کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان و بخش زنان این سازمان با نشر گزارش مشترک از اخراج احتمالی آوارگان از کمپ‌ها در کابل اظهار نگرانی کرده و گفته اند که این اقدام زنان سرپرست خانواده را با خطرات جنسیتی مواجه خواهد کرد.
این گزارش که امروز سه‌شنبه ۲۴ اکتوبر (دوم عقرب) نشر شد، حاکی است که خانواده‌های تحت سرپرستی زنان در موقعیت اقتصادی نامطمین‌تری در مقایسه با مردان قرار دارند.
بر اساس سروی این نهادهای ملل متحد، اکثریت درآمد خانواده‌ها کمتر از ۵۰۰۰ افغانی است و خانواده‌های تحت سرپرستی زنان بیشتر آسیب‌پذیر اند، چون ۴۰ درصد از زنان سرپرست خانواده کمتر از ۱۰۰۰ افغانی در ماه درآمد دارند.
گزارش با اشاره به اینکه محدودیت‌های مشارکت زنان در بازار کار، چالش‌های فراراه زنان سرپرست خانواده را تشدید می‌کند، گفته است که زنان اجازه ندارند در بسیاری از بخش‌ها کار کنند و محدودیت‌های تحرک و دسترسی زنان به اماکن عمومی موانع بیشتری برای دسترسی به فرصت‌های اقتصادی ایجاد می‌کند.
در گزارش آمده است که با توجه به وضعیت ناامن‌تر اقتصادی زنان سرپرست خانواده، در صورتی که آنان از کمپ‌ها اخراج شوند، آسیب‌پذیری بیشتری را متوجه آنان می‌کند.
در این گزارش آمده است: "خانواده‌های تحت سرپرستی زنان به احتمال کمتر قادر به پرداخت هزینه‌های مربوط به اخراج، مانند بازگشت به محل اصلی خود یا یافتن مسکن جایگزین در کابل هستند. علاوه بر این، این احتمال وجود دارد که درآمد آنها با اخراج، بیشتر مختل شود. در نتیجه، این احتمال وجود دارد که اخراج زنان سرپرست خانوار را به سمت اقدامات مقابله‌ای منفی سوق دهد."
کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان و بخش زنان این سازمان، تاکید کرده اند که اخراج، ساختارهای اجتماعی را که از زنان سرپرست خانواده محافظت می‌کند، از بین می برد و آنها را بیشتر در معرض "خطر خشونت مبتنی بر جنسیت، ازدواج کودکان، زودهنگام و اجباری" قرار می‌دهد.
به گفتۀ این ادارات ملل متحد، علاوه بر عوامل اقتصادی، اخراج، پیوندهای اجتماعی را که زنان سرپرست خانواده برای دسترسی به درآمد، خدمات و کمک‌های بشردوستانه به آن متکی هستند، از بین خواهد برد.
این دو ادارۀ ملل متحد گفته اند که زنان سرپرست خانواده برای دسترسی به کمک‌های بشردوستانه به شبکه‌های اجتماعی ساخته شده در اقامت‌گاه‌های غیررسمی در دوره‌های طولانی وصل شده اند که از طریق همسایگان یا سایر اعضای جامعه که کمک‌های بشردوستانه را از طرف زنان سرپرست خانوار جمع‌آوری می‌کنند، اما با اخراج از این کمپ‌ها این پیوندها از بین خواهد رفت و در شرایط افزایش محدودیت‌ها بر تحرک زنان، زنان سرپرست خانواده قادر به بازسازی این شبکه‌ها نخواهند بود.
گزارش گفته است چون معلومات در مورد کمک‌ها از طریق رهبران مرد و اعضای مرد خانواده‌ها در گردش است، زنان سرپرست خانواده به صورت غیرمستقیم به این معلومات دست می‌یابند و ایجاد اختلال در شبکه‌های حمایت اجتماعی، منجر محدودیت بیشتر زنان در دسترسی به معلومات مربوط به کمک‌های بشردوستانه خواهد شد.
در گزارش آمده است: "اخراج [از کمپ‌ها] شبکه‌های غیررسمی و ساختارهای اجتماعی را که زنان برای کسب اطلاعات به آنها تکیه می‌کنند، می‌شکند، به این معنی که زنان سرپرست خانواده را ممکن است در دسترسی به کمک‌های حیاتی بشردوستانه با مشکل مواجه کند."
همچنان گزارش تاکید کرده است که احتمالاً در مواردی خانواه‌های تحت سرپرستی زنان زمانی که به مناطق اصلی خود بازگردند، برای دسترسی به کمک‌های بشردوستانه با موانع جنسیتی نیز مواجه خواهند شد و این روند به‌ویژه در مواردی که زنان سرپرست خانواده برای مدت طولانی در کابل سکونت داشته اند و پیوندهای کمی با محل اصلی خود داشته‌اند، شدید خواهد بود.
این نگرانی در حالی مطرح می‌شود که حکومت طالبان قصد تخریب تمام کمپ‌های آوارگان داخلی و برگشت آوارگان به محلات اصلی شان را روی دست گرفته است.
در ماه جنوری شاروالی کابل یکی از بزرگترین کمپ‌ها در یکی از نواحی شهر کابل را تخریب کرد و آوارگان را بیرون راند. بر اساس آمار ملل متحد در این کمپ ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ خانواده مستقر بودند.
به گفتۀ کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان حکومت طالبان تصمیم دارد که حدود ۵۰ سکونت‌گاه غیررسمی بیجاشدگان داخلی را تخریب کند.
این اداره ملل متحد گفته است که توجیه مقامات حاکم این است که این مکان‌ها میزبان بیجاشدگان جنگ اند که به آنها مجوز موقت برای زیست در زمین‌های دولتی داده شده بود. اما اکنون که درگیری در سراسر ای کشور تمام شده است، آوارگان باید به محل اصلی خود بازگردند و زمین را به حکومت بازگردانند.
گروه