پناهندگی سید محمد حسینی، هنرمند آثار نقاشی دیجیتل به آلمان نمونهٔ از فرار گستردهٔ سرمایه های هنری از افغانستان پس از حاکمیت دوبارهٔ طالبان در آن کشور است.
حسینی پیش از ترک کشور هشت سال در بخش آگاهی عامه در کار هنر نقاشی دیجیتل با نهادهای مختلف آموزشی در افغانستان کار کرده بود و اکنون در المان از طریق هنر خود مصروف حمایت از حقوق زنان در افغانستان است.
زندگی نو در آلمان برای حسینی رسیدن به همان آسودگی خاطر و امنیت رفاهی است که می‌خواست. اما آغاز این زندگی توام با مشکلات منحصر به خود آن است: ناآشنایی به زبان آلمانی، نابلدی به محیط فرهنگی و اجتماعی غرب و اشتغال.
ترک وطن و این همه آزمون‌ها برای حسینی و همسرش که تازه ازدواج کرده اند، باعث شد یک وقفه در تولید آثار هنری او پیش آید.
اما این مشکلات با شیرینی خود همراه بوده است. تولد اولین فرزند سید محمد در آلمان برای مدتی این زوج را به خود مشغول کرده است. ولی دغده‌های افغانستان به ویژه ممنوعیت و محدودیت طالبان بر آزادی زنان همچنان سید محمد را رنج می‌دهد.
او می‌گوید که پس از آغاز حاکمیت طالبان، تلاش کرد محرومیت های زنان افغانستان را به تصویر بکشد. او گفت: "با خود فکر می کردم که اگر این محتویات نقاشی دیجیتل من با موضوع وضعیت زنان و دختران افغانستان باشد بهتر است، به خاطری که آنها بیشتر از تمام بخش های دیگر افغانستان نیاز دارند که صدای شان شنیده شود، حق شان خواسته شود."
سید محمد حالا در آلمان به هنرمند اعتراضی تبدیل شده است. او با این هنر خود تلاش دارد صدای دادخواهی زنان هم وطن اش باشد که از طریق آثار اعتراضی اش به آن مبادرت می ورزد. آثاری که حتی در زمانی که در افغانستان بود نیز آنرا تولید می کرد.
اما این کار برای سید محمد آسان نیست. او گفت: "در شبکه های اجتماعی هم کسانی استند که به من پیام می فرستند و بعضی وقت ها کسانی استند که حرف بد می گویند که این نوع رسم های اعتراضی در حمایت از زنان مخالف احکام اسلامی واین کار گناه است".
این هنرمند افغان بعضی آموزش های تخنیک نقاشی دیجیتل را از طریق ویدیوهای از قبل ضبط شده روی شبکه اجتماعی خود نشر می‌کند. او زمانی که در افغانستان بود، تمرکز آثار هنری اش روی کتاب کودک بود و حدود ۱۶ کتاب را تصویر سازی کرده است.
سید محمد که این هنر را با علاقه و تشویق برادرش به طور خودآموز یاد گرفته در چهار سال اخیر آن را به طور حرفه ای انجام می‌دهد. او که حالا دور از وطن اش است، می گوید افغانستان دچار یک خلای فرهنگی شده است و این هنر می تواند جای آن را پر کند.
او گفت: "لطفاً کسانی باشید که این خالی‌گاه را پرکنید. هنرمندانی باشید که از داخل افغانستان آثار خوب داشته باشند که نه تنها در داخل کشور بلکه در خارج توجه جهانیان را به خود جلب بکند. لطفاً ادامه دهید و نا امید نشوید."
اگرچه طالبان به طور مشخص مخالف فعالیت های هنر اعتراضی نبوده اند، اما هنرمندان که در مخالفت با سیاست و عملکردهای طالبان آثاری تولید می‌کنند، به خاطر عملکرد خشن طالبان در برابر منتقدین خود، از فعالیت بیم دارند و ترک وطن را انتخاب کرده اند.
