ارگ ریاست جمهوری افغانستان گروه طالبان و شبکۀ حقانی را پس از آن به حیث گروه های دهشت افگن خطاب کرد که رهبر شبکۀ حقانی گفت "مذاکرات صلح بر اساس شریعت اسلامی" باشد.
شاه حسین مرتضوی، معاون سخنگوی رئیس جمهور افغانستان، در مصاحبۀ با رادیو آشنا صدای امریکا، هر دو گروه طالبان و شبکۀ حقانی را گروه های دهشت افگن خطاب کرد.
با آنهم هم، آقای مرتضوی گفت که هر گاه این گروه دست از اعمال دهشت افگنی بکشند و قانون اساسی افغانستان را بپذیرند، حکومت افغانستان با آنان مذاکره خواهد کرد.
بر اساس گزارش ها، در یک نوار صوتی که به سراج الدین حقانی نسبت داده شده و به رسانه های پاکستانی ارسال شده است، تذکر یافته که اگر مذاکرات صلح افغانستان بر اساس "شریعت اسلامی" باشد، طالبان آمادۀ شرکت در این مذاکرات خواهد بود.
در این نوار، خروج قوای خارجی و تطبیق احکام شرعی از پیش شرط های عمدۀ مذاکرات صلح میان حکومت افغانستان و گروه طالبان عنوان شده است.
از سال ۱۹۹۷ میلادی به این سو، ۷۲ گروه و سازمان در فهرست سازمان های دهشت افگنی خارجی وزارت خارجۀ ایالات متحده ثبت شده است. شبکه حقانی نیز در سال ۲۰۱۲ میلادی در این فهرست افزوده شد.
اما از سال ۱۹۹۹ میلادی به این سو، وزارت خارجۀ امریکا نام ۱۲ گروهی را که در گذشته در فهرست سازمان دهشت افگنی خارجی شامل بودند، از فهرست بیرون کرد.
به باور شماری از تحلیلگران سیاسی مثل مایکل کوگلمن، پژوهشگر ارشد در مرکز تحقیقات «ودرو ولسن» مستقر در شهر واشنگتن دی سی، به این باور است که بیرون کردن شبکۀ حقانی از فهرست سازمان دهشت افگنی خارجی ایالات متحده، برای حکومت امریکا بی نهایت دشوار است.
آقای کوگلمن گفت "هیچ تصور کرده نمی توانم که ایالات متحده، شبکه حقانی را در این راستا کمک کند. ایالات متحده، شبکۀ حقانی را به مثابۀ بزرگترین گروه دهشت افگنی در جهان تلقی می کند، گروه دهشت افگنی که به صورت اخص تهدید به ایالات متحده می باشد."
اما این تحلیلگر مسایل جنوبشرق آسیا می گوید، هر گاه شبکۀ حقانی بخواهد شرایط حکومت افغانستان را در روند مذاکرات صلح بپذیرد، در چنین حالت، ایالات متحده ممکن بیرون کردن این شبکه را از فهرست سازمان دهشت افگن خارجی، مورد بررسی قرار دهد.
دشواری پیش شرط ها
پیش شرط های حکومت افغانستان و طالبان در مورد مذاکرات صلح واضح و بدون ابهام است: متوقف کردن فعالیت دهشت افگنی، به زمین گذاشتن سلاح و پذیرش قانون اساسی افغانستان از پیش شرط های عمدۀ حکومت افغانستان است.
خروج قوای خارجی از افغانستان و تطبیق شریعت اسلامی در آن کشور، از پیش شرط های عمدۀ شبکۀ حقانی می باشد.
اما به نظر تحلیلگران سیاسی پیش شرط های طرفین متخاصم در افغانستان با یک مشکل جدی مواجه است و آن اینکه هر دو طرف بر موقفگیری های شان پا فشاری دارند—نه بر منافع خود و طرف مقابل.
مشکل دیگر به باور سید نجیب محمود، استاد روابط بین المللی در پوهنتون کابل، مسایل حقوقی است، زیرا به باور وی، از یک سو مسایل حق العبدی مطرح است و از سوی دیگر هرگاه حکومت افغانستان با شبکۀ حقانی وارد مذاکرات صلح گردد، این اقدام موجب خواهد شد تا در آینده هر گروه دیگر دست به خشونت و اعمال دهشت افگنی بزند و زمانیکه تضعیف شد، به سادگی به روند صلح یکجا شود.
آقای محمود گفت "نمی شود که ما برای هر گروه جنگی که سال ها در مشکلات جنگی افغانستان دخیل بوده اند بعد از اینکه به بن بست می رسند برای بقای خودشان می آیند صلح می کنند، برای آنها تحفه عفو داده شود. این امر می تواند باورمندی مردم را نسبت به همکاری های بین المللی در مسئله صلح افغانستان ضعیف بسازد و دولت از مشروعیت خاص برخوردار نخواهد باشد."
با وجود مشکلات به شمول مسایل حق العبدی در این راستا، آقای مرتضوی معاون سخنگوی رئیس جمهور افغانستان، می گوید هر گروهی که از کشتار مردم افغانستان دست بکشد، راه صلح برای آنان باز خواهد بود.
معاون سخنگوی رئیس جمهور افغانستان می گوید "هر گروهی که در برابر مردم افغانستان دست به جنایت می زند و دست به کشتار می زند و بیاید این شرایط را بپذیرد راه گفتگو برای شان باز است."
اما آقای محمود می گوید که آنچه معاون رئیس جمهور افغانستان در این مورد می گوید، به چنین سادگی برای سایر گروه های سیاسی و مردم به صورت کل قابل قبول نخواهد بود.
آقای محمود افزود "صلح اگر با چنین گروه هایی صورت بگیرد، باورم این است که هر گروه مسلح خواهد جنگید و زمانی که ضعیف خواهد شد به طرف صلح دست خود را دراز خواهد کرد."
حکومت افغانستان بارها ادعا کرده است که شبکه حقانی از سوی پاکستان تمویل و تجهیز می گردد و بیشترین حملات مرگبار در افغانستان توسط افراد وابسته به همین گروه صورت گرفته است.
تحلیلگرانی چون مایکل کوگلمن، به این باور اند که پاکستان شبکۀ حقانی را به مثابۀ یک "سرمایه خوب" تلقی می کند، زیرا این شبکه نه تنها قادر به ایجاد مشکل در افغانستان است، بلکه می تواند تهدید جدی برای هند در افغانستان باشد.
به باور آقای کوگلمن، شبکۀ حقانی تنها در مناطق دور افتادۀ پاکستان نه، بلکه در سایر نقاط پاکستان به ویژه افراد برجسته آن گروه آزادانه تردد می کنند.
آقای کوگلمن می گوید که نصیرالدین حقانی، برادر و فرمانده ارشد رهبر شبکه حقانی در سال ۲۰۱۳ در نزدیکی اسلام آباد کشته شد که این نیز مصداق روابط نزدیک میان شبکه حقانی و پاکستان است.
