فابریکهٔ پروسس زیتون در ننگرهار دوباره به فعالیت آغاز کرد

فابریکهٔ پروسس زیتون پس از وقفهٔ نسبتاً طولانی دو باره به فعال آغاز کرده و به گفتهٔ مسوولان در حال حاضر، ۴۰ نفر در آن مشغول کار اند.

این فابریکه برای نخستین بار شش دهه قبل به فعالیت آغاز کرده بود.

در این فابریکه علاوه بر روغن زیتون، رب رومی، آچار و صابون نیز تولید می شود که قرار است صادرات آن به دیگر کشورها نیز به زودی آغاز شود.

عتیق الله، مسوول تولید آچار این کارخانه به صدای امریکا گفت: "در ماه میزان انتقال زیتون آغاز می شود و کارگران، زیتون خوب و خراب را از هم جدا می کنند. بعداً دانه های معیاری آن را در خم می اندازیم و محلول سودیم هایدروکساید را با آن یکجا می‌کنیم تا تلخی آن کم شود و برای پروسس آماده شود."

مسوولان این فابریکه همچنان از کمبود بوتل و دیگر مواد لازم شاکی اند و از سرمایه گذاران می خواهند تا در این عرصه کمک کنند. برخی از اقتصاددانان می گویند اگر در عرصهٔ پروسس زیتون توجه صورت گیرد، ممکن فرصت های زیاد کاری برای جوانان در افغانستان ایجاد شود.

کارگران این فابریکه می‌گویند که این زیتون نه تنها ضروریات خانواده ها را مرفوع می‌سازد، بلکه اگر توجه صورت گیرد، صادرات آن نیز قویتر خواهد شد.
منور شاه، کارگر این فابریکه گفت: " اینجا، مشکل لوازم وجود دارد. قیمت بوتل‌ها بالا است و در نهایت به همین دلیل قیمت یک بوتل زیتون به ۴۵۰ افغانی می‌رسد. من از سرمایه گذاران می خواهم که در اینجا سرمایه گذاری کنند که با این کار هم جوانان صاحب کار خواهند شد و هم کسی وطن را ترک نخواهند کرد."
‍
پاچا گل، کارگر دیگر این فابریکه در مصاحبه به صدای امریکا گفت: "انتظار من از همه سرمایه گذاران این است که در وطن خود سرمایه گذاری کنند، هم فایده خواهند کرد و هم جوانان ما به خاطر پیدا کردن کار، از راه های خطرناک در امان خواهند بود."

مختصصان اقتصادی، پروسس زیتون در ننگرهار را خوب توصیف می‌کنند و می‌گویند که اگر حکومت در بخش احداث باغ ها و رسیدگی به ضروریات این فابریکه توجه کند، برای جوانان فرصت های کاری زیاد مهیا می شود.

شبیر بشیری، متخصص امور اقتصادی گفت: "پروسس زیتون در ننگرهار نسبتاً خوب است و این جای خرسندی است. هر قدری که کیفیت محصولات و تولید ما خوب می‌شود، به همان اندازه توجه را به خود جلب می‌کند و در ایجاد فرصت های کاری با جوانان کمک می کند."

با آغاز فعالیت این فابریکه در ننگرهار، در ۳۱۰۰ هکتار زمین، باغ های زیتون احداث شده بود. ولی به دلیل اضافه تر از چهار دهه جنگ در این کشور، یک بخش بزرگ آن از بین رفته است و اکنون در حدود ۱۷۰۰ هکتار زمین، باغ های زیتون باقی مانده است.