معصومه، باشندۀ ولسوالی پنج وایی ولایت کندهار میگوید که یک سرباز امریکایی که کلاه آهنی مجهز با چراغ، را بر سر داشت در ماه مارچ سال ۲۰۱۲ زمانی وارد منزل گِلی دو اطاقه اش شد که همه در خواب بودند.
معصومه میگوید که این سرباز امریکایی شوهرش، داوود ، را کشت، پسر هفت ساله اش با مشت کوبید و پس از آن تفنگچه اش را در دهن پسر کوچکش فرو برد.
معصومه گفت: "اگر من امروز صدایم را بلند نکنم، فردا یک مسلمان دیگر با این عمل وحشیانه و ظالمانه مقابل خواهد شد و پس فردا یک مسلمان دیگر."
معصومه در حالی صحبت میکرد که اردوی امریکا برای محاکمۀ نظامی این خورد ضابط امریکایی رابرت بیلز به اتهام کشتن داوود و ۱۵ تن دیگر که بیشتر آنها را کودکان و زنان تشکیل میدهند، آمادگی میگیرد.
رابرت بیلز خورد ضابط اردوی ایالات متحده به این کشتارها متهم است.
معصومه و خانواده اش، از طولانی شدن محاکمۀ رابرت بیلز ناراحت اند. مولوی محمد باران، برادر شوهر معصومه به اسوشیتدپرس گفت: "او باید در هدیرۀ حلقه آویز میشد که اعضای خانواده شهدا در آن تدفین شده اند اما این کار صورت نگرفت. یا اینکه او باید در افغانستان محاکمه میشد یا حتی در امریکا محاکمه میشد، این قضیه باید در یک روز حل میشد. ما فقط منتظریم تا ببنیم که انصاف صورت میگیرد یانه."
اسوشیتدپرس در مورد این قضیه با سایر باشندگان قریه های نزدیک که توسط اردوی ایالات متحده منحیث شاهدان و یا اقارب شاهدان شناسایی شده است، مصاحبه کرد.
سفر شاهدان به امریکا
حکومت ایالات متحده در ماه مارچ شش مردی را به "سیاتل" ایالت واشنگتن انتقال داد که اعضای خانوادۀ شان مورد حمله قرار گرفته بودند، تا آنها را با سیستم قضایی ایالات متحده آشنا سازد و آنها را آگاه سازد که در ماه سپتمبر دوباره به امریکا برگردند، زمانی که محاکمۀ نظامی رابرت بیلز آغاز میگردد.
هیچ یک از شاهدان نتوانستند رابرت بیلز را منحیث شخص حمله کنندۀ شناسایی کنند اما متخصصین طبی DNA"" گواهی دادند که سایر شواهد، به شمول آزمایشان بقایای خون بر لباس این خورد ضابط، او را با این قضیه ربط داده است.
یکی از این شاهدان، حاجی محمد وزیر است که به امریکا آمده بود.
وزیر گفت که یک روز پس از آن حمله که جان ۱۱ تن از اعضای خانواده اش را گرفت، از یک سفر به خانه برگشت.
وزیردر آن حمله همسر، مادر، دو برادر، یک خواهرزادۀ ۱۳ ساله و شش فرزندش را از دست داد و اجساد آنها قسماً سوخته بود.
وزیر در مورد قدرت سیستم قضایی امریکایی، تردید دارد. او میگوید: "این به دست ما و حکومت ما نیست که به او سزای مرگ بدهیم ، یا بر او شلیک کنیم و یا هم سنگسارش کنیم. من چگونه میتوانم مطمئن باشم که او در زندان است نه در خانه اش؟"
فراتر از آن در یک خانۀ دیگر که در آن شب مورد حمله قرار گرفته بود، زردانه ۱۱ ساله گفت که او آن شب عساکر را دیده بود."او به خانۀ ما وارد شد، ما به خانۀ کاکا جلیل رفتیم، او پس از کشتن گاو ما به دنبال ما آمد و به سوی ما به گلوله باری پرداخت."
گلوله در قسمت سر زردانه اصابت کرده و عصب او را آسیب رسانده است، حال او بدون چوب دست، راه رفته نمیتواند. مادر کلان او نیز در آن شب کشته شده بود.
رابرت بیلز در جنوب ایالت واشنگتن در یک زندان نظامی نگهداشته شده است. څارنوالان میگویند که بلیز برای حمله بر دو قریۀ نزدیک، پوسته اش را ترک کرده و زمانی برگشت که در لباس هایش علامات خون دیده میشد.
وکلای مدافع بیلز گفته اند که صحت روانی او میتواند بخشی از دفاعیه اش باشد زیرا او برای چهارمین بار به محاربه فرستاده شده بود و از تشوشات روانی پس از جنگ و از زخمی که در جریان جنگ عراق در ناحیه سر برداشته بود ، رنج میبرد.
اردوی ایالات متحده در صدد جزای مرگ این خورد ضابط امریکایی میباشد.
معصومه میگوید که این سرباز امریکایی شوهرش، داوود ، را کشت، پسر هفت ساله اش با مشت کوبید و پس از آن تفنگچه اش را در دهن پسر کوچکش فرو برد.
معصومه گفت: "اگر من امروز صدایم را بلند نکنم، فردا یک مسلمان دیگر با این عمل وحشیانه و ظالمانه مقابل خواهد شد و پس فردا یک مسلمان دیگر."
معصومه در حالی صحبت میکرد که اردوی امریکا برای محاکمۀ نظامی این خورد ضابط امریکایی رابرت بیلز به اتهام کشتن داوود و ۱۵ تن دیگر که بیشتر آنها را کودکان و زنان تشکیل میدهند، آمادگی میگیرد.
رابرت بیلز خورد ضابط اردوی ایالات متحده به این کشتارها متهم است.
معصومه و خانواده اش، از طولانی شدن محاکمۀ رابرت بیلز ناراحت اند. مولوی محمد باران، برادر شوهر معصومه به اسوشیتدپرس گفت: "او باید در هدیرۀ حلقه آویز میشد که اعضای خانواده شهدا در آن تدفین شده اند اما این کار صورت نگرفت. یا اینکه او باید در افغانستان محاکمه میشد یا حتی در امریکا محاکمه میشد، این قضیه باید در یک روز حل میشد. ما فقط منتظریم تا ببنیم که انصاف صورت میگیرد یانه."
اسوشیتدپرس در مورد این قضیه با سایر باشندگان قریه های نزدیک که توسط اردوی ایالات متحده منحیث شاهدان و یا اقارب شاهدان شناسایی شده است، مصاحبه کرد.
سفر شاهدان به امریکا
حکومت ایالات متحده در ماه مارچ شش مردی را به "سیاتل" ایالت واشنگتن انتقال داد که اعضای خانوادۀ شان مورد حمله قرار گرفته بودند، تا آنها را با سیستم قضایی ایالات متحده آشنا سازد و آنها را آگاه سازد که در ماه سپتمبر دوباره به امریکا برگردند، زمانی که محاکمۀ نظامی رابرت بیلز آغاز میگردد.
هیچ یک از شاهدان نتوانستند رابرت بیلز را منحیث شخص حمله کنندۀ شناسایی کنند اما متخصصین طبی DNA"" گواهی دادند که سایر شواهد، به شمول آزمایشان بقایای خون بر لباس این خورد ضابط، او را با این قضیه ربط داده است.
یکی از این شاهدان، حاجی محمد وزیر است که به امریکا آمده بود.
وزیر گفت که یک روز پس از آن حمله که جان ۱۱ تن از اعضای خانواده اش را گرفت، از یک سفر به خانه برگشت.
وزیردر آن حمله همسر، مادر، دو برادر، یک خواهرزادۀ ۱۳ ساله و شش فرزندش را از دست داد و اجساد آنها قسماً سوخته بود.
وزیر در مورد قدرت سیستم قضایی امریکایی، تردید دارد. او میگوید: "این به دست ما و حکومت ما نیست که به او سزای مرگ بدهیم ، یا بر او شلیک کنیم و یا هم سنگسارش کنیم. من چگونه میتوانم مطمئن باشم که او در زندان است نه در خانه اش؟"
فراتر از آن در یک خانۀ دیگر که در آن شب مورد حمله قرار گرفته بود، زردانه ۱۱ ساله گفت که او آن شب عساکر را دیده بود."او به خانۀ ما وارد شد، ما به خانۀ کاکا جلیل رفتیم، او پس از کشتن گاو ما به دنبال ما آمد و به سوی ما به گلوله باری پرداخت."
گلوله در قسمت سر زردانه اصابت کرده و عصب او را آسیب رسانده است، حال او بدون چوب دست، راه رفته نمیتواند. مادر کلان او نیز در آن شب کشته شده بود.
رابرت بیلز در جنوب ایالت واشنگتن در یک زندان نظامی نگهداشته شده است. څارنوالان میگویند که بلیز برای حمله بر دو قریۀ نزدیک، پوسته اش را ترک کرده و زمانی برگشت که در لباس هایش علامات خون دیده میشد.
وکلای مدافع بیلز گفته اند که صحت روانی او میتواند بخشی از دفاعیه اش باشد زیرا او برای چهارمین بار به محاربه فرستاده شده بود و از تشوشات روانی پس از جنگ و از زخمی که در جریان جنگ عراق در ناحیه سر برداشته بود ، رنج میبرد.
اردوی ایالات متحده در صدد جزای مرگ این خورد ضابط امریکایی میباشد.
