مرکز مهاجرت مختلط (MMC) مستقر در اروپا، نتایج یک سروی را منتشر کرده که بر اساس آن، پس از مسلط شدن دو باره طالبان بر افغانستان، محرومیت از حقوق اساسی و آزادی عامل اصلی مهاجرت زنان افغان به ترکیه شده است.
این سروی بر اساس گفتگو با ۹۹۴ زن مهاجر افغان بین اگست ۲۰۲۱ تا سپتمبر ۲۰۲۳ تهیه شده که از این میان ۴۹۸ نفر آنان پس از حاکمیت دوباره طالبان وارد ترکیه شده اند.
سروی گفته است که از نظر وضعیت مهاجرت، اکثریت افرادی که قبل از اگست ۲۰۲۱ به ترکیه مهاجر شده اند، بیشتر از نصف شان مهاجر و پناهجو بوده و ۱۵ درصد پناهنده، ۲۲ درصد مقیم دایم یا موقت بوده اند. اما ۴۷ درصد از کسانی که پس از اگست ۲۰۲۱ به ترکیه مهاجر شده اند، گزارش داده اند که وضعیت بینظمی به سر میبرند.
مرکز مهاجرت مختلط گفته است: "محرومیت از حقوق و آزادیها بیشتر به عنوان عامل مهاجرت در میان زنانی که پس از تسلط طالبان افغانستان را ترک کردند، گزارش شده است. تبعیض جنسیتی، به ویژه، بیشتر در میان پاسخ دهندگانی که پس از اگست ۲۰۲۱ [افغانستان] را ترک کردند، [عامل خروج شان از افغانستان] ذکر شده است."
بر اساس این سروی، پس از آنکه طالبان بر افغانستان مسلط شدند، ۷۶ درصد زنان بیشتر از طریق مسیرهای زمینی راه مهاجرت را در پیش گرفته اند، در حالی که در گذشته این رقم ۶۶ درصد بود. در سروی آمده است: "این احتمالاً به دلیل وضع محدودیت طالبان برای زنان افغان از سوار شدن در پروازها بدون همراهی یک قیم [محرم] مرد است."
مرکز مهاجرت مختلط گفته است که ۴۴ درصد زنانی که پس از اگست ۲۰۲۱ وارد ترکیه شده اند، به دلیل بازداشت و به همین درصدی به دلیل خشونت فزیکی مجبور به مهاجرت شده اند. اما این رقم در میان کسانی که قبل از تسلط دوباره طالبان در افغانستان به ترکیه رفته اند، به ترتیب ۳۱ درصد و ۳۸ درصد بوده است.
مرکز مهاجرت مختلط گفته است که نیازها در میان زنان افغان مقیم ترکیه در بخشهای بهداشت، دسترسی به ارتباطات و کمک برای بازگشت همچنان وجود دارد.
بر اساس این سروی، ۳۱ درصد زنان گفته اند که به فضای امن برای خود و کودکان شان نیاز دارند و ۴۸ درصد نیز به کمکهای اسکان مجدد اشاره کرده اند.
در این سروی، حمایت قانونی از سوی کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان برای پناهندگی و اداره مهاجرت ترکیه برای اسکان قانونی، از دیگر نیازهای زنان مهاجر افغان در ترکیه بیان شده است.
آمار مرکز مهاجرت مختلط نشان میدهند که ترکیه در حال حاضر میزبان نزدیک به ۱۴۰هزار پناهجو و پناهنده افغان است که ۳۵ درصد آنها را زنان و دختران تشکیل میدهند.
حکومت طالبان پس از حاکمیت دوباره در افغانستان در اگست ۲۰۲۱، حقوق زنان را به شدت محدود کرده است و آنان را از حق کار و آموزش به سویۀ بالاتر از صنف ششم مکتب محروم کرده است.
علاوه بر این، افزایش عدم مصوونیت غذایی و افزایش فقر، زندگی را برای زنان در افغانستان پرچالش کرده است.
گروه