روز سه شنبه یازدهم سپتمبر سال ۲۰۰۱ بود که حملۀ دهشت افگنی توسط طیاره، ساختمان های مرکز جهانی تجارت را با خاک یکسان ساخت، در این حال شماری از مردم با سر و صورت خونین و لباس های پاره و آغشته با گرد و خاک خود را از محل حادثه به بیرون کشاندند که تام کنه وان نیز یکی از آنان بود.
تام می گوید "غرش عظیمی به گوش رسید، من به طبقات پایان شتافتم و تا زمان رسیدن من به زیر زمینی عمارت، همه چیز خوب به نظر می رسید، ناگهان طبقات یکی پی دیگر فرو ریخت. من با یک تن دیگر در آنجا گیر ماندم، خود را سینه خیز به پیش می کشاندیم تا بالاخره راه خود را از میان آوار به بیرون دریافتیم."
اکنون با گذشت ده سال از این حملات کنه وان از خود می پرسد که چرا او نجات یافت و سایرین نه؟
او می گوید "مجموع همکاران ما که در زیر آوار گیر مانده بودند بیست تن بودند که از آن میان تنها من زنده بیرون آمدم."
وی می گوید که آنچه در یازدهم سپتمبر اتفاق افتاد همواره در ذهنش خطور می کند.
او افزود "ده سال از آن روز گذشته و هنوز هم در ذهنم مانند دیروز خطور می کند. اضطراب، غم و اندوه آن همه روزه با من است، هنوز هم فریاد های مشخصی به گوشم طنین می اندازد و هرگز از ذهنم دور نمی شود."
کنه وان اکنون یکی از رضا کاران مرکز تکریم و موزیم حادثۀ یازدهم سپتمبر است. او می گوید که رضا کاری و آموزش مردم در مورد رخداد آن روز بخشی از التیام روحی وی تلقی می گردد.
جان پوتر یک تن دیگر از نجات یافته گان حملات بر مرکز جهانی تجارت که در زمان حملات در طبقۀ ۸۱ این ساختمان کار می کرد سرگذشت خود را چنین بیان می کند.
او گفت "فراموش کردن آن روز به خاطر از دست رفتن جان ۳ هزار نفر برای ما بسیار دشوار است، اما با توجه به قامت بر افراشتن برج های بزرگ، من می گویم که ما یک بار دیگر از میان مخروبه ها سر بر می افرازیم."
جان و دان پوتر همسر وی بعد از حملات یازدهم سپتمبر شهر نیویارک را ترک کردند.
"بدبختانه که ما باید از شهر نیویارک بیرون می شدیم. ما برای چند هفته بی خانه بودیم و زمانی که خانه یافتیم اقامت در شهر و مواجه شدن با برج های واژگون شده برای ما اندوه بار بود. ما به شهر دیگری کوچ کردیم، وظیفه، شهر و مردمی را که دوست می داشتیم ترک کردیم، هرچند که این عمل در کنار عبادت و دعا برای التیام زخم های ما کمک کرد."
جین خاطرات خود را در متن کتابی تحت نام "با مرحمت الهی" داستان عشق، آرزو و التیام یکی از بازماندگان حادثۀ یازدهم سپتمبر به تحریر در آورده است.
ویلیم رودریگز نیز از جمع کسانی است که زندگی اش برای همیش با رویداد یازدهم سپتمبر دگرگون شد.
رودریگز برای بیست سال به صفت دروازه بان برج شمالی مرکز جهانی تجارت کار می کرد.
اما در زمان حمله، هنگامی که هر دو ساختمان طعمۀ آتش گردیده بود، او ده ها تن را به محل مصؤون رهنمایی کرد. رودریگز می گوید که وی همچنان کارمندان اطفائیه را در داخل ساختمان رهنمایی کرد.
بعد از این رویداد، رودریگز به یکی از حامیان قربانیان حادثۀ یازدهم سپتمبر و حامی حقوق پناهندگان مبدل گردید.
او گفت "جرم نجات یافتن از آن رویداد بر گردن من است، چرا من نجات یافتم و دوستان من نجات نیافتند. اساساً این انگیزه به نیروی محرکی مبدل گردیده است که من اکنون به عنوان یک فعال آن را انجام می دهم، من می خواهم آواز کسانی باشم که جان باختند، این نه یک مسؤولیت بلکه یک وظیفه است و برای من زندگی تازه یی بخشیده است."
رودریگز از حادثۀ یازدهم سپتمبر به این طرف برنامه هایی را برای قربانیان دهشت افگنی ترتیب و تنظیم نموده و برای عفو خانواده های مهاجر غیر قانونی یی مبارزه می کند که اعضای آن در مرکز جهانی تجارت جان های شان را از دست دادند.
