نشستی که به کنفرانس دوم بن موسوم بوده و امروز دوشنبه پس از ده سال به تعقیب کنفرانس اول بن برگزار می شود. در نشست اول بن پس از سقوط طالبان طرح تشکیل دولت جدید در افغانستان، تعهدات جامعه بین المللی در قبال افغانستان و حضور نیروهای بین المللی در آن کشور ریخته شد.
در کنفرانس دوم بن روی انتقال مسئوولیت های امنیتی از نیروهای بین المللی به قوای افغان، مذاکره با شورشیان، روابط افغانستان با کشورهای همسایه ها و نقش نیروهای بین المللی و کمک های جهانی پس از سال ۲۰۱۴ بحث و گفتگو صورت خواهد گرفت.
یکی از موضوعات این نشست که گفتگو با مخالفین دولت و به ویژه طالبان می باشد بحث هایی را در میان حلقات کارشناسان، روشنفکران و احزاب مخالف حکومت افغانستان بر انگیخته است.
شماری از تحلیلگران به این با وراند که اگر در کنفرانس اول بن، کرسی برای طالبان در نظر گرفته می شد؛ شاید پیامد های آن در افغانستان پس از تشکیل دولت، به گونۀ دیگر می بود.
لخضر ابراهیمی، فرستادۀ خاص ملل متحد در امور افغانستان در صحبتی با بخش پشتوی تلویزیون آشنا در مورد اینکه گفته است حضور نداشتن طالبان در کنفرانس بن اشتباهی بوده است، گفت "من دقیقاً اینطور نگفته ام. من گفته ام که ناممکن بود تا طالبان را به بن فراخوانیم . آنان تازه شکست خورده بودند و این امکان نداشت تا آنان را به بن دعوت نماییم."
ودیر صافی تحلیلگر امور سیاسی و استاد حقوق در پوهنتون کابل در زمینه با آقای براهیمی هم نظر بوده و می گوید.
اما پس از کشته شدن برهان الدین ربانی کسیکه گردانندگی مذاکرات با مخالفین و طالبان را رهبری می نمود، به نظر میرسد دشوار ی هایی سد راه گفتگو و مذاکرات صلح واقع گردیده است.
جیسن کمپل، کارشناس امور بین المللی در موسسه "رند" با در نظر داشت مسالۀ کشته شدن آقای ربانی می گوید وی می گوید که بدون شک امکان مذاکره با طالبان موجود است ، اما این مساله کار ساده یی نبوده و با دشواری هایی همراه است . زیرا در ین مورد بایست با بازیگرانی در داخل و در خارج سرحدات افغانستان معامله نمود که منفعت های متفاوتی را از مذاکرات انتظار میبرند.
این در حالیست که آقای حنیف اتمر وزیر داخلۀ پیشین افغانستان می گوید که نه تنها داشتن توقعی از کنفرانس بن ، برای حل بحران افغانستان درست نیست؛ بلکه حتی حضور شماری از طالبان در کنار دولت نیز تغییری را در زمینه وارد نخواهد ساخت. مگر اینکه سیاست دولی که از طالبان حمایت می نمایند ، تغییر بخورد.
این در حالیست که پاکستان از اشتراک در کنفرانس بن ، پس از حملۀ نیرو های ناتو که منجر به کشته شدن 24 عسکر آنکشور گردید؛ خودداری نموده است.
