قدرت سیاسی جمعیت ۲۰۰ میلیونی مسلمان در هند در چند دههٔ اخیر، به ویژه در ده سال گذشته و حاکمیت نرندرا مودی، صدر اعظم هند، رو به ضعف نهاده است.
هرچند تنش سیاسی میان مسلمانان و هندوها موضوع تازه نیست، اما این تنش در زیر حاکمیت حزب ملی‌گرای هندوی بهارتیا جنتای مودی بیش از پیش شدید و داغ شده است.
اجتناب از دادن شهروندی هند به مهاجران مسلمان، لغو نیمه خودمختاری ساحهٔ مسلمان‌نشین جامو و کشمیر، افتتاح معبد به جای مسجد بابری و برخی اقدامات دیگر، مودی را به صفت رهبری میان اکثریت هندوی هند برجسته کرده است که علایق هندوها را در صدر اولویت‌های کاری خود قرار داده است.
در حالیکه انتخابات سرتاسری هند جریان دارد و نتایج آن در ماه جون اعلان خواهد شد، انتظار می‌رود که مودی با در پیش گرفتن اجندای ملی‌گرایانهٔ هندو بار دیگر - برای سومین دور - عهده دار کرسی صدارت هند شود.
مودی تنها کسی نیست که اجندای ضد مسلمانان را در پیش گرفته است. حزب بهارتیا جنتا، از زمان تاسیس خود در سال‌های ۱۹۸۰ اجندای مشابهی را روی دست داشته و همواره صعود سیاسی این حزب با کاهش شمار قانونگذاران مسلمانان در پارلمان و نهادهای قانونگذار ایالتی به همراه بوده است.
زمانیکه مودی در سال ۲۰۱۴ قدرت را در دست گرفت، ۳۰ عضو پارلمان هند، به شمول یک سیاستمدار حزب بهارتیا جنتا، مسلمان بودند، اما در حال حاضر تنها ۲۵ عضو از جمع ۵۴۳ عضو پارلمان هند را مسلمانان تشکیل می‌دهند.
علی خان محمودآبادی، آگاه مسایل سیاسی و تاریخ‌نگار در دانشگاه اشوکا در دهلی جدید، به این باور است که هند از کشوریکه در آن مسلمانان در حاشیه رانده شده بودند، به سمت کشوریکه مسلمانان در آن عملاً از صحنهٔ سیاسی بیرون رانده می‌شوند، در حال تغییر است.
محمودآبادی گفت: "بدون نمایندگی، نمی‌توان از دولت درخواست منابع کرد و نوع نیازهای جامعه را برای پیشرفت، اعم از آموزش، شغل، بهداشت و یا زیرساخت‌های اساسی بیان کرد."
در اواسط دههٔ ۱۹۸۰ مسلمانان ۱۱ درصد جمعیت هند را تشکیل داده و نه درصد کرسی‌های پارلمان را در اختیار داشتند، اما امروز که مسلمانان ۱۴ درصد جمعیت هند را تشکیل می‌دهند فقط پنج درصد کرسی‌های پارلمان را در اختیار دارند.
هندوها که ۸۰ درصد جمعیت ۱.۴ میلیارد نفری هند را تشکیل می‌دهند در حال حاضر ۹۰درصد کرسی‌های پارلمان آن کشور را در اختیار دارند.
نمایندگی سیاسی مسلمانان در سطح ایالت‌ها نیز وضعیت چندان خوبی ندارد. نهادهای قانونگذار ایالت‌های ۲۸ گانهٔ هند بیش از ۴۰۰۰ کرسی دارد که مسلمانان حدود شش درصد این کرسی‌ها را در اختیار دارند.
یک گزارش دولتی هند که در سال ۲۰۰۶ نشر شد، نشان می‌داد که مسلمانان هندی از رهگذر سواد، درآمد و دسترسی به آموزش در مقایسه با هندوها، مسیحیان و دیگر گروه‌ها پس‌مانده تر اند. هرچند از آن زمان به بعد، پیشرفت‌هایی در این زمینه رونما شده است، برخی مطالعات مستقل حاکی از آن است که مسلمانان هندی هنوز هم از این رهگذر دچار کاستی و ضعف اند.
در زمان حاکمیت مودی در یک دههٔ پسین، قوانین متعددی در هند نافذ شده است که رهبران مسلمان آن را تبعیض‌آمیز می‌خوانند.
برخی ایالت‌های هند که حزب بهارتیا جنتا بر آن حاکم است، قوانینی را تصویب کردند که ازدواج بین ادیان را، به عنوان راهی برای مقابله با آنچه به ادعای آنان تهدید ناشی از ازدواج زنان هندو با مردان مسلمان و سپس تغییر مذهب است، محدود می‌کند.
یکی از ایالت‌های هند که در گذشته حزب بهارتیا جنتا بر آن حاکم بود، دختران را از پوشیدن حجاب اسلامی منع کرده بود، اما پس از شکست این حزب، این قانون لغو شد.
گروه