نجیب الله صدیقی، هفت سال پیش به دلیل "فساد" و کمبود برق، فابریکه تولید اکسیجن اش را مسدود کرد. اما پس از شیوع کروناویروس در افغانستان فابریکه‌اش را دوباره فعال ساخت تا مردم را کمک کند.
آقای صدیقی گفت: "مردی را دیدم که به دلیل نبود اکسیجن همسراش را که مصاب به بیماری کووید۱۹ بود از دست داده بود و می‌گریست. همان لحظه تصمیم گرفتم که فابریکه ام را دوباره فعال کنم."
اکنون اعضای خانواده‌های که به بیماری کووید۱۹ مصاب اند، در بیرون فابریکه نجیب الله صدیقی در شهر کابل صف می‌کشند تا بالون های اکسیجن‌شان را به گونه رایگاه پر کنند.
افغانستان با کمبود اکسیجن مواجه بوده و حتی از کشورهای دیگر وارد می‌کند.
قیمت یک بالون اکسیجن ۱۰ برابر افزایش یافته و به ۲۰ هزار افغانی رسیده است و پرکاری دوبارهٔ این بالون ها ۲۰۰۰ افغانی است که پنج برابر نرخ گذشته می‌شود.
شماری زیادی از مردم، پرچون فروشان را به خاطر افزایش نرخ و حکومت را برای کمبود اکسیجن آن مقصر می‌دانند.
بلال حمیدی که در انتظار پرکردن بالون اکسیجن برای برادر بیمارش بود به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفت: "این فابریکه که برای مردم اکسیجن رایگان می‌دهد واقعاً که کار عالی می‌کند."
نجیب الله صدیقی گفت که خرسند است از اینکه فابریکه را فقط مسدود کرده بود و وسایل اش را نفروخته بود.
فابریکه او که ۱۲ کارگر دارد روزانه بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ بالون کوچک را به گونه رایگان برای بیماران پر می‌کند.
ضمناً، برای شفاخانه‌ها و پرچون فروشان روزانه تا ۷۰۰ بالون بزرگ پر می‌کند که از هرکدام آن ۳۰۰ افغانی اخذ می‌کند.
آقای صدیقی گفت که می‌خواهد تا حد توان زندگی هر قدر انسانی را که می‌تواند نجات دهد.
کارگران فابریکه صدیقی در دو شفت کار می‌کنند و نجیب الله صدیقی می‌گوید: "زمانی که شیوع کروناویروس پایان یابد، به خانه برخواهم گشت."