ازدواج اجباری مرا به دام اعتیاد انداخت- معتاد

مریم، زن جوانی که در یکی از مراکز ترک اعتیاد بانوان در بلخ تحت درمان است، ازدواج اجباری و عدم حمایت خواهرش را علت عمدهٔ معتاد شدنش می‌داند.

او چند سال پیش به اصرار خواهرش از ایران به شهر کابل برگشت و پس از آن، خواهرش او را مجبور کرد که به گفتهٔ خودش با مرد کهنسال ازدواج کند.

مریم که ۳۰ ساله است، پس مدتی زندگی کردن با این مرد کهنسال، او را ترک کرده و به خانهٔ خواهرش برگشته است.

مریم به صدای امریکا گفت: "بعد از آن پیش خواهر و یازنه‌ام رفتم. خواهرم مرا دو شب و سه روز لت و ‌کوب کرد و بعد در یکی از روز‌ها که برف می‌بارید، شام مرا از خانه بیرون کرد. من طرف مزار آمدم و در قبرستان عمومی دشت شور ماندگار شدم و در همانجا کودکم را نیز گم کردم."

او بیش از یک ماه به اینسو در مرکز ترک اعتیاد زنان در شهر مزار بستری است و در این مرکز در کارگاه خیاطی زنان کار می کند.

او که برای آینده‌اش برنامه دارد، افزود: "پس از اینکه داکتران من را از اینجا رخصت کردند،اولین کاری که می‌کنم، از طالبان می‌خواهم تا پسرم را پیدا کنند. چون پسرم در مربوطات حوزه هشتم گم شده است. وقتی پسرم را پیدا کردم، پیش خانواده‌ام به ایران بازخواهم گشت."

مریم نمونه ای از هزاران قربانی ازدواج اجباری است که سرانجام این ازدواج او را به بی‌خانمانی و اعتیاد کشانیده است.

شمار زیادی از این زنان که در مراکز ترک اعتیاد تحت درمان قرار دارند به دلیل هراس از خانواده‌هایشان نمی خواهند که با رسانه ها صحبت کنند.