حکومت کانادا میگوید که به هدف پذیرش ۴۰ هزار پناهجوی افغان تا پایان سال روان میلادی، نزدیک شده است.
پس از سقوط حکومت پیشین افغانستان در اگست ۲۰۲۱، کانادا تعهد کرد که ۴۰ هزار پناهجوی افغان را که زندگی شان تحت سلطه رژیم طالبان در خطر باشد، میپذیرد. کانادا تا اکنون ۳۶هزار نفر از این پناهجویان افغان را پذیرفته است.
سخنگوی اداره مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا (آی آر سی سی) به صدای امریکا گفت که "کانادا بر تعهد خود مبنی بر اسکان مجدد نزدیک به ۴۰هزار افغان که یکی از بزرگترین برنامه های اسکان مجدد در جهان است، تا پایان سال ۲۰۲۳میلادی متعهد است."
در میان پناهجویان افغان که تا اکنون در کانادا پذیرفته شده اند، بیش از ده هزار نفر افرادی اند که برای موسسات و برنامههای کانادا در افغانستان کار میکردند. افزون بر این، بیش از ۱۶ هزار نفر دیگر، به ویژه زنان و فعالان جامعه مدنی، تحت ملاحظات بشردوستانه در این کشور پذیرفته شده اند.
در عین حال، بیش از ۱۸ هزار درخواست اسکان مجدد افغانها توسط سازمانهای غیر دولتی کانادایی و بین المللی و کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان تحت بررسی قرار دارد. برنامه اسکان مجدد از طریق پروازهای چارتر و تجاری از افغانستان و کشورهای سوم انجام میشود.
سخنگوی اداره مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا در این مورد گفت:"وضعیت کنونی پیچیده و چالشها فوق العاده است. اینکه هر پناهجوی افغان پس از تایید درخواست خود چقدر سریع به کانادا انتقال مییابد، به عوامل مختلفی بستگی دارد که بسیاری از آنها خارج از کنترول ما است."
او همچنان افزود که پروازهای چارتر در برخی موارد با چالشهای جدی روبرو است، زیرا به گفتۀ وی شرایط دخول و خروج در هر کشور فرق میکند.
در حالی که کانادا هیچ حضور دپلوماتیکی در افغانستان ندارد، گروهی از مامورین بخش ویزه کانادا در سفارتخانههای این کشور موظف شده اند تا جهت رسیدن به هدف اسکان مجدد ۴۰ هزار پناهجوی افغان تا پایان سال روان، به روند درخواست های پناهجویان به اسرع وقت رسیدگی کنند.
طبق گزارش اداره مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا، از بودجۀ سه میلیارد دالری سالانۀ این اداره، بیش از ۸۰ میلیون دالر آن برای تامین مالی برنامه افغانستان در سال مالی ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ میلادی اختصاص یافته است. همچنان بخشی از آن برای حمایت از برنامه های مختلف اسکان مجدد استفاده می شود.
زنان افغان
نیمی از پناهجویان افغان که توسط دولت کانادا پذیرفته شده اند، عمدتاً زنانی اند که بگونه سیستماتیک از حقوق اولیۀ شان توسط گروه طالبان محروم شده اند. گروه های حقوق بشر میگویند که زنان افغان زیر سلطۀ رژیم اسلامگرای تندرو طالبان، با تبعیض جنسیتی روبرو اند.
در صدر اولویت "برنامه اسکان بشردوستانه کانادا" رهبران زن، اقلیتهای مذهبی و قومی، مدافعان حقوق بشر، روزنامهنگاران و دگرباشان جنسی قرار دارند و به گفته مسوولین امور، این افراد زمانی پذیرفته میشوند که پرونده شان از سوی کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان و دو سازمان اروپایی حقوق بشر ارجاع شده باشد.
لورین اوتس، مدیر اجرایی سازمان غیردولتی "زنان کانادایی برای زنان در افغانستان" به صدای امریکا گفت که "همۀ زنان در افغانستان در معرض خطر اند و به گفتۀ وی، کانادا و سایر کشورهایی که پناهندگان افغان را می پذیرند باید زنان را "تنها بر اساس جنسیت شان" بپذیرند.
همچنان ایالات متحده و کشورهای اروپایی نیز در ۲۰ ماه گذشته دهها هزار پناهجوی افغان را پذیرفته اند.
پس از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان، اردوی ایالات متحده بیش از ۱۲۴ هزار نفر را از افغانستان به بیرون از آن کشور منتقل کرد. به گفته وزارت امنیت داخلی امریکا، بیش از ۷۷ هزار نفر از این افراد در چارچوب برنامه فوری بشردوستانه در ایالات متحده پذیرفته شدند.
در عین حال، یک سخنگوی وزارت امنیت داخلی امریکا به سوالات مربوط به تفکیک جنسیتی افغان هایی که به صورت مشروط وارد ایالات متحده شده اند، پاسخ نداد.
دیوون کوون، مدافع حقوق زنان در سازمان بین المللی پناهندگان، به صدای امریکا گفت که حتا در برنامه های اسکان مجدد پی-۱ و پی-۲ وزارت امور خارجه ایالات متحده برای افغان ها، برای زنان جایگاه ویژه وجود ندارد.
انتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، در ماه مارچ در یک کمیته فرعی مجلس نمایندگان کانگرس ایالات متحده گفت که او "شخصا متعهد به عمل به وعدهها" به کسانی است که به گفتۀ وی در افغانستان در کنار امریکا ایستادند.
سخنگوی وزارت امور خارجۀ ایالات متحده گفت:"روند اسکان مجدد این افراد به سرعت ادامه دارد و جزو اولویتهای دولت به شمار میرود. "
کانادا پس از ایالات متحده امریکا، دومین کشوری است که ده ها هزار پناهجوی افغان را بعد از سقوط نظام جمهوریت می پذیرد. دولت کانادا میگوید که در مسیر رسیدن به هدف ۴۰ هزار پناهجوی افغان که در سال ۲۰۲۱ تعهد کرده بود، حرکت کرده است و مصمم است که تا آخر سال ۲۰۲۳ میلادی به این هدف دست یابد.