که سرنوشت آنان به زندان کشانده شود.
مشکلات قانونی
گزارشگر ویژۀ ملل متحد می گوید که زنانی در زندان ها وجود دارند که به خاطر ارتکاب جرایمی چون قتل،قاچاق، دزدی و یا زنا به زندان افتاده اند، اما به گفتۀ وی زنانی هم به خاطر فرار از منزل در زندان به سر می برند که در قوانین جرم پنداشته نشده است.
خانم مانجو می گوید که ارزیابی هایش نشان می دهد که نگرانی های امنیتی و فضای ترس از برخی مسایل بر زندگی زنان افغان سایه افگنده و بر پیشرفت آنان اثر ناگوار گذاشته است. او افزود که گزارشی را در مورد یافته هایش ترتیب داده و آن را به ملل متحد پیشکش خواهد کرد.
رشیده مانجو گفت که آمار دقیق از میزان خشونت ها علیه زنان در افغانستان در دست ندارد، اما می گوید که زنان افغان با گونه های زیاد ناهنجاری ها چون خشونت های خانوادگی، اجتماعی،بد دادن، بدل، قتل های ناموسی و خودسوزی در زندگی روزمرۀ شان روبرو اند.
خانم مانجو می گوید که پس از دیدار از یکی از شفاخانه های هرات پی برده است که زنان در اکثر موارد به هدف خودکشی نه بلکه به منظور جلب توجه به خود و مشکلات زنان، خود را به آتش می کشند.
هدف قراردادن زنان، کشتن زنان، مزاحمت های جنسیتی در محل کار، در کوچه و بازار و تجاوز جنسی از انواع دیگر خشونت در برابر زنان است که خانم مانجو آن را در گزارش خود گنجانده است. او افزود یکی دیگر از مشکلات زنان و دختران عدم دسترسی آنان به عدالت است.
رشیده مانجو گفت که نظام رسمی عدلی و قضایی افغانستان، جوابگوی نیازمندی های زنان نبوده و از سویی هم فساد موجود زنان را نسبت به نهاد های عدلی و قضایی بی باور ساخته است.
او افزود که به دلیل مشکلات خانوادگی و فرهنگی در بسا موارد قضایای خشونت علیه زنان در شورا ها و جرگه های قومی حل می شود که در آن نیز عدالت به درستی تامین نمی شود.
گزارشگر ملل متحد از دولت افغانستان خواست تا نهایت کوشش را برای از بین بردن تمام اشکال خشونت و تبعیض علیه زنان انجام دهد و توانمند ساختن زنان و از بین بردن تبعیض علیه زنان رادر اولویت های کاری خود قرار دهد. او سفارش می کند که برای روشن شدن میزان خشونت علیه زنان به ایجاد یک سیستم هماهنگی ثبت آمار خشونت نیاز است تا به اساس آن تغییرات در قوانین به وجود آید و اقدامات لازم اتخاذ گردد.
