وزارت امر به معروف و نهی از منکر، جلب و جذب و سمع شکایات گروه طالبان مقررات جدید نشراتی را برای رسانه‌های تصویری افغانستان تعیین کرد.
بر اساس اطلاعیۀ این وزارت، رسانه‌های تلویزیونی نباید فلم‌هایی را نشر کنند که "خلاف اصول شرعی و ارزش‌های افغانی" بوده و نیز نشر فلم‌های داخلی و خارجی که در آن "فرهنگ و عنعنات بیگانگان" بازتاب یافته و سبب "بد اخلاقی" در اجتماع می‌شود، منع قرار داده شده است.
در دو دهۀ پسین شمار زیاد شبکه‌های تلویزیونی در افغانستان سریال‌های خارجی، به ویژه هندی و ترکی را نشر می‌کردند، اما نشر شماری از این فلم‌ها و سریال‌ها با مسلط شدن طالبان بر آن کشور و حتا پیش از صدور اعلامیۀ وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان محدود شده بود.
طالبان همچنین دستور داده اند که برنامه‌های "مزاحیه و تفریحی" تلویزیون‌ها نباید به گونه‌ای تهیه شود که در آن به کسی "تحقیر و اهانت" شده باشد. همچنین نشر سریال‌های که در آن به "شعایر دینی یا کرامت انسانی" اهانت شده باشد، منع شده است.
اکثر تلویزیون‌ها در افغانستان برنامه‌های پربینندۀ تفریحی و طنزی دارند که در بیشتر موارد، مجریان آن تمثیل مسوولان حکومت را کرده و کاستی‌های کاری آنان را به گونۀ طنزی به رخ‌شان می‌کشند.
با اینحال، در اعلامیه در هیچ یک از این موارد وضاحت داده نشده و حد و مرز مشخصی تعیین نشده است.
وزارت امر به معروف و نهی از منکر، جلب و جذب و سمع شکایات گروه طالبان از تلویزیون‌ها خواسته است تا فلم‌ها و ویدیوهایی را نشر نکنند که در آن "عورت" مردان هویدا باشد. اما در مورد "عورت" نیز وضاحت داده نشده است.
بر اساس مقررات جدید طالبان، مجریان زن باید حجاب اسلامی را رعایت کنند. همچنین نشر سریال‌ها و برنامه‌های تمثیلی که در آن ممثلین زن حضور داشته باشند، منع شده است، اما وضاحت داده نشده است که چرا باید زنان تمثیل نکنند.
ضمناً، نشر سریال‌هایی که در آن نقش پیامبران و صحابۀ پیامبر اسلام تمثیل شده باشد "مطلقاً" منع شده است.
سریال‌های معروف حضرت یوسف، حضرت عمر، اصحاب کهف و برخی دیگر از سریال‌ها که داستان‌ها و تاریخ اسلام را بر اساس حکایات قرآنی بیان می‌کند و اکثر آن در کشورهای اسلامی تهیه و تولید شده است، در چند سال اخیر در تلویزیون‌های افغانستان نشر می‌شد و علاقمندان زیادی نیز داشت.
رژیم طالبان در دهۀ ۱۹۹۰ میلادی نشرات تلویزیون‌ها را در افغانستان به گونۀ کامل منع کرده و نیز محدودیت نهایت سختگیرانۀ اجتماعی را، به ویژه بر زنان و دختران وضع کرده و آنان را از حق کار و آموزش محروم کرده بودند.
