بیش از یک سوم کودکان افغان به کارکردن مجبور شده اند – سروی

یافته‌های یک سروی سازمان حفاظت از کودکان (Save the Children) نشان می‌دهد که افزایش سطح گرسنگی در این کشور بسیاری از کودکان را مجبور کرده است که برای تامین معیشت خانواده‌های شان کار کنند.

این سروی را که دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) به مناسبت دومین سالگرد بازگشت طالبان به قدرت منتشر کرده است. در سروی این سازمان غیرحکومتی گفته شده است که ۳۸.۴ درصد کودکان اشتراک‌ کننده در نظرسنجی گفته اند که برای تامین معیشت خانواده‌شان مجبور به کار شده‌ اند.

در این سروی آمده است:‌ "کودکان برای تامین مخارج زندگی خود و خانواده خود با وضعیت بسیار خطرناکی روبرو شده اندی. یکی از کارمندان یک نهاد مدافع حقوق کودکان گفت که دختری در حین حمل کالای قاچاق در مرز زیر موتر باربری شد."

اداره حفاظت از کودکان گفته است که از هر ۱۰ کودک در افغانستان یک کودک مجبور است که کار کند.

در این سروی با ۱۲۰۷ بزرگسال و ۱۲۰۵ کودک در ولایات بلخ، فاریاب، جوزجان، کابل، ننگرهار و سرپل از هشتم جولای تا دوم اگست مصاحبه شده اند.

در این میان ۷۶.۱ درصد از کودکان شرکت‌کننده در این سروی گفتند که امسال نسبت به سال گذشته غذای کمتری برای خوردن دارند.

ادارۀ حفاظت از کودکان گفت که افغانستان در سه دهه گذشته با خشکسالی شدید مواجه بوده است که به دلیل آن برداشت محصولات زراعتی کاهش یافته و حیوانات به دلیل کمبود غذا در خطر مرگ قرار دارند. به گفتۀ این اداره خشکسالی دسترسی کودکان و خانواده هایشان به غذا و آب را محدود کرده است.

بر اساس مصاحبه‌های انجام شده توسط اداره حفاظت از کودکان، خشکسالی تا ۵۸ درصد از اعضای خانواده را تحت تاثیر قرار داده است.

یافته‌های سروی با اعضای خانواده‌ها در شش ولایت نشان می‌دهد که فقر مرگبار، تغییرات اقلیمی، گرسنگی و کاهش کمک‌های جامعه بین المللی نیازمندی‌های مردم را به شدت افزایش داده است.

سروی گفته است: "این باید زنگ خطری برای جامعه بین المللی باشد تا به افغانستان پشت نکنند."

زنی ۳۱ ساله به نام ساجده که از خشکسالی شدید و بحران اقتصادی در ولایات شمالی افغانستان رنج می‌برد در گفتگویش ابراز امیدواری کرد که کاش می‌توانست برای فرزندانش کچالو، میوه‌های تازه و گوشت تهیه کند، اما او فقط می‌تواند به فرزندانش برنج بدهد.

او گفته است: "فرزندانم نزدم می‌آیند و می‌گویند، مادر، ما برنج آب‌پز نمی‌خوریم، کچالوی روغنی به ما بدهید، اما من با چشمان گریان به آنها می‌گویم، امیدوارم اگر در آشپزخانه کچالو باشد، فقط غذا برنج آب‌پز است".

به گفتۀ ساجده، کودکانش به اندازه‌ای کوچک اند که نمی‌دانند فقر و غربت یعنی چی، پول نباشد کچالو از کجا باید خرید. او گفته است که با دیدن وضعیت کودکانش احساس خوب ندارد و نمی‌تواند برای آنان غذا و شرایط زندگی خوب را فراهم کند.

ناهیده و نادره دختران دوگانگی ساجده، به سوتغذیه حاد مبتلا اند که اکنون از یک کلینیک سیار اداره حفاظت از کودکان (SAVE OF CHILDREN) مراقبت‌های بهداشتی دریافت می‌کنند.

ساجده گفته است: "ما در روستای خود آب نداریم، برای آوردن آب به روستاهای دیگر می‌رویم و با الاغ آب می‌آوریم، در آنجا مردم در صف‌های طولانی برای آب می‌ایستند، همه دهقانان منتظر باران هستند، برای باران نماز می‌خوانند. اما امسال ناامید شده اند. آنها معتقدند که خشکسالی زندگی عادی را در اینجا از بین می‌برد."

اداره حفاظت از کودکان گفته است که افغانستان یکی از کشورهای جهان است که به وضوح تصویری از اثرات مرگبار تغییرات اقلیمی بر خانواده‌های وابسته به زراعت ارایه می‌دهد. این در حالی است که افغانستان سومین سال متوالی از خشکسالی شدید را تجربه می‌کند و به گفتۀ نهادهای امدادرسان این خشکسالی‌ها بر بیش از نصف جمعیت این کشور تاثیرات منفی گذاشته است.

بر اساس سروی، سطح گرسنگی در شمال افغانستان بالا است، جایی که خانواده‌ها برای زنده ماندن بیشتر به بخش زراعت متکی استند.

نتایج سروی نشان می‌دهد که خشکسالی ۳۴.۴ درصد عضو یک خانواده را در هر سه خانواده در ولایت سرپل و تا ۲۰.۷ درصد عضو یک خانواده را در هر پنج خانواده در ولایت جوزجان متاثر کرده است.

همچنان اداره حفاظت از کودکان گفته است که ۶۰ درصد اعضای خانواده در ولایت‌های ننگرهار و کابل گفته اند که با گرسنگی مواجه استند.

این سروی گفته است گرسنگی نه تنها بر سلامت جسمانی کودکان تاثیر می‌گذارد، بلکه آنها را دچار غم و اندوه و افسردگی نیز می‌کند.

بر اساس این نظرسنجی، تحقیقات نشان می دهد که ۲۸.۹ درصد از کودکانی که علایم افسردگی یا اضطراب را دارند، نسبت به سال گذشته به غذای کمتری دسترسی دارند.