ستاره‌شناسان می‌گویند که با استفاده از یک روش جدید، یکی از بزرگترین سیاه‌چاله‌هایی را که تاکنون ثبت شده است، کشف کرده اند.
یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که این سیاه‌چالهٔ عظیم یکی از چهار سیاه‌چاله‌ای است که مورد مطالعه قرار داشت. حجم این سیاه‌چاله بیش از ۳۰ میلیارد برابر حجم آفتاب است.
این نخستین سیاه‌چاله‌ای است که با استفاده از پدیدهٔ "عدسیه‌‌ای گرانشی" مشاهده شده است. در این روش، نوری که از یک کهکشان دور به سمت ما حرکت می‌کند به نظر می‌رسد که بزرگ شده و به سمت داخل خم می‌شود که سبب می‌شود تا تاریکی را از بین ببرد.
جیمز نایتنگل، ستاره شناس در پوهنتون دورهم بریتانیا و نویسندهٔ ارشد این پژوهش به خبرگزاری فرانس پرس گفت که این فرآیند "شبیه تابش نور از قسمت زیرین یک گیلاس شراب است".
او گفت که "بسیار تصادفی" بود که نور یک کهکشان بسیار دور به سوی این سیاه‌چاله که تقریباً دو میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد، حرکت کند.
نایتینگل گفت که عدسیه‌های گرانشی به ستاره‌شناسان اجازه می‌دهد تا سیاه‌چاله‌ها را در ۹۹ درصد کهکشان‌هایی که در حال حاضر غیرقابل دسترس هستند، کشف کنند.
در حال حاضر حدود ۵۰۰ عدسیهٔ گرانشی شناخته شده است، اما نایتنگل می‌گوید که در شش ساله آینده ادارهٔ فضایی اروپا قادر خواهد شد که ۱۰۰ هزار عدسیهٔ گرانشی جدید را پیدا کند که در کشف هزاران سیاه‌چاله‌ای که قبلاً پنهان شده بودند، کمک خواهد کرد.
سیاه‌چاله ناحیه‌ای است که مقدار زیادی از یک حجم در یک فضای کوچک فشرده شده است. این فشردگی در پایان عمر یک ستاره رخ می دهد. برخی از سیاه‌چاله ها در واقع در نتیجهٔ مرگ ستاره‌ها شکل می‌گیرند.
سیاه‌چاله جاذبۀ بی نهایت قوی داشته و همه چیز را به سمت خود می‌کشاند. نیروی گرانش در این ناحیه به قدری قوی و نیرومند است که حتا نور نمی‌تواند از سیاه‌چاله عبور کند و چون نور از یک سیاه‌چاله خارج نمی‌شود، قابل دید نیست.
سیاه چاله‌های کلان در مرکز کهکشان‌ها قرار می‌گیرند و با استفاده از نیروی گرانش ستارگان را مانند ذرات غبار می‌بلعند که بلعیدن حریصانهٔ آنها مقدار زیادی نور را در حاشیهٔ آ ن منتشر می‌کند و به همین دلیل اطراف سیاه‌چاله‌ها روشن به نظر می‌آیند.
با وجود این که سیاه‌چاله‌ها غیر قابل دید اند، اما می‌توان حجم، بار الکتریکی و سرعت چرخش آنها را با استفاده از اندازگیری مدار ستارگانی که در هنگام عبور از آن سرعت می‌گیرند، اندازه گرفت.
