هند و پاکستان کمک های اقتصادی شان را به افغانستان در حالی افزایش داده اند که قرار است نیرو های جنگی قوای ائتلاف افغانستان را تا پایان سال جاری آن کشور را ترک کنند و نیرو های افغان مسئولیت امنیتی را به عهده گیرند.
بعد از سقوط طالبان، افغانستان همواره تلاش کرده تا روابط نزدیک سیاسی، اقتصادی و نظامی با هند برقرار کند. ولی این کشور نخواسته است تا روابط مشابه با همسایه شرقی اش یعنی پاکستان داشته باشد.
هلال الدین هلال، معیین پیشین وزارت داخله افغانستان به این باور است که کابل می خواهد تا متحد آن کشوری در منطقه باشد که دارای وجه مشترک در مبارزه علیه دهشت افگنی باشد.
این جنرال بازنشستۀ افغان به رادیو آشنا گفت "از یک طرف افغانستان می خواهد این امکانات از طرف کسی به دست آورد که پاکستان اساس شود و زانو بزند به به میز مذاکره و گفتگو و پیدا کردن راه حل و از طرف دیگر، به دست آوردن امکانات اقتصادی و نظامی با یک کشوری همسویی داشته باشد از مبارزه علیه ترورزم و یا آسیب پذیری داشته باشد از رهگذر، ساده تر است."
بهای نزدیکی با هند
ولی آیا نزدیکی افغانستان با هند، پاکستان را ترغیب نخواهد نکرد تا از نفوذ اش در افغانستان استفاده سو کند.
جنرال هلال می گوید، نفوذ استخباراتی پاکستان در بدنه تعداد از مجاهدین در حال اضمحلال است. ولی هنوز هم جنگ نیابتی آن کشور از طریق افراد گماشته شده در داخل حکومت و تندروان طالب ادامه دارد تا از این طریق "فرصت و زمینه های که برای انکشاف، توسعه و دولت داری است، منانع شود."
هند گفته است که افغانستان را تنها نخواهد گذاشت. مهم ترین پیام هند به کابل ادامه همکاری های آن کشور برای افغانستان بوده است.
آژانس خبری رویترز به نقل از دیپلومات های هندی نوشته است که هدف کمک ها برای افغانستان این است که آن کشور مورد حمایت هند قرار خواهد داشت.
کمک بدون قید و شرط
ولی در عین زمان، این پیام می تواند تعبیر متفاوت داشته باشد، یعنی هوشداری باشد برای رقیب هند در منطقه: پاکستان.
به نوشته رویترز دو کشور تلاش دارند تا بعد از خروج نیرو های خارجی از افغانستان بالای کابل نفوذ داشته باشند و به همین هدف بسته های کمکی را بخش از استراتیژی خود تعیین کرده اند.
کمک دو ملیارد دالری هند شامل پروژه های بزرگ، از جمله اعمار تعمیر مرمرین شورای ملی افغانستان، اعمار تمدید لین برق از ازبکستان به افغانستان، اعمار سرک ها، تمویل اعمار مکاتب و پل ها است. علاوه بر آن، با خروج نیرو های ناتو از افغانستان، کابل خواهان کمک نظامی دهلی شده است.
ولی روابط میان افغانستان و پاکستان با چالش های همراه بوده است. حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان معمولاً پاکستان را به حمایت از طالبان تندرو متهم کرده است و به صورت روشن گفته است که امنیت را نسبت به کمک های پاکستان، ترجیع می دهد.
نواز شریف، صدراعظم پاکستان سال گذشته هنگام سفر رئیس جمهور کرزی اعلام کرد که کمک های کشورش را برای افغانستان از ۳۸۵ ملیون دالری امریکایی به ۵۰۰ ملیون دالری افزایش داده است.
امنیت، مشکل اساسی
ولی بعد از اعلان افزایش کمک ها، آقای کرزی گفت که نگرانی اصلی کشورش نبود امنیت و تهدید دهشت افگنی است.
عبدالرحیم سعیدی، استاد یکی از پوهنتون های خصوصی در کابل اعتقاد دارد که با وجود بلند بودن کمک های هند برای افغانستان، روابط تجارتی این کشور به مراتب بیشتر با پاکستان است.
آقای سعیدی می گوید که باوجود کمک های هند به افغانستان در مقاسیه به پاکستان بیشتر است، حکومت افغانستان شرایط تجاری بهتری را با پاکستان داشته است.
در سیزده سال گذشته، اقتصاد افغانستان متکی به کمک های خارجی بوده است و در حاضر بیشتر تجارت افغانستان با پاکستان است.
اسلام آباد اصرار می کند که آنچه در توان دارد برای کمک به کابل انجام دهد، ولی شک و تردید میان دو کشور پابر جاست، زیرا آقای کرزی پاکستان را متهم به پناه دادن به طالبان و سایر تندروان می کند.
بعد از سقوط طالبان، افغانستان همواره تلاش کرده تا روابط نزدیک سیاسی، اقتصادی و نظامی با هند برقرار کند. ولی این کشور نخواسته است تا روابط مشابه با همسایه شرقی اش یعنی پاکستان داشته باشد.
هلال الدین هلال، معیین پیشین وزارت داخله افغانستان به این باور است که کابل می خواهد تا متحد آن کشوری در منطقه باشد که دارای وجه مشترک در مبارزه علیه دهشت افگنی باشد.
این جنرال بازنشستۀ افغان به رادیو آشنا گفت "از یک طرف افغانستان می خواهد این امکانات از طرف کسی به دست آورد که پاکستان اساس شود و زانو بزند به به میز مذاکره و گفتگو و پیدا کردن راه حل و از طرف دیگر، به دست آوردن امکانات اقتصادی و نظامی با یک کشوری همسویی داشته باشد از مبارزه علیه ترورزم و یا آسیب پذیری داشته باشد از رهگذر، ساده تر است."
بهای نزدیکی با هند
ولی آیا نزدیکی افغانستان با هند، پاکستان را ترغیب نخواهد نکرد تا از نفوذ اش در افغانستان استفاده سو کند.
جنرال هلال می گوید، نفوذ استخباراتی پاکستان در بدنه تعداد از مجاهدین در حال اضمحلال است. ولی هنوز هم جنگ نیابتی آن کشور از طریق افراد گماشته شده در داخل حکومت و تندروان طالب ادامه دارد تا از این طریق "فرصت و زمینه های که برای انکشاف، توسعه و دولت داری است، منانع شود."
هند گفته است که افغانستان را تنها نخواهد گذاشت. مهم ترین پیام هند به کابل ادامه همکاری های آن کشور برای افغانستان بوده است.
آژانس خبری رویترز به نقل از دیپلومات های هندی نوشته است که هدف کمک ها برای افغانستان این است که آن کشور مورد حمایت هند قرار خواهد داشت.
کمک بدون قید و شرط
ولی در عین زمان، این پیام می تواند تعبیر متفاوت داشته باشد، یعنی هوشداری باشد برای رقیب هند در منطقه: پاکستان.
به نوشته رویترز دو کشور تلاش دارند تا بعد از خروج نیرو های خارجی از افغانستان بالای کابل نفوذ داشته باشند و به همین هدف بسته های کمکی را بخش از استراتیژی خود تعیین کرده اند.
کمک دو ملیارد دالری هند شامل پروژه های بزرگ، از جمله اعمار تعمیر مرمرین شورای ملی افغانستان، اعمار تمدید لین برق از ازبکستان به افغانستان، اعمار سرک ها، تمویل اعمار مکاتب و پل ها است. علاوه بر آن، با خروج نیرو های ناتو از افغانستان، کابل خواهان کمک نظامی دهلی شده است.
ولی روابط میان افغانستان و پاکستان با چالش های همراه بوده است. حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان معمولاً پاکستان را به حمایت از طالبان تندرو متهم کرده است و به صورت روشن گفته است که امنیت را نسبت به کمک های پاکستان، ترجیع می دهد.
نواز شریف، صدراعظم پاکستان سال گذشته هنگام سفر رئیس جمهور کرزی اعلام کرد که کمک های کشورش را برای افغانستان از ۳۸۵ ملیون دالری امریکایی به ۵۰۰ ملیون دالری افزایش داده است.
امنیت، مشکل اساسی
ولی بعد از اعلان افزایش کمک ها، آقای کرزی گفت که نگرانی اصلی کشورش نبود امنیت و تهدید دهشت افگنی است.
عبدالرحیم سعیدی، استاد یکی از پوهنتون های خصوصی در کابل اعتقاد دارد که با وجود بلند بودن کمک های هند برای افغانستان، روابط تجارتی این کشور به مراتب بیشتر با پاکستان است.
آقای سعیدی می گوید که باوجود کمک های هند به افغانستان در مقاسیه به پاکستان بیشتر است، حکومت افغانستان شرایط تجاری بهتری را با پاکستان داشته است.
در سیزده سال گذشته، اقتصاد افغانستان متکی به کمک های خارجی بوده است و در حاضر بیشتر تجارت افغانستان با پاکستان است.
اسلام آباد اصرار می کند که آنچه در توان دارد برای کمک به کابل انجام دهد، ولی شک و تردید میان دو کشور پابر جاست، زیرا آقای کرزی پاکستان را متهم به پناه دادن به طالبان و سایر تندروان می کند.
