درجریان حملات دهشت افگنی یازدهم سپتمبر، اکثرجوامع مختلف درامریکا از جمله مسلمانان، تکان خورده با احساس مسؤولیت بشری که داشتند با طرُق مختلف برای کمک به قربانیان حادثه که شامل اتباع هفتاد کشورجهان می شد، شتافتند.
یک خانوادۀ افغان ده سال قبل بدون درنظرداشت دین، مذهب، نژاد، خاک و وطن، به مجروحین، خون شان را اهدا نمودند.
مردم مانند سایرروزها، به ساعت نه صبح روز سه شنبه یازدهم سبتمبرسال دوهزارویک، درشهرهای نیویارک، واشنگتن دی سی و پنسلوانیا، مصروف روال عادی زندگی بودند. در واشنگتن دی سی، اکثرمامورین دردفاترشان حضور داشتند و شاگردان مکاتب ،با معلمین ساعت دوم درسی را آغاز نموده بودند.
سونیتا رنجبر،خاطرۀ دهشت آن روز را درده سال قبل بیاد آورده میگوید دریازدهم سبتمبر من شاگرد مکتب لیسه بودم و هفده سال داشتم. بسیاری مردم وحشت زده شده بودند.آنها را درتلویزیون نشان میدادندکه تحت ضربات حمله قرارداشتند. مکتب ها وقت تر رخصت شد.
سونیتا می افزاید وقتی به خانه آمدم ، برادرم و مادرم به خانه بودند، خبرها را تعقیب میکردیم. روحاً ضربه دیده بودیم باور ما نمیشد. آنچه از مردم تقاضا میشد اهدای خون بود زیرا تعداد زیاد مردم جراحت برداشته و زخمی شده بودند. همان روز من و برادرم روانۀ شفاخانه شدیم.
اجمل برادر سونیتا که آن وقت بیست و یکسال داشت و در یکی از دفاتر کار میکرد میگوید
سونیتا دختر جوان افغان در برابر این سوال که چطور تصمیم گرفتند تا هردو روانۀ شفاخانه گردند میگوید شفاخانه ها وسایر مراجع امدادی مثل صلیب سرخ وامثال آن از رضا کاران تقاضا میکردند تا به شفاخانه ها خون اهدا کنند.
سونیتا می گوید من و برادرم برای اهدای خون به شفاخانه رفتیم جواب بعضی فورمه ها را نوشتیم. عملیۀ آزمایشی را طی کردیم گفتند نتیجه خوب است سپس از ما خون گرفتند و درصدد انتقال آن به نیازمندان شدند.
درحال حاضر سونیتا رنجبر در یکی از شفاخانه ها بحیث آمراداری اشغال وظیفه نموده است و اجمل رنجبر مشغول تدریس میباشد.
این خواهر وبرادر افغان هردو آرزومند برقراری صلح برای جهان هستند.
