وزارت خارجه افغانستان می گوید که بخش اعظم رهبران طالب خواهان مذاکرات صلح با دولت افغانستان به ویژه با شورای عالی صلح می باشند.
اما به گفتۀ جانان موسی زی، سخنگوی وزارت خارجۀ افغانستان، آن عده رهبران طالب که علاقمند پیشبرد مذاکرات صلح اند، از جانب پاکستان تهدید شده یا گرفتار می شوند و یا هم از بین برده می شوند.
موسی زی می گوید که در نتیجۀ پیشبرد روند صلح به صفت یک از اولویت های حکومت افغانستان، شمار زیاد رهبران طالب برای پیوستن به صلح و مذاکره تمایل پیدا کرده اند.
سخنگوی وزارت خارجۀ افغانستان گفت که موافقتنامۀ همکاری های ستراتیژیک میان کابل و اسلام آباد امضا نخواهد شد، مگر اینکه پاکستان به گونۀ عملی و صادقانه در کار مبارزه با دهشت افگنی و همکاری در روند صلح افغانستان اقدام کند.
آقای موسی زی تطبیق موافقتنامه ترانیزیتی مسما به آپتا، برخورد عزتمندانۀ مامورین پاکستانی با مهاجرین افغان و زمینه سازی برای برگشت داوطلبانۀ آنان به کشور شان را از شرایط دیگر برای امضای موافقتنامۀ ستراتیژیگ میان افغانستان و پاکستان عنوان کرد.
جانان موسی زی می گوید که در صورت نادیده گرفته شدن این اولویت های افغانستان که تاثیر مستقیم بر صلح و امنیت دارد "امضای کاغذ میان دو کشور کدام معنی نخواهد داشت".
موافقتنامۀ امنیتی با امریکا
سخنگوی وزارت امور خارجه افغانستان همچنان گفت که مشوره ها میان مسوولین افغان و امریکایی در مورد موافقتنامۀ همکاری امنیتی دو جانبه ادامه دارد و قرار است دور چهارم مذاکرات رسمی در کابل اغاز خواهد شد .
اما به باور وحید مژده، کارشناس امور سیاسی، روند مذاکرات در مورد سند یاد شده مبهم است، زیرا به گفتۀ وی ناسازگاری ها در مورد شمار پایگاه ها و سربازان امریکایی که قرار است پس از سال ۲۰۱۴ در افغانستان باقی بمانند، روند مذاکرات را با کندی مواجه ساخته است.
آقای مژده از قول یک دپلومات ارشد افغان می گوید که در مذاکرات پیرامون موافقتنامۀ همکاری امنیتی دو جانبه، بحث ها بیشتر بر مسایل تخنیکی متمرکز است که پارۀ آن بر می گردد به شمار پایگاه ها و تعداد دقیق سربازان مستقر در آن و از همه مهمتر اصولی که باید در این پایگاه ها و اطراف آن رعایت شود.
در همین حال رونالد نیومن، سفیر پیشین ایالات متحده در افغانستان نوشته است که تاخیر در تصمیم ادارۀ باراک اوباما در مورد شمار نیرو هایی که پس از سال ۲۰۱۴ در افغانستان باقی خواهند ماند، روند انتقال را آسیب خواهد رساند. او به این باور است که شک و تردید در مورد نیات ایالات متحده، همه ، به ویژه افغانها را مغشوش خواهد ساخت.
در همین حال گزارش هایی نیز وجود دارد که حکومت افغانستان پیش از امضای موافقتنامۀ یاده شده، لویه جرگه را برای مشوره با بزرگان افغانستان در این مورد برگزار خواهد کرد.
اما به گفتۀ جانان موسی زی، سخنگوی وزارت خارجۀ افغانستان، آن عده رهبران طالب که علاقمند پیشبرد مذاکرات صلح اند، از جانب پاکستان تهدید شده یا گرفتار می شوند و یا هم از بین برده می شوند.
موسی زی می گوید که در نتیجۀ پیشبرد روند صلح به صفت یک از اولویت های حکومت افغانستان، شمار زیاد رهبران طالب برای پیوستن به صلح و مذاکره تمایل پیدا کرده اند.
سخنگوی وزارت خارجۀ افغانستان گفت که موافقتنامۀ همکاری های ستراتیژیک میان کابل و اسلام آباد امضا نخواهد شد، مگر اینکه پاکستان به گونۀ عملی و صادقانه در کار مبارزه با دهشت افگنی و همکاری در روند صلح افغانستان اقدام کند.
آقای موسی زی تطبیق موافقتنامه ترانیزیتی مسما به آپتا، برخورد عزتمندانۀ مامورین پاکستانی با مهاجرین افغان و زمینه سازی برای برگشت داوطلبانۀ آنان به کشور شان را از شرایط دیگر برای امضای موافقتنامۀ ستراتیژیگ میان افغانستان و پاکستان عنوان کرد.
جانان موسی زی می گوید که در صورت نادیده گرفته شدن این اولویت های افغانستان که تاثیر مستقیم بر صلح و امنیت دارد "امضای کاغذ میان دو کشور کدام معنی نخواهد داشت".
موافقتنامۀ امنیتی با امریکا
سخنگوی وزارت امور خارجه افغانستان همچنان گفت که مشوره ها میان مسوولین افغان و امریکایی در مورد موافقتنامۀ همکاری امنیتی دو جانبه ادامه دارد و قرار است دور چهارم مذاکرات رسمی در کابل اغاز خواهد شد .
اما به باور وحید مژده، کارشناس امور سیاسی، روند مذاکرات در مورد سند یاد شده مبهم است، زیرا به گفتۀ وی ناسازگاری ها در مورد شمار پایگاه ها و سربازان امریکایی که قرار است پس از سال ۲۰۱۴ در افغانستان باقی بمانند، روند مذاکرات را با کندی مواجه ساخته است.
آقای مژده از قول یک دپلومات ارشد افغان می گوید که در مذاکرات پیرامون موافقتنامۀ همکاری امنیتی دو جانبه، بحث ها بیشتر بر مسایل تخنیکی متمرکز است که پارۀ آن بر می گردد به شمار پایگاه ها و تعداد دقیق سربازان مستقر در آن و از همه مهمتر اصولی که باید در این پایگاه ها و اطراف آن رعایت شود.
در همین حال رونالد نیومن، سفیر پیشین ایالات متحده در افغانستان نوشته است که تاخیر در تصمیم ادارۀ باراک اوباما در مورد شمار نیرو هایی که پس از سال ۲۰۱۴ در افغانستان باقی خواهند ماند، روند انتقال را آسیب خواهد رساند. او به این باور است که شک و تردید در مورد نیات ایالات متحده، همه ، به ویژه افغانها را مغشوش خواهد ساخت.
در همین حال گزارش هایی نیز وجود دارد که حکومت افغانستان پیش از امضای موافقتنامۀ یاده شده، لویه جرگه را برای مشوره با بزرگان افغانستان در این مورد برگزار خواهد کرد.