در سیزده سال پسین؛ ولایت هرات پس از کابل همواره شاهد بیشترین فعالیت رسانه یی به ویژه عرصۀ مطبوعات بوده است.
اما به گفتۀ روزنامه نگاران رسانه های چاپی در این اواخر به دلیل کمبود امکانات، نبود منابع مالی و عدم حمایت دولت از فعالیت باز مانده اند.
نور احمد کریمی رئیس اتحادیۀ مطبوعات چاپی در حوزه غرب می گوید که پس از فروپاشی رژیم طالبان و روی کار آمدن حکومت جدید "بیش از ۲۸۵ روزنامه، ماهنامه و مجله به گونۀ پراکنده در هرات به چاپ می رسیدند که اکنون این رقم به ۱۵ عنوان نشریه و روزنامه کاهش یافته است."
آقای کریمی با تایید این مطلب دلایل چون مشکلات اقتصادی و عدم حمایت مقام های دولتی و نهاد های خصوصی را در کاهش نشریات هرات عنوان کرده می گوید "با ادامۀ این روند احتمال می رود که دیگر شاهد هیچ نوع فعالیت چاپی در هرات نباشیم."
وحید پیمان روزنامه نگار در هرات نیز؛ بی توجهی مقام های فرهنگی را به این موضوع آسیبی جدی بر پیکره فعالیت های مطبوعاتی در کشور می خواند.
این روزنامه نگار افغان می گوید که با وجود تلاش ها هیچگاه نتوانسته اند "از میان ادارات دولتی یک اشتراک" به دست آورند تا بخشی از مشکلات اقتصادی رسانه های چاپی را کاهش یابد.
آقای پیمان به این باور است که دولت افغانستان "از نوع روزنامه نگاری که درکشورهای دیگر چون ایالات متحده امریکا نمونه برداری کند. کشوریکه حرف اول را در بخش رسانه های چاپی میزند."
اما آریا رؤوفیان رئیس ادارۀ اطلاعات و فرهنگ هرات می گوید" وقتی بحث رسانه های چاپی مطرح می شود باید دلایل دیگری را نیز در بحث کندی کار مد نظر گرفت."
آقای رؤوفیان "پایین بودن سطح سواد مردم، پر هزینه بودن رسانه های چاپی ( که مردم توانایی پرداخت حق الاشتراک ان را ندارند) و افزایش شبکه های اجتماعی در فضای مجازی" را در افغانستان از دلایل متعددی برای کمرنگ شدن کار رسانه های چاپی بر می شمرد.
نگرانی روزنامه نگاران هرات از وضعیت رسانه های چاپی در حالی مطرح می شود که همزمان با این ولایت ۹ نشریه در ولایت فراه ، ۳ نشریه در ولایت بادغیس و دستکم ۱۰ عنوان نشریه در ولایت غور از فعالیت بازمانده اند.
