کارلوتا گال، خبرنگار روزنامۀ نیویارک تایمز که برای بیش از یک دهه در افغانستان مصروف تهیه گزارش ها بوده است می گوید با در نظر داشت آنچه در افغانستان می گذرد، "رئیس جمهور آن کشور برای ایجاد وحدت در افغانستان ناکام مانده است و این مایوس کننده می باشد."
خانم گال افزود: "او (رئیس جمهور غنی) یک شخص زیرک است؛ در مورد نظریات خود بسیار مطمین است و حماقت را تحمل نمی کند. افغانستان یک کشوری است که شما باید هر کس را دخیل سازید."
خانم کارلوتا گال، نویسندۀ کتاب "دشمن غلط" یا The Wrong Enemy که روز پنجشنبه در مرکز مطالعات استراتیژیک و بین المللی در شهر واشنگتن دی سی در میان شماری از خبرنگاران و پژوهشگران صحبت می کرد گفت که در مقایسه با آقای غنی، حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان، بیشتر قادر بود مردم را گردهم جمع کند.
خانم گال گفت: "کرزی در راستای آوردن همه زیر چتر یک خیمه تبحر داشت، همه را دخیل می ساخت، بیشتر مثل یک شورا عمل می کرد تا مثل یک آمر. اطمینان حاصل می کرد که حرف همه شنیده شده است و یا حد اقل وانمود می کرد که سخن همه شنیده شده است. به نظر می رسد که اشرف غنی در این راستا ناکام مانده است. برای مقابله با شورشیان شما همه در گرد میز با خود داشته باشید و مردم در همه قریه با در کنار خود داشته باشید. او در این راستا ناکام بوده است و حتی با داکتر عبدالله، رئیس اجرائیه اش بسیار خوب کار نمی کند."
خانم گال این اظهارات را در حالی بیان می کند که گفتگو های صلح چهار جانبه میان افغانستان، پاکستان، ایالات متحده و چین در این اواخر، جدی تر شده است.
اما این نویسندۀ غربی می گوید که هرگاه افغانستان از حمایت جدی کشور های غربی برخوردار نباشد، دخیل شدن در این گفتگو برای افغانستان، مفید واقع نخواهد شد.
با وجود شک و تردید در مورد ایجاد وحدت در افغانستان، رئیس جمهور غنی در جریان مبارزات انتخاباتی و پس از آن همواره تاکید بر مشارکت و اجماع ملی در مسایل عمده کرده است.
در آخرین اظهارات اش در میان شماری از اعضای شورای ملی و اعضای کابینۀ افغانستان، آقای غنی خواهان همآهنگی بیشتر میان قوای سه گانه دولت شد و گفت: "به حیث رئیس هر سه قوه، تعهد من این است تا تعادل لازمه را بین آنان رعایت کنم و دسترسی کامل به هر سه قوه فراهم خواهد شد تا مسایل ملی و خدمات برای مردم تامین شود و فضای همکاری همه جانبه بین سه قوه وجود داشته باشد."
پیش شرط مذاکرات از سوی حکومت و گروه طالبان
برای آغاز مذاکرات صلح، هم حکومت و هم گروه طالبان از خود پیش شرط های گذاشته اند.
حکومت افغانستان از گروه طالبان می خواهد سلاح شان را به زمین بگذارد، قانون اساسی افغانستان را قبول کند و رابطۀ خود را با گروه های القاعده و شبکۀ حقانی قطع کند، خواست که تا اکنون از سوی طالبان پذیرفته نشده است.
گروه طالبان نیز به نوبۀ خود پیش شرط دارد: تعیین زمان خروج قوای بین المللی از افغانستان و تغییر در قانون اساسی آن کشور، از جمله پیش شرط های عمدۀ طالبان به شمار می رود، شروط که حد اقل تا حال مورد پذیرش حکومت افغانستان نیست.
شجاع نواز، یک عضو برجستۀ شورای اتلانتیک، در مرکز مطالعات استراتیژیک و بین المللی در شهر واشنگتن دی سی گفت که هر گاه رئیس جمهور افغانستان قبل از آغاز مذاکرات برای گروه طالبان امتیازات بدهد، حمایت مردم به خصوص جوانان را از دست خواهد داد.
آقای نواز افزود: "فکر می کنم در چنین حالت، بازی خاتمه میابد. و شماری زیادی از جوانان مایوس خواهند شد و از حکومت فرار خواهند کرد."
کارشناسان امور افغانستان به این باور اند که اقدامات حکومت افغانستان زمانی می تواند در مسایل عمده موثر واقع گردد که نظریات و خواست های طیف های مختلف آن کشور به گونه ای در نظر گرفته شود، در غیر آن به دست آوردن نتایج مطلوب دشوار به نظر می رسد.
