سازمان ملل متحد در یک گزارش تازه روز پنجشنبه ۱۴ دسمبر (۲۳قوس) گفت که طالبان برای حفاظت از زنان در برابر خشونت‌های جنسیتی، آنان را زندانی می‌کنند.
پیش از تسلط دوبارهٔ طالبان در سال ۲۰۲۱، در افغانستان ۲۳ مرکز دولتی حمایت از زنان (خانه‌های امن) وجود داشت که زنان قربانی خشونت‌های جنسیتی می‌توانستند به آن پناه ببرند. اما در گزارش سازمان ملل متحد آمده است که اکنون برای این زنان هیچ پناهگاهی وجود ندارد.
مقامات حکومت طالبان به هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان گفته اند که نیازی به چنین پناهگاه‌هایی وجود ندارد و ایجاد چنین مراکزی یک "مفهوم غربی" است.
در گزارش ملل متحد آمده است که طالبان زنان را در صورتی به زندان می‌فرستند که اقارب مرد برای زندگی با آنان نداشته باشند یا اقارب مرد آنها "غیرمصوون" تلقی شوند. مقامات طالبان همچنین از اقارب مرد این گروه از زنان خواسته اند تا تعهد دهند و در حضور بزرگان محلی سوگندنامه‌ای را امضا کنند که به آنها آسیب نرسانند.
بر اساس این گزارش، زنان برای محافظت از آنان به زندان فرستاده می‌شوند، همانگونه که از زندان‌ها برای اسکان معتادان مواد مخدر و افراد بی‌خانمان در کابل استفاده می‌شود.
هیچ یک از وزارتخانه‌های طالبان در پاسخ به پرسش‌های اسوشیتدپرس در مورد این که بازماندگان خشونت‌های جنسیتی از کجا می‌توانند کمک بخواهند و چه اقدامات حفاظتی برای آنان موجود است و میزان محکومیت مجرمان چیست، اظهار نظر نکرده اند.
زنان و دختران افغانستان از زمان تسلط دوبارهٔ طالبان به طور فزاینده‌ای در خانه‌های خود محبوس شده اند. آنها حق ندارند بالاتر ازصنف ششم آموزش ببینند، به پارک‌ها، کلب‌های ورزشی، آرایشگاه‌ها و حمام‌ها بروند یا در بیرون از منزل کار کنند.
طالبان به زنان در سکتور های محدود مانند معارف و صحت فرصت کار را داده اند.
افغانستان برای سال‌ها در میان بدترین کشورهای جهان برای زنان بوده است.
گروه‌های مدافع حقوق بشر هشدار داده اند که حکومت طالبان خشونت علیه زنان و دختران را امکان‌پذیر می‌سازد و هرگونه حمایت قانونی را برای آنها از بین می‌برد.
بر اساس گزارش ملل متحد، زنان در افغانستان نمی‌توانند در قوه قضاییه یا نیروی تنفیذ قانون کار کنند، اجازه کار در حوزه رسیدگی به جرایم مرتبط با خشونت‌های جنسیتی را ندارند و تنها زمانی اجازه حضور در محل کار را درمیابند که توسط مدیران مردشان فراخوانده شوند.
یافته‌های یک سروی ادارۀ امور زنان سازمان ملل متحد، سازمان بین‌المللی مهاجرت و دفتر هیات معاونت ملل متحد برای افغانستان نشان می‌دهد که دسترسی به آموزش و کار کلیدی برای چالش‌های زنان و دختران افغان است.
این سروی که از طریق گفتگوی تلیفونی و حضوری با ۴۶۲ زن در ۳۳ ولایت افغانستان تهیه شده است، ضرورت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم و تحصیل دختران و زنان در پوهنتون‌ها را برجسته کرده است.
بر اساس این سروی زنان افغان از جامعه بین‌المللی خواسته اند تا با مشروط کردن کمک‌ها به شرایط بهتر برای زنان و تسهیل فرصت‌های زنان افغان برای گفتگو مستقیم با طالبان، به فشار بر حکومت این گروه ادامه دهد.
این در حالی است که حکومت طالبان طی بیش از دو سال گذشته علاوه بر سرکوب اعتراضات مدنی زنان و بازداشت شماری از آنان، محدودیت‌های فزاینده را بر زنان و دختران در افغانستان وضع کرده اند.
گروه