زوج هراتی که قصد فروش کلیه (گرده) هایشان را داشتند تا قرضه هایشان را بپردازند، پس از آن از این تصمیم منصرف شدند که به گفتۀ آنان "مردم وعده کمک داد".
اما به نظر میرسد که این زوج مجبور اند یک بار دیگر کلیه هایشان را به حراج بگذارند. دو هفته پیش شاید کمتر کسی این زوج هراتی را میشناخت و از تصمیم آنها برای رهایی از مشکلات اقتصادی زنده گی شان خبر داشتند.
جلیل احمد رمضانی و همسرش معصومه میگویند که مبلغ ششصد هزار افغانی مقروض اند و میخواستند برای رهایی از آن کلیه (گرده) هایشان را به فروش برسانند.
وعده کمک
این زوج پس از وعده های کمک مالی مردم، از فروش کلیه های شان منصرف شدند.
حال دو هفته از وعده های مردم گذشته اما این امر تحقق نیافته و جلیل احمد از دلایل مجبوریت خود و همسرش برای فروش کلیه هایشان سخن میزند و میگوید هنوز هم در شرایط بد اقتصادی بسر میبرند.
جلیل گفت:"من تقریبا شش لک افغانی قرض دار بودم که سه لک افغانی از یک نفر است که هر ماه به او مبلغ چهار هزار افغانی سود میدهم و مبلغ سه لک افغانی دیگر هم قرض حسنه گرفته ام که پرداخت کننده گان آن هم زیاد سر من فشار آورده اند."
او افزود که از مدت یک سال به اینسو بیکار است و نمیتواند به کار های غیرمشروع یا به گفتۀ او "دزدی" بزند.
جلیل احمد میگوید که قیمت کلیه خود و خانم اش را چهارصد هزار افغانی نهایی کرده و اگر از مشکلات اقتصادی رهایی نیابد جز فروش آن دیگر چاره ای ندارند.
فروش اعضای بدن
فروش اعضای بدن در افغانستان پیشینه ندارد و اگر چنین معامله صورت گرفته باشد علنی نبوده است.
داکتر وحید مجروح رئیس روابط بین الملل و سخنگوی وزارت صحت عامه افغانستان میگوید تا به حال قانونِ برای خرید و فروش اعضای بدن در افغانستان از سوی هیچ ارگانی تصویب نشده است.
داکتر مجروح میگوید وزارت صحت عامه به تازه گی کار روی یک پیشنویس برای پیوند انساج در افغانستان را آغاز کرده که بعد از نهایی شدن به وزارت عدلیه سپرده خواهد شد.
او افزود"نزد وزارت صحت عامه تا فعلا قانون و مقرره ای برای فروش اعضا که پاس شده و مورد تایید قرار گرفته شده باشد و بر اساس آن پیوند عضو از یک مریض به مریض دیگر به صورت قانونی ممکن باشد، وجود نداشت ولی اخیراً ورزات صحت عامه روی یک مقرره پیوند انساج کار را شروع کرده است."
او افزود که تا دو الی سه هفته دیگر کار روی پیش نویس آن به پایان میرسد و با وزارت عدلیه شریک خواهد شد.
مشکلات اقتصادی
گزارش های متعددی در مورد خانوداه های که در گرو قرضداران بوده اند از طریق رسانه های مختلف به نشر رسیده است. جلیل احمد میگوید که تا حال مبلغی نزدیک به ۲۱۰۰دالرامریکایی به او کمک شده اما این کمک نتوانسته او را از گرو قرضداران رها سازد.
معصومه همسر جلیل احمد از حکومت میخواهد تا با فراهم نمودن زمینه کار به مردم در کشور از مشکلات اقتصادی آنان بکاهند.
معصومه گفت:"زنده گی برای ما تلخ شده و حتی به مرگ خود راضی استیم چون بچه هایمان از بابت بیکاری و قرض داری خیلی رنج میبرند و ما از حکومت تنها میخواهیم برای ما زمینه کار را فراهم کند تا ما زن و مرد کار کنیم و سرپای خود بیاستیم و دست خود را پیش کسی دراز نکنیم."
خانواده های زیادی در افغانستان وجود دارند که در گرو قرضداران زندگی شان را سپری میکنند و ممکن اینها اولین افرادی نباشند که قصد فروش اعضای بدن خود را دارند.
نبود قانون مشخص خرید و فروش اعضای بدن و نبود قانونی جهت پیوند اعضای بدن در افغانستان باعث شده تا بازار سیاه همچون مواردی داغتر شده و نیازمندان مبالغ هنگفتی را برای آن پرداخت کنند.
