شهروندان افغانستان که در ماه اگست سال گذشته در جریان روند تخلیه به کوریای جنوبی انتقال داده شده اند، در این کشور با مشکلات متعدد مواجه اند.
سال گذشته، در جریان خروج نیروهای بین المللی از افغانستان، ۳۹۱ شهروند این کشور وارد کوریای جنوبی شدند.این تعداد مهاجران برای کوریای جنوبی یک رقم نسبتا بزرگ است، زیرا این کشور در سال ۲۰۱۹ میلادی، یعنی یک سال پیش از همه گیری بیماری کووید۱۹، فقط ۷۹ مهاجر را پذیرفته بود.
افغان‌هایی که برای سفارت کوریای جنوبی و یا سازمان‌های کمک‌رسانی وابسته به این کشور در کابل کار می کردند، به نام "شرکای ویژه" یاد می شوند، اصطلاحی که برای شهروندان کوریای جنوبی در مقایسه به واژه "پناهندگان" دلپذیرتر بود.
این تعداد افغان ها از یک سو با فرصت ها و از سوی دیگر با مشکلات منحصر به فرد در کوریای جنوبی مواجه اند؛ کشوریکه مردم اش از دیر زمان به این سو خود را از لحاظ نژاد برتر تلقی می‌کنند.
هرچند این کشور به تدریج بیشتر شهروندان خارجی را می پذیرد، اما شهروندان سایر کشور، به ویژه مسلمانان، در برخی اوقات احساس می‌کنند که آنان مهمان ناخواسته اند و در بعضی موارد به گونهٔ آشکار با برخورد تعصب آمیز مواجه می‌شوند.
زندگی تازه در یکی از شهرک های کوریای جنوبی
در میان افغان‌های که به این کشور انتقال داده شده اند یکی هم محمد انور (نام مستعار) است که در افغانستان منحیث نرس ایفای وظیفه می‌کرد.
او می‌گوید که با خانواده‌اش در حالی که به این کشور انتقال داده شدند که فقط یک جوره لباس به تن داشتند.
انور مانند بسیاری از افغان ها در شهر بندری اولسان کوریای جنوبی مسکن گزیده است؛ شهری که جمعیت آن به ۱.۱ میلیون نفر می رسد و بیشتر به نام شهرک هاندی (Hyundai town) یاد می شود.
این شهر یکی از بزرگترین فابریکه های تولید موتر و کشتی را دارد.
از فروشگاه‌ها گرفته تا مکاتب و شفاخانه‌های این شهر همه به نام این شرکت موتر سازی مسما است.
افغان هایی که در این شهرک مسکن گزین شده اند، برای شش ماه مسایل فرهنگی کوریای جنوبی را آموزش دیدند و سپس در فابریکه کشتی سازی به کار گماشته شدند.
انور که یکجا با خانواده اش در یکی از اپارتمان های سه اتاقه زندگی می‌کند، به این باور است که خانواده اش خوشبخت است.
او گفت: "جامعه صلح آمیز است. کودکان ما مکتب می روند. من وظیفه دارم. ما حال در یک وضعیت خوب به سر می بریم."
با وجود سهولت ها، زندگی برای افغان هایی که در جریان روند تخلیه به کوریای جنوبی انتقال یافتند، با مشکلات نیز توام است.
لسان کوریایی یکی از موانع و مشکلاتی است که آنان با آن مواجه اند.
غذا های کوریایی نیز برای افغان‌ها نا آشنا است. بسیاری از کودکان افغان نان چاشت شان را با خود به مکتب می برند.
اعتراض والدین کوریایی
شماری از والدین شاگردان مکاتب این کشور پس از آن که پی بردند کودکان افغان نیز در کنار کودکان آنان تدریس خواهند شد، خشمگین شده و حتا در بیرون یکی از مکاتب ابتدایی اعتراض کردند.
شماری از آنان به رسانه ها گفتند که در مورد مصوونیت کودکان شان نگران اند و تعدادی هم از قرار گرفتن کودکان شان در معرض فرهنگ اسلامی ابراز نگرانی کردند.
با وجود آنکه این اعتراضات به تدریج کاهش یافت اما این امر برای والدین افغان ناراحت کننده بود.