در سه روز سفر رسمی محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان، به هند دیپلماسی میان دو رهبر، بر خلاف گذشته، در گفتگوهای رو در رو محدود نماند.
رهبران هردو کشور اضافه بر مذاکرات رسمی و اشتراک در کنفرانس مطبوعاتی مشترک، از تویتر و فیسبوک هم کار گرفتند.
تبادله پیام های مختصر میان آقای غنی و آقای مودی در شبکه های اجتماعی آناً صدها بار "ریتویت" شد و تبصره شمار زیادی از کاربران را هم در پی داشت.
این تویت نخست وزیر هند، که بیشتر از ۱۲ میلیون "پیرو" در تویتر دارد، به روز سه شنبه از سوی ۹۵۲ کاربر ریتویت شد و بیشتر از ۱۶۰۰ دیگر آنرا پسندید: "در زمانی که مردم افغانستان برای ساختن یک ملت متحد، با ثبات، موکراتیک و مرفه تلاش می ورزند هند با استقامت در پهلوی آنهاست".
رئیس جمهور غنی هم که بیش از ۱۰۱ هزار پیرو تویتر دارد در جریان سفر رسمی اش به هند، در تویتر و فیسبوک خوب فعال بود.
یکی از تویت های که از حساب آقای غنی به روز سه شنبه پخش شد، این بود: "دیگران باید بر گذشته غالب شوند تا آینده را بسازند ما (افغانستان و هند) می توانیم آینده را با گذشته خود بسازیم". این تویت فوراً از سوی آقای مودی ریتویت شد و تا یک روز پس، ۷۶۶ کاربر دیگر هم آنرا ریتویت کردند.
روز سه شنبه از حساب نخست وزیر هند این پیام نشر شد: "روابط میان افغانستان وهند فقط روابط میان دو کشور و دو دولت نیست بلکه رابطه ای پایداری است میان قلوب انسانها." اما این تویت روز چهارشنبه در آرشیف تویتهای آقای مودی نبود.
تویپلماسی جهانی
تویتر با داشتن ۲۸۸ میلیون کاربر فعال به یکی از حوزه های مهم دیپلماسی مجازی در جهان مبدل گردیده است. بیشترین رؤسای دول و وزرای خارجه کشورها حساب های رسمی در تویتر دارند و از طریق آن اولویت های سیاست خارجی شانرا به طور مستقیم انتشار می دهند.
ماه گذشته که وزرای خارجه پنج عضو دایمی شورای امنیت سازمان ملل به علاوه جرمنی با نمایندگان جمهوری اسلامی ایران در شهر ژنیو در باره برنامه هسته ای آن کشور در مذاکره بودند جواد ظریف، وزیر خارجه ایران، پیش از تمام آژانس های خبری خبر نتایج مذاکرات را تویت نمود.
پیام های که از حساب رسمی مقام های ارشد رد و بدل می شود را تویپلماسی نامیده اند که مشتق دو واژه تویتر و دیپلماسی است.
با آنکه تویپلماسی در چند سال اخیر به گونه چشمگیری گسترش یافته است اما به باور آگاهان روابط بین الملل چون جیمز کارافانو از بنیاد هرتج امریکا، تویپلماسی نمی تواند جایگزین دیپلماسی گردد.
