عبدالشکور، سرباز پیشین پولیس یکی از قربانیان ماین های کنار جاده است که هفت سال پیش در نتیجه تصادم موترش با ماین زخم برداشت. او برای بار اول به کشور هندوستان فرستاده شد.
از آن رویداد هفت سال می گذرد، اما هنوز هم عبدالشکور قادر به راه گشتن نیست واز حکومت می خواهد تا برای عملیات جراحی دوم به آلمان فرستاده شود.
در حالیکه از آغاز نبرد، خشونت ها، فساد و بی ثباتی در افغانستان، ده ها سال می گذرد، شمار روزافزون آسیب دیدگان جنگ از حکومت خواستار کمک های بیشتر می باشند.
اکثریت این قربانیان را معیوبین تشکیل میدهد و بی توجهی حکومت باعث شده است تا شمار زیاد این قربانیان برای معالجه و اخذ کمک های مالی به کمک کنندگان بیرون از کشور مراجعه کنند.
عبدالشکور در حالی خواستار درمان طبی در خارج از افغانستان است که روز گذشته از روز جهانی افراد دارای معلولیت در افغانستان زیر شعار "توسعه پایدار، نوید تکنالوژی" یادبود به عمل آمد.
افراد دارای معلولیت و فعالان مدنی و حقوق بشر در این روز از حکومت افغانستان خواستند تا امکانات برابر رفاهی و اجتماعی را برای معلولین فراهم سازد.
تا کنون وزارت کار و امور اجتماعی، شهدا و معلولین افغانستان ۸۰۰ هزار فرد دارای معلولیت را ثبت کرده است، اما تخمین زده می شود که شمار دقیق این افراد بیشتر از یک میلیون نفر باشد که اکثر آنان در رویداد های جنگی معلول شده اند.
سازمان ملل متحد در آغاز سال روان گزارش داد که ماین و بم های تعبیه شده در کنار جاده، کشنده ترین سلاح شورشیان است که از آن در ساحات مزدحم استفاده می شود. نیروهای افغان که در حال حاضر با طالبان درگیر جنگ اند، نیز بیشترین بهای انسانی را به بیم های کنار جاده می پردازند.
براساس گزارش سازمان ملل متحد، یک سوم قربانیان ماین ها و بم های کنار جاده در افغانستان غیرنظامیان تشکیل می داد. تنها در سال گذشته ٢٩٥٩ نفر در اثر انفجار این ماین ها کشته و ٥٦٥٦ نفر دیگر زخمی شد.
هرچند مسوولیت کشتار غیرنظامیان به دوش هر دو طرف درگیر جنگ انداخته شده است، اما گزارش ملل متحد سه چهارم این تلفات را به شورشیان طالب نسبت داده است.
