سمونمل ناهید رضایی نخستین بانوی جوان که حدود ۱۲ سال پیش به صفوف پولیس ملی در ولایت بامیان پیوسته است، می گوید که با وصف زن بودن می خواهد که در تامین امنیت کشورش به "مسوولیت مهم زندگی" سهم داشته باشد.
با آنکه این افسر زن همه روزه از ساعت هشت مانند منسوبین مرد در پولیس ملی، روز پرمشغله را آغاز می کند، مسوولیت های درون خانۀ یک خانواده پنج نفری را نیز به دوش دارد.
خانم رضایی می گوید که برعلاوۀ تربیت فرزندان خردسالش تهیه غذا و رسیدگی به امور خانه، همه روزه در اوقات رسمی کار، به چندین دوسیه رسیدگی می کند و همواره بربنیاد احکام قانون کارهایش را انجام می دهد.
ناهید رضایی مادر دو کودک است او می گوید که مبارزه بر ضد سنت ها ناپسندیده و نابرابری های اجتماعی علیه زنان را از خانواده خود آغاز کرده و اکنون نزدیک به ۳۵ عضو خانواده اش را شامل چوکات پولیس ملی ساخته است.
خانم رضایی می گوید که بزرگترین هدفش خدمت به زنان بوده و می خواهد دخترخانم های بیشتری درصفوف پولیس ملی افغانستان جذب شوند.
سمونمل ناهید در ۱۲ سال گذشته پیشرفت های چشمگیری را نصیب شده است و در بخش های مختلف چون کشف جرایم جنایی، آمریت تعلیم و تربیه پولیس ملی و آمریت خشونت های خانوادگی فعالیت کرده است. او هم اکنون مدیر بخش حقوق بشر و جندر در فرماندهی پولیس بامیان است.
دستآورد بزرگ
این بانوی جوان بزرگترین دستآورد خود را در بیش از یک دهه خدمت در صفوف پولیس ملی، جذب نزدیک به ۴۰ دختر خانم در صفوف پولیس قوماندانی امنیه بامیان می خواند.
خانم ناهید رضایی می گوید که در جامعه سنتی بامیان و در محل وظیفۀ منحیث پولیس زن با مشکلات روبرو است. او می گوید:" پولیس های مرد در رتبه های پایینتر به خاطر رسم و رواج حاکم در جامعه به آنان (پولیس های زن) ادای احترام نظامی نمی کنند".
خانم رضایی با انتقاد از مقامات ارشد پولیس ملی می گوید که آنان به توانمندی پولیس زن باور ندارند که به گفتۀ وی این امر خود سبب بی اعتمادی زنان نسبت به جایگاهشان درچوکات نظام شده است.
سمونمل ناهید رضایی می گوید زنانی که تازه در صفوف نیرو های پولیس جذب می شوند در مرکز آموزشی این ولایت با مشکلات زیادی رو برو استند.
خانم رضایی به موارد زیادی چون بی احترامی منسوبان مرد به پولیس زن، نداشتن خوابگاه و معاش و امتیازات اندک اشاره می کند، امری که به گفتۀ وی سبب بی علاقگی و نپیوستن زنان به صفوف قوای مسلح شده است.
نیازمندی مبرم
حضور زنان در چوکات پولیس به ویژه برای رسیدگی به قضایای خشونت های خانوادگی، بازرسی و پیگرد از زنان و کشف جرایم جنایی که یک طرف قضیه زنان اند، بسیار ضروری است، اما حضور زنان در صفوف قوای مسلح بسیار کمرنگ است.
امیر شریف یکی از فعالین مدنی بامیان در مورد حضور کمرنگ زنان در صفوف پولیس ملی می گوید که به دلیل سپری کردن سه دهه جنگ، این امر طبیعی است که مردم به پولیس زن دید منفی داشته باشند.
شریف استدلال می کند که حتا مردان شامل در صفوف پولیس که از همین جامعه برخاسته اند، نگاه سنتی مشابه به سایر بافت های اجتماتی نسبت به پولیس زن داشته و عرصه را برای منسوبین زن تنگ می کنند، چونکه به گفتۀ وی زنان افغان در گذشته کمتر در ارتش و پولیس ایفای وظیفه می کردند.
مسئولان قوماندانی امنیه بامیان، می گویند که درسال جاری وزارت امور داخله و قوماندانی امنیه آن ولایت تصمیم گرفته اند که زنان و دختران علاقه مند بیشتری را که ازصنف ۹ تا مقطع لیسانس درس خوانده اند در صفوف پولیس ملی جذب کنند.
نیکبخت، دختر جوانی است که به تازگی به صفوف پولیس ملی در بامیان پیوسته است. او از معاش کم، نبود مدد معاش در جریان آموزش های پولیس، و نبود خوابگاه برای دختران در مراکز آموزشی پولیس شکایت دارد.
احمد علی یار، آمرتولی تعلیمی قوماندانی امنیه ولایت بامیان نیز تأیید می کند که امکانات دست داشته آنان برای پولیس زن در مرکز آموزشی بامیان اندک است.
هم اکنون ۳۷ زن درچوکات نیروهای پولیس ملی در ولایت بامیان جذب شده اند اما مسئولان پولیس می گویند که این ولایت مکان امن و مناسب برای آموزش پولیس زن بوده که به همین دلیل وزارت امور داخله افغانستان و بخش پولیس اتحادیه اروپا مصمم بر ایجاد یک مرکز آموزشی پولیس در بامیان است.
