مجله 'فارن پالیسی' در مقاله ای تحت عنوان 'آیا در افغانستان ۲۰۱۲ سال خوبی بود؟' وضعیت امنیتی و سیاسی افغانستان را در مقایسه به سال های قبل آن به بررسی گرفته، دستاوردها و ناکامی ها در سال ۲۰۱۲ را مختلط ارزیابی کرده است. اما یک تحلیلگر افغان در امریکا، ارزیابی نویسنده های این مقاله را تا اندازه ای غیرواقع بینانه با توجه به شرایط واقعی افغانستان دانسته است.
این مقاله مجله فارن پالیسی از ابتدا اذعان داشته است که با ارزیابی واقعیتها و ارقام مرتبط به اوضاع افغانستان، نتیجه گیری در مورد اینکه مسیر افغانستان به کدام سو است، دشوار می باشد.
به نوشته مقاله، اگرچه نیروهای امنیتی اردو و پولیس افغان به بهترین نحو پیشرفت دارند، اما درعین حال، این نیروها فاقد قوه هوایی کامل و پشتیبانی لوژیستیکی است.
مقاله فارن پالیسی حاکی است، اکنون ۹۲ کندک در صدر قوای آماده خدمت افغانستان موجود است که به نظر نویسندگان این مقاله سه برابر شمار کندک های اواخر سال ۲۰۱۰ است.
اما محمد نظیف شهرانی، استاد بخش مطالعات شرق میانه در پوهنتون اندیانای ایالات متحده معتقد است توامندی نیروها و امکانات لازم آنها، مهمتر از کمیت قوا است.
روحیه قوی نیروهای افغان
میزان فیصدی آمادگی قوای امنیتی افغان برای انجام ماموریت ها به عنوان یک شاخص بهتر در استقلال قوای امنیتی افغان دانسته شده است. البته این معیار تنها به امادگی تکنیکی نه، بلکه به روحیه، رهبری و تعهد قوای امنیتی به کشور نیز می باشد.
مقاله همچنان به بهبود و افزایش شمار فیصدی قوای افغان که ماموریت های امنیتی را انجام می دهند اشاره کرده است. برطبق گزارش ۱۲۳۰ وزارت دفاع ایالات متحده به گانگرس، رقم اجرای ماموریت ها توسط قوای افغان نزدیک به ۸۵ درصد رسیده است.
اما کم سوادی تقریبا پنجاه درصدی نیروهای امنیتی افغان، به عنوان معیار بسیار پایین توانمندی نیروهای افغان شمرده شده است. اما با آن هم این مقاله حاکی است که این رقم در مقایسه به دوسال گذشته که 10 درصد بود، پیشرفت سریع در باسواد شدن نیروهای امنیتی را نشان می دهد.
مقاله تلفات اردو و پولیس افغان را با افزایش نشان داده نوشته است که شمار تلفات از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ یک هزار نفر بود اما با گذشت هرسال به این رقم افزوده شد به نحوی که امسال تعداد تلفات قوای افغان از سال ۲۰۰۷ به این سو به بیشتر از ۳۰۰۰ نفر رسید. مقاله می نویسد که این ارقام بیانگر این است که دشمن، مقاوم و خطرناک است.
رئیس جمهور محبوب
مقاله به محبوبیت شخصی حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان و خوشبینی بالاتر از ۵۰ درصدی مردم از مسیری که افغانستان در آن است، نیز اشاره کرده است.
اما محمد نظیف شهرانی می گوید با توجه به واقعیت های اجتماعی و وضعیت مردم افغانستان ارقام و هرگونه نظرپرسی عامه متین نیست.
او گفت: "محبوبیت آقای کرزی در سطح هفتاد فیصد نمی تواندبوده باشد وجهت روند حکومت هم نمی تواند بیشتر از ۵۲ فیصد که گفته شده،(اشاره به نتایج نظرپرسی عامه اخیر بنیاد آسیا) باشد. این موضوعات است که گفته می شود اما کدام سند واقعی که مورد اطمینان باشد، وجود ندارد."
وضعیت اقتصادی افغانستان نیز براساس این مقاله، تصویر مرکبی از پیشرفت و رکود را نشان می دهد.
مقاله نوشته است رشد اقتصادی در این کشور به طور پیوسته بین ۶ تا ۸ درصد در سالهای اخیر بوده است. اما این رشد منوط به حضور وسیع خارجی در افغانستان و عایدات اقتصادی مواد مخدر بوده است.
اما وجه بدتر وضعیت اقتصادی فساد گسترده است که به نظر نویسندگان این مقاله به معنی نرسیدن سرمایه به نیازمندترین مردم است.
این مقاله مجله فارن پالیسی از ابتدا اذعان داشته است که با ارزیابی واقعیتها و ارقام مرتبط به اوضاع افغانستان، نتیجه گیری در مورد اینکه مسیر افغانستان به کدام سو است، دشوار می باشد.
به نوشته مقاله، اگرچه نیروهای امنیتی اردو و پولیس افغان به بهترین نحو پیشرفت دارند، اما درعین حال، این نیروها فاقد قوه هوایی کامل و پشتیبانی لوژیستیکی است.
مقاله فارن پالیسی حاکی است، اکنون ۹۲ کندک در صدر قوای آماده خدمت افغانستان موجود است که به نظر نویسندگان این مقاله سه برابر شمار کندک های اواخر سال ۲۰۱۰ است.
اما محمد نظیف شهرانی، استاد بخش مطالعات شرق میانه در پوهنتون اندیانای ایالات متحده معتقد است توامندی نیروها و امکانات لازم آنها، مهمتر از کمیت قوا است.
روحیه قوی نیروهای افغان
میزان فیصدی آمادگی قوای امنیتی افغان برای انجام ماموریت ها به عنوان یک شاخص بهتر در استقلال قوای امنیتی افغان دانسته شده است. البته این معیار تنها به امادگی تکنیکی نه، بلکه به روحیه، رهبری و تعهد قوای امنیتی به کشور نیز می باشد.
مقاله همچنان به بهبود و افزایش شمار فیصدی قوای افغان که ماموریت های امنیتی را انجام می دهند اشاره کرده است. برطبق گزارش ۱۲۳۰ وزارت دفاع ایالات متحده به گانگرس، رقم اجرای ماموریت ها توسط قوای افغان نزدیک به ۸۵ درصد رسیده است.
اما کم سوادی تقریبا پنجاه درصدی نیروهای امنیتی افغان، به عنوان معیار بسیار پایین توانمندی نیروهای افغان شمرده شده است. اما با آن هم این مقاله حاکی است که این رقم در مقایسه به دوسال گذشته که 10 درصد بود، پیشرفت سریع در باسواد شدن نیروهای امنیتی را نشان می دهد.
مقاله تلفات اردو و پولیس افغان را با افزایش نشان داده نوشته است که شمار تلفات از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ یک هزار نفر بود اما با گذشت هرسال به این رقم افزوده شد به نحوی که امسال تعداد تلفات قوای افغان از سال ۲۰۰۷ به این سو به بیشتر از ۳۰۰۰ نفر رسید. مقاله می نویسد که این ارقام بیانگر این است که دشمن، مقاوم و خطرناک است.
رئیس جمهور محبوب
مقاله به محبوبیت شخصی حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان و خوشبینی بالاتر از ۵۰ درصدی مردم از مسیری که افغانستان در آن است، نیز اشاره کرده است.
اما محمد نظیف شهرانی می گوید با توجه به واقعیت های اجتماعی و وضعیت مردم افغانستان ارقام و هرگونه نظرپرسی عامه متین نیست.
او گفت: "محبوبیت آقای کرزی در سطح هفتاد فیصد نمی تواندبوده باشد وجهت روند حکومت هم نمی تواند بیشتر از ۵۲ فیصد که گفته شده،(اشاره به نتایج نظرپرسی عامه اخیر بنیاد آسیا) باشد. این موضوعات است که گفته می شود اما کدام سند واقعی که مورد اطمینان باشد، وجود ندارد."
وضعیت اقتصادی افغانستان نیز براساس این مقاله، تصویر مرکبی از پیشرفت و رکود را نشان می دهد.
مقاله نوشته است رشد اقتصادی در این کشور به طور پیوسته بین ۶ تا ۸ درصد در سالهای اخیر بوده است. اما این رشد منوط به حضور وسیع خارجی در افغانستان و عایدات اقتصادی مواد مخدر بوده است.
اما وجه بدتر وضعیت اقتصادی فساد گسترده است که به نظر نویسندگان این مقاله به معنی نرسیدن سرمایه به نیازمندترین مردم است.