حکومت چین محدودیتهای تازه را بر نامگذاری کودکان در ولایت عمدتاً مسلمان نشین شینژیانگ وضع کرده و مسلمانان اویغور این ولایت را از گذاشتن نامهایی که معنای "شدیداً مذهبی" دارد از جمله نام محمد بر کودکان شان، منع کرده است.
مقامهای چینی گفته اند که این اقدام بخشی از تلاشها برای جلوگیری از افراطیت دینی است، اما تحلیلگران به این باور اند که رویکرد شدید و افراطی با مسلمانان، نه تنها مخالفت را رد شینژیانگ بیشتر میسازد، بلکه نفرت فرقهای را در سرتاسر آن کشور گسترش میبخشد.
بر اساس اسنادی که فعالان اویغور در اختیار صدای امریکا قرار داده است، مقامهای محلی در شینژیانگ فهرست ۳۰ نام ممنوعه را اعلام کرده است که در آن میان بر علاوۀ نام محمد، نامهایی چون جهادو مدینه نیز شامل است. بیش از ۱۰ میلیون مسلمان اویغور در شینژیانگ ساکن اند.
خانوادههایی که از این مقررات سرپیچی میکنند، برای نوزاد شان تذکره داده نمی شود به این مفهوم که وی از دسترسی به امکانات اجتماعی، مراقبتهای صحی و معارف محروم می شود. اما اویغورها از این محدودیت تازه به شدت شکایت و انتقاد دارند.
مایکل کلارک، استاد در پوهنتون ملی آسترالیا و کارشناس امور چین، در پاسخ به ایمیلی به صدای امریکا نگاشته است که بیجینگ با وضع این محدودیت و سایر اقدامات برای زیر نظر گرفتن اویغورها، فعالانه اقلیت مسلمان چین را سرکوب میکند. به باور آقای کلارک، این اقدام کشتزار حاصلخیز را برای بذر افراطگرایی اسلامی در شینژیانگ فراهم می کند.
به سلسلۀ مقررات سختگیرانه که در این اواخر در شینژیانگ نافذ شده است، گذاشتن ریش "غیرعادی"، پوشیدن برقع در اماکن عامه و پرهیز از تماشای تلویزیون دولتی نیز تخلف پنداشته می شود.
دلشاد رشید، سخنگوی کنگرۀ جهانی اویغور مستقر در آلمان، به صدای امریکا گفت "شکایات زیادی را به گونۀ مستقیم و غیرمستقیم دریافت میکنیم. وضعیت وخیم شده است به ویژه در ساحات جنوبی شینژیانک چون کاشغر، ختن و آمو... میترسم که ادامۀ این وضعیت سبب لبریز شدن کاسۀ صبر و ایجاد مقاومت افراطگرایانه تر اویغورها نشود".
سالها اعمال زور حکومت چین بر شینژیانک و سرکوب اویغورها به بهانۀ مبارزه با افراطگرایی اسلامی سبب ایجاد نفرت اجتماعی نسبت به اویغورها، فراخ شدن شکاف و سو تفاهم اجتماعی در چین شده است.
چانگ چونگ فو، استاد فرهنگ شناسی در پوهنتون تایپی تایوان، میگوید که خود شاهد بوده است که چگونه اویغورها در جامعۀ چین بدنام شده اند. او گفت اکثر چینیها با یک نتیجه گیری عمومی و کلی باورمند اند که "مردم شینژیانگ دهشت افگنان خشن اند".
فعالان، مقامهای چین را ترغیب میکنند تا از سرکوب سنتها، فرهنگ دیرینه و باورهای دینی اویغورها زیر نام مبارزه با افراطگرایی پرهیز کنند، زیرا به باور آنان ادارۀ سرکوبگرانۀ چین، عامل حقیقی خشونت و ناآرامی در شینژیانگ است.