پول شاید شادمانی به بار نیاورد، اما یک ارزیابی جدید در مورد شادترین و ناشادترین ایالتهای ایالات متحده نشان داده است که مفلسی و کمپولی در میزان شادمانی یک فرد دخیل بوده میتواند.
مریم لیز، استاد روانشناسی در دانشگاه مری واشنگتن ایالات متحده میگوید: "آنچه در مورد رابطهٔ پول و شادمانی وجود دارد این است که ثروتمندشدن فزاینده کسی را شاد و شادتر ساخته نمیتواند، اما تجربهٔ فقر به گونهٔ قطعی میتواند ناشادمانی به بار آرد."
لیز افزود که این به خاطری است که اگر یک فرد از نظر مالی مصوون و بینیاز نباشد، فراهم آوری نیازمندیهای اساسی مانند سرپناه، غذا، لباس، مصوونیت و دسترسی به خدمات صحی و حمل و نقل برایش دشوار خواهد بود.
شرکت مالی والتهب برای ارزیابی سطح شادمانی ایالتهای ۵۰گانهٔ امریکا سه عامل عمده را مد نظر گرفته است: سلامت روانی و فزیکی، فضای کاری و محیط اجتماعی.
یافتههای والتهب نشان داده است که ایالتهای یوتا، هاوایی، مریلند، مینسوتا و نیوجرسی با در نظر داشت این سه عامل، شادترین ایالتهای امریکا محسوب میشوند.
به همین ترتیب، بر اساس ارزیابی والتهب، ایالتهای ارکنساس، کنتکی، لویزیانا، تنیسی و وست ویرجینیا در زمرهٔ ناشادترین ایالتهای امریکا قرار گرفته اند.
مرکز وقایه و کنترول امراض ایالات متحده چندی پیش با نشر گزارشی گفت که از هر پنج امریکایی یکی آن از افسردگی رنج میبرد. که شایعترین آن میزان افسردگی در ایالتهایی است که شماری از آن را ارزیابی والتهب به عنوان ناشادترین ایالتهای امریکا برجسته کرده است.
لیز میگوید یک دلیل قرار گرفتن این ایالتها در زمرهٔ ناشادترینها، میزان فقر آنان بوده میتواند. او استدلال میکند که حس خودکفایی، کامل و قوی بودن و داشتن روابط با مفهوم با دیگران، خود شادمانی به بار میآورد.
ارزیابی والتهب نشان میدهد که تنها نصف امریکاییها در زندگی شخصی شان "بسیار قانع" اند.
لیز میگوید که اجزای تغییر ناپذیر ارثی در شادمانی و ناشادمانی افراد دخیل است، اما به گفتهٔ وی فعالیتهای ارادی و عمدی افراد نیز به پیمانهٔ زیاد در این زمینه دخیل بوده میتواند.
او گفت: "قدردان بودن یک فعالیت واقعاً قدرتمند و عمدی است که تاثیرات بسیار نیرومند دارد. … ارتباط اجتماعی و مهربانی دست به دست هم میدهند، فعالیت زیاد داوطلبانه، انجام فعالیتهای خدماتی، دخیل و در تعامل بودن با اجتماع، همه چیزهایی اند که شادمانی را افزایش بخشیده میتوانند."
با اینحال، به گفتهٔ این روانشناس، نقل مکان کردن به یک ایالت شاد، به گونهٔ معجزهآسا یک فرد را شادمان کرده نمیتواند، مگر اینکه نیازمندیهای اساسی آن فرد مرفوع شود و نیز آن فرد به کارهایی توسل جوید که شادیآفرین باشد.
گروه