خواجه محمد آصف، وزیر دفاع پاکستان می‌گوید که طالبان افغانستان می‌خواهند در مسله تحریک طالبان پاکستان (TTP) اسلام‌آباد را کمک کنند، اما توان آن را ندارند.
در ماه‌های اخیر حملات تحریک طالبان پاکستان افزایش یافته است که در اثر آن صدها نفر، به شمول نیروهای امنیتی پاکستان، کشته شده و روابط اسلام‌آباد با حکومت طالبان در افغانستان که روابط نزدیک با تحریک طالبان پاکستان دارد، کشیده شده است.
اما آصف در مورد روابط پاکستان با طالبان گفت: "ما روابط بسیار خوبی با طالبان داریم. در حالی که آنها در سراسر جهان منزوی هستند. تنها چیزی که ما از آن خوشحال نیستیم، استفاده تحریک طالبان پاکستان از خاک افغانستان برای فعالیت در پاکستان است."
او افزود: "بر اساس اطلاعات من، هشت هزار نفر [طالبان پاکستانی] در جنگ علیه ناتو با طالبان افغانستان شرکت کردند. طالبان افغانستان و تحریک طالبان پاکستان با هم دوست هستند و طالبان افغانستان نمی‌خواهند در مقابل آنها بایستند. اما آنها می‌خواهند به پاکستان کمک کنند و نمی‌خواهند که این افراد به خطری برای پاکستان تبدیل شوند یا وضعیت را بدتر کنند. اما وضعیت بدتر شده است."
وزیر دفاع پاکستان در مصاحبه با صدای امریکا مدعی شد که تحریک طالبان پاکستان بخشی از تجهیزات باقی‌مانده از نیروهای امریکایی از جمله وسایل شب بین را در اختیار دارد.
مقام‌های پاکستانی ادعا می‌کنند که تحریک طالبان پاکستان در پایگاه‌های که در خاک افغانستان دارد، حملات خود را طراحی می‌کند، اما طالبان افغان انجام حملات تروریستی فرامرزی از افغانستان را رد می‌کنند.
وزیر دفاع پاکستان افزود که در سفر اخیرش به افغانستان، طالبان به آنها اطمینان دادند که براساس توافق دوحه خاک افغانستان علیه هیچ کشور دیگری استفاده نخواهد شد اما افزود که از شدت تروریزم کاسته نشده و بار ملامت آن را بر حکومت پیشین پاکستان انداخت و گفت که حکومت عمران خان می‌خواست طالبان پاکستانی به پاکستان بیایند و طبق قانون اساسی در جامعه و حکومت مدغم شوند و این امر سبب شد که صدها جنگجو به پاکستان بیاید و اکنون در پاکستان زندگی می‌کنند.
اما عمران خان، صدراعظم پیشین این کشور چندی قبل در مصاحبه با صدای امریکا گفت که "غفلت" نیروهای امنیتی به تحریک طالبان پاکستان اجازه داده تا فعالیت‌های خود را از سر بگیرند.
عمران خان که از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ صدراعظم پاکستان بود و در اپریل سال گذشته با رای عدم اعتماد پارلمان پاکستان از کرسی صدارت کنار رانده شد، افزود که پس از برکناری وی، حکومت جدید از تحرکات طالبان پاکستانی چشم پوشی کرد و زمینهٔ انسجام دوبارهٔ آنها فراهم شد.
او گفت که پس از برکناری حکومت‌اش "تهدید [طالبان پاکستان] بیشتر شد و ممکن آنها دوباره منسجم شده باشند. پس نیروهای امنیتی پاکستان کجا بودند؟ ادارات استخباراتی کجا بودند؟ آیا آنها نمی‌دانستند که [طالبان] دوباره منسجم می‌شوند؟ بنابراین مشکل این است که چگونه می‌توانیم ما مسوول بی توجهی آنها [حکومت جدید] باشیم".
آقای آصف اتهام وارد کرده گفت: "عمران خان در طول زندگی سیاسی خود نشان داده است که از نظر تیوری حامی طالبان است. برخی مطبوعات بین المللی او را خان طالبان می‌نامند."
وزیر دفاع پاکستان افزود: "کسانیکه می‌خواستند دوباره آمدن تی‌تی‌پی را به پاکستان تجربه کنند، آزمایش آنها به گونهٔ بدی شکست خورد. عمران خان و جنرال فیض در این مورد بسیار خوشبین بودند. برخی افراد به شدت با آن مخالفت کردند. که شامل نمایندگان مناطق مرزی با افغانستان در پارلمان بود."
آقای آصف در پاسخ به پرسشی که آیا با اظهارات محسن داور و علی وزیر، از رهبران جنبش تحفظ پشتون که می‌گویند فرقی بین طالبان پاکستان و طالبان افغانستان وجود ندارد، موافق هستید؟ گفت: " [اظهارات آنان] تا حدی درست است. تا زمانی که جنگ ضد ناتو ادامه داشت، آنها یکی بودند. اما پس از آن، بر اساس اطلاعات من، طالبان افغانستان می‌خواهند از تی‌تی‌پی فاصله بگیرند. در دنیا چنین تحریک‌های که موفق شده اند، از چنین گروه‌هایی فاصله گرفته اند. طالبان افغانستان افراد باهوشی هستند."
وزیر دفاع پاکستان در مورد منع آموزش کار، سفر و نقض سایر حقوق اساسی زنان توسط طالبان گفت که اگر شما بخش بزرگی از جمعیت را از اقتصاد محروم کنید، خودتان را تقسیم می‌کنید و بخش بزرگی از جامعه را از کار برای منفعت جامعه محروم کرده اید.
از زمان بازگشت طالبان به قدرت در اگست ۲۰۲۱، دسترسی زنان به آموزش از متوسطه تا عالی از بین رفته و آنان اجازۀ رفتن به پارک، ورزشگاه‌ها و حمام‌ها را ندارند. همچنان طالبان در ۲۴ دسمبر سال گذشته میلادی، زنان افغان را از کار در سازمان‌های غیردولتی ملی و بین‌المللی منع کردند. در تازه‌ترین مورد طالبان کارمند زن ملل متحد را از رفتن به کار منع کرده اند.
آقای آصف گفت: "به طالبان گفتم که در دهه هفتاد به کابل برای تفریح می‌آمدم. کابل یک جای تفریح برای پاکستانی‌ها بود. در آن زمان اوضاع در کابل بسیار متفاوت بود. دختران به مکتب و پوهنتون می‌رفتند. اگر بخش بزرگی از جامعه را نه تنها از نظر سیاسی، بلکه اقتصادی حذف کنید، آن کشور چگونه توسعه خواهد یافت؟"
