هفتۀ گذشته، ملا اختر محمد منصور، یکی از رهبران طالبان، طی اعلامیۀ اختلاف میان رهبران آن گروه را "دسیسۀ دشمن" عنوان کرد. اما تائید کرد که شماری از افراد طالبان در سال گذشته ناراضی بوده اند و تلاش باید صورت گیرد تا آنان دو باره به آنچه وی "امارت اسلامی" نامید، مدغم شوند.
اما ملا محمد رسول، رهبر انشعابی طالبان، طی مصاحبۀ گفته است که در روند صلح افغانستان زمانی سهم خواهد گرفت که حکومت افغانستان روند مذاکره صلح را با ملا منصور، رقیب اصلی اش، متوقف کند.
انتونیو جوزتوفی، محقق در مرکز پژوهشی انستتیوت خدمات متحده سلطنتی بریتانیا، و سیلاب منگل، ژورنالست و محقق افغان، به استناد مصاحبۀ تیلفونی با ملا محمد رسول، رهبر انشعابی طالبان، نظریات او را در مورد روند صلح افغانستان، انعکاس داده اند.
آقای جوزتوفی می گوید که در اکثر موارد پیش شرط های ملا رسول برای مذاکرات صلح با حکومت افغانستان مشابه پیش شرط های ملا منصور است، اما یک تفاوت عمده موجود است و آن اینکه ملا رسول خواهان قطع روند مذاکرات کابل با ملا منصور است.
آقای جوزتوفی گفت: "در واقع شرایط ملا رسول از ملا اختر محمد منصور، رقیب اش زیاد متفاوت نیست، اما تفاوت عمده این است که ملا رسول می گوید زمانی به میز مذاکره خواهد نشست که کابل روند مذاکرات را با ملا منصور متوقف کند. او می گوید تا زمانیکه مذاکرات میان کابل و منصور ادامه داشته باشد، در روند مذاکرات سهیم نخواهد شد. "
سیلاب منگل، ژورنالست و محقق افغان، که ادعای مصاحبۀ تیلفونی با ملا رسول را می کند، می گوید که این رهبر انشعابی طالبان خواهان مذاکرات با حکومت افغانستان است، اما با یک مشکل مواجه است.
هر دو محقق تائید کردند که شمارۀ که آنان با ملا رسول تماس گرفتند، شمارۀ پاکستان بود.
منگل می گوید: "از سخنان ملا رسول معلوم می شود که او خواهان مذاکره با حکومت افغانستان است، اما مشکل این است که حکومت افغانستان به او توجه نکرده است. هدف اش این است که حکومت افغانستان با پاکستان و اختر محمد منصور گفتگو کند و همه امتیازات را به او بدهد."
آقای منگل می گوید که در جریان مصاحبه، ملا رسول به او گفته است که حکومت افغانستان آنان را جدی نگرفته است، بنا بر این به جنگ ادامه خواهند داد.
در جریان مصاحبۀ تیلفونی با این ژونالست افغان، ملا رسول گفته است که برای رهبری طالبان، طالبان و علما در افغانستان و پاکستان، باید انتخابات مجدد را راه اندازی کنند و رهبری طالبان را انتخاب کنند.
آقای منگل می گوید که ملا رسول خواهان دخیل کردن ایران در روند صلح افغانستان نیز می باشد.
آقای منگل گفت: " خود ملا رسول گفت که ایران باید در مذاکرات صلح دخیل باشد، یعنی مذاکرات پنج جانبه باشد، نه چهار جانبه، زیرا ایران در غرب افغانستان با طالبان همدست است طالبان را حمایت می کند."
آقای منگل همچنین می گوید که به باور ملا رسول، بدون دخیل بودن ایران در روند مذاکرات، صلح نمی تواند در افغانستان تامین شود.
در همین حال، شماری از تحلیل سیاسی مثل مایکل کوگلمن، محقق آسیای جنوبی در مرکز تحقیقات بین المللی ودرو ولسن مستقر در واشنگتن، می گوید که اختلاف میان رهبران طالبان، روند صلح افغانستان را با دشواری مواجه کرده است.
آقای کوگلمن در مورد گفت: "الزاماً مفکورۀ صلح، پالیسی ایده آل نیست. اما به صورت ساده، پالیسی است که به آن نیاز است. پالیسی ایده آل نیست، زیرا به نظر من موفق نخواهد شد، چرا که طالبان برای مذاکرات صلح انگیزه ندارند. آنان در میدان جنگ خوب بازی می کنند؛ اراضی بیشتر را تصرف می کنند که در گذشته تحت کنترل آنان نبود. در عین حال، طالبان بسیار منقسم شده اند. حتی اگر شاخۀ اصلی طالبان که رهبری آنرا ملا منصور بر عهده دارد، بخواهد در گفتگو های صلح دخیل شود، سایر شاخه های دیگر پر قدرت طالبان به جنگ ادامه خواهند داد. حتی اگر روند صلح موفق باشد که فکر می کنم بعید است، شاخه های از طالبان مذاکرات صلح را رد خواهند کرد و به جنگ ادامه خواهند داد."
مشکل دیگر به باور آقای کوگلمن، پاکستان است، کشوری که به باور او خواهان بی ثابتی افغانستان است.
آقای کوگلمن در مورد می گوید: "نکتۀ که من به آن باور دارم این است که منافع پاکستانی ممکن ادامۀ بی ثباتی افغانستان باشد، زیرا این کار احتمال ذیدخیل بودن هند را کاهش خواهد داد.
این تحلیلگر امریکایی همچنین می گوید که مبارزه بر ضد فساد اداری یکی از راه مهم است که حکومت افغانستان می تواند از طریق آن بر ضد طالبان مبارزه کند.
آقای کوگلمن درمورد افزود: "فساد اداری در افغانستان به طالبان اجازه می دهد تا برای مردم افغانستان بگویدکه بیبینید، ما گزینۀ بهتر را برای دولت و حکومت افغانستان ارایه می کنیم. بنا بر این، فساد اداری، شرایط استخدام و سرباز گیری بیشتر را برای طالبان فراهم می کند. اگر قرار باشد که در برابر شورشگری و طالبان کاری را انجام دهید، شما نمی تواند فقط در مقابل آنان بجنگید و آنان را بکشید. باید به ریشه های مشکل فکر کرد. بنا بر این فساد اداری و پریشانی های اقتصادی در افغانستان ریشه های مشکل است که باید به آن رسیدگی شود."
کارشناسان حل منازعه به صورت عموم به این باوراند که دو دستگی در میان طالبان روند مذاکرات صلح افغانستان دشوار کرده است. علاوه بر آن، پیش شرط های گروه های متخاصم به شمول حکومت افغانستان، روند مذاکرات صلح افغانستان را پیچیده تر کرده و در نهایت رسیدن به صلح و ثبات در این کشور جنگ زده طولانی تر خواهد کرد.
