سازمان ملل متحد برای اولین بار پس از سال ۱۹۷۷، ۲۲ مارچ (دوم حمل) که مصادف با روز جهانی آب است، نشست ویژه‌ای را جهت رسیدگی به معضل آب در جهان برگزار می‌کند.
در این نشست نمایندگان کشورهای جهان، بروک تامپسن، محصل رشتهٔ انجنیری در امریکا، یکی از اشتراک کنندگان است که داستان قبیله‌ٔ بومی‌اش را در مورد تلاش برای مراقبت از دریای منطقه شان حکایت خواهد کرد.
دریای کلامات در غرب ایالات متحدهٔ امریکا که از ایالت اوریگن به ساحل کالیفورنیا سرازیر می‌شود، طی هزاران سال زندگی و حیات انسان را نجات داده است. مردم بومی یوروک و سایر اقوام که در اطراف این دریا زندگی می‌کنند، بر در آمد ماهی‌گیری از این دریا متکی اند.
تامپسن گفت: "وقتی من طفل بودم، در تابستان در کنار دریا خیمه می‌داشتم و ماهی‌گیری می‌کردم."
در سال ۲۰۰۲، وقتی تامپسن هفت ساله بود، او شاهد مرگ ماهی ها در این دریا بود. کاهش رقم ماهی‌های سالم در دریای کلامات برای مردم بسیار تکان‌دهنده بود. تا حدی، اعمار چندین بند آب روی این دریا باعث این وضعیت شده بود.
به دلیل این وضعیت، یک جنبش قومی و حامیان محیط زیست ایجاد شد. این جنبش خواهان تخریب بندهای آب شد و تامپسن نیز به این مبارزه پیوست.
تامپسن گفت: "من به خاطر تراژیدیی که در دریای کلامات دیدم در رشتهٔ انجنیری درس می‌خوانم و این کار مرا تشویق می‌کند تا پیدا کنم که چه چیزی باعث آن شد. این دو بخش دارد: از رهگذر محیط زیست، چه چیز نادرست انجام شد و از رهگذر سیاسی کدام اقدامات نادرست گرفته شد که منجر به این کار شد."
به بگفتهٔ تامپسن، به اندازهٔ زیات ماهی ها به دلیل نداشتن مقاومت در برابر حرارت زیاد، هلاک شده اند.
او اولین شخص در خانواده اش است که سند ماستری را از دانشگاه استنفورد به دست آورده است و اکنون در مقطع دوکتورا در دانشگاه کالیفورنیا در رشتهٔ انجنیری محیط زیست و علوم سیاسی درس می‌خواند.
تامپسن در جریان سخنرانی در نشست بین‌المللی محیط زیست که سال گذشته در مصر برگزار شده بود، ابراز داشت که برایش خبر خوش از کشورش رسیده است که بند آب کلامات بعد از ۲۰ سال مبارزه در نهایت تخریب می‌شود.
او گفت: "یکی از اهداف بزرگ این نشست دریافت راه‌های حمایت از مردم غریب در سراسر جهان است که با آنچه که ما روبرو شدیم، دچار نشوند. حتا کار روی آن شاید ناممکن به نظر برسد. هرگاه راه حل تغییر اقلیم و حاکمیت قومی مطرح باشد، با آنهم روی آن کار می‌کنم."
تامپسن نگران است که کشورهای در حال انکشاف به خاطر دست یافتن به تعهدات شان به انرژی قابل تجدید، در حال اعمار بندهای آبی اند، بدون اینکه تاثیرات اعمار این بندها را بر محیط زیست و مردم بومی مناطق، مطالعهٔ دقیق کنند. او امیدوار است که در مذاکرت پیشرو در این مورد، راه‌های حل جستجو شود و پیشرفتی رونما شود.
