مقام‌های ارشد امریکایی در دو روز گذشته در دیدار با مقام‌های حکومت وحدت ملی افغانستان در مورد مسایل مختلف از جمله از سرگیری گفتگو های صلح با گروه طالبان و مبارزه بر ضد گروه های تندرو و دهشت افگن مستقر در آن کشور، بحث کردند.
ننسی پلوسی، رییس مجلس نمایندگان کانگرس امریکا روز دوشنبه ۲۱ اکتوبر (۲۹ میزان) در سفر از قبل اعلام ناشده وارد کابل شد و با رییس جمهور و رییس اجراییۀ حکومت افغانستان دیدار کرد. ارگ با نشر اعلامیه‌ای به نقل از خانم پلوسی گفته است که امریکا نمی‌خواهد افغانستان بار دیگر به"لانۀ دهشت افگنان" مبدل شود.
پیش از آن مارک اسپر، وزیر دفاع ایالات متحدۀ امریکا روز یکشنبه به گونۀ غیرمنتظره وارد کابل شد.
پیش از آنکه دونالد ترمپ، رییس جمهور ایالات متحدۀ امریکا، به دلیل کشته شدن یک نظامی امریکایی در حملۀ طالبان در کابل، روند گفتگوهای صلح را با گروه طالبان متوقف کند، زلمی خلیلزاد، نمایندۀ ویژۀ ایالات متحده برای مصالحۀ افغانستان نه بار با نمایندگان گروه طالبان دیدار کردند.
اندکی بعد، رد آتش بس از سوی گروه طالبان، دلیلی دیگر عنوان شد که رییس جمهور امریکا را وا داشت مذاکره با این گروه را متوقف کند.
مذاکرات صلح آقای خلیلزاد با گروه طالبان بر خروج کامل قوای خارجی از افغانستان،تضمین طالبان برای جلوگیری از فعالیت تندروان خارجی در قلمرو افغانستان، آتش بس دایمی و آغاز مذاکرات بین الافغانی تمرکز داشت.
حال که مقام‌های امریکایی به از سرگیری مذاکرات صلح تاکید دارند، پرسش این است که آیا گروه طالبان حاضر خواهد شد تا با گروه هایی که از سوی ایالات متحده دهشت افگن تلقی می شوند، قطع رابطه کند.
روح الله احمدزی، سخنگوی وزارت دفاع افغانستان، در مصاحبه با صدای امریکا گفت که این گروه با وجود تعهدی که داده است، هیچگاهی رابطه خود را با گروه های دهشت افگن از جمله شبکۀ القاعده قطع نکرده است.
آقای احمدزی کشته شدن عمر سعید، رهبر القاعده برای جنوب آسیا و شماری از افراد کلیدی گروه طالبان را در عملیات قوای امنیتی افغان در هلمند به عنوان نشانۀ رابطۀ طالبان با گروه القاعده برجسته کرد.
مایکل سمپل، استاد در"انستتیوت مطالعات تحول منازعه و عدالت اجتماعی" پوهنتون کویین لندن که حدود ۲۵ سال در افغانستان و پاکستان فعالیت داشته، نظر مشابهی دارد.
آقای سمپل در مصاحبۀ با صدای امریکا گفت نشانه‌ای را مشاهده نمی کند که گروه طالبان، رابطۀ خود را با گروه های تندرو و دهشت افگن، قطع کند.
به گفتۀ سمپل "در ۲۵ سال گذشته، طالبان رابطۀ شان را با القاعده و سایر گروه های دهشت افگنی قطع نکرده است. نشانه‌ای را نمی بینم که حال چنین کاری را انجام دهد. یک چیز را می خواهم وضاحت بدهم و آن اینکه گرچه طالبان و القاعده دو سازمان کاملاً متفاوت اند، این دو گروه بسیار با هم نزدیک استند."
در پهلوی القاعده، شبکۀ حقانی از جمله سازمان های است که در فهرست گروه های دهشت افگنی ایالات متحده قرار دارد، شبکۀ که نه تنها با گروه طالبان رابطۀ تنگاتنگ دارد، بلکه با شبکۀ القاعده نیز در قسمت ساخت بم و فراهم آوری مواد انفجاری برای گروه طالبان همکاری نزدیک دارد.
به گفتۀ این تحلیلگر غربی، سراج الدین حقانی، رهبری شبکۀ حقانی، معاون مولوی هیبت الله اخندزاده، رهبر کنونی گروه طالبان است و بخشی از قدرت نظامی که گروه طالبان از آن کار می گیرد، از سوی شبکۀ حقانی فراهم می شود—به خصوص حملات انتحاری در شهر کابل.
آقای سمپل در مورد می گوید که "نشانه‌ای را مشاهده نمی کنیم که گروه طالبان آماده باشد تا قوت نظامی و فزیکی خود را ترک کنند و ما از توافق صلح میان ایالات متحده و طالبان بسیار فاصله داریم. بنا بر این، انتظار از طالبان که روابط ۲۵ سالۀ خود را با متحدین ترورستی اش قطع کند، احتمالاً غیر واقعبینانه باشد."
شمار دیگر تحلیلگران به این باور اند که در صورت توافق طالبان با امریکا، آن گروه گزینۀ دیگری جز قطع رابطه با گروه‌های دهشت افگن نخواهند داشت.
ادریس رحمانی، تحلیلگر سیاسی مستقر در ایالات متحده، به این باور است که طالبان—به خصوص آنعده از رهبران آنان که "میان رو" تلقی می شوند، چارۀ جز قطع رابطه با گروه های تندرو و دهشت افگن ندارند.
آقای رحمانی گفت: " طالبان بدون اینکه بالای شان فشار آورده شود از قبل می دانند که اگر قرار باشد با غربی ها کنار بیایند، به منفعت شان نیست که هنوز هم با ترورست ها روابط خود را نگهدارند—بخاطریکه آنچه آنان می خواهند به دست بیاورند، می دانند که همرای ترورست ها به دست آورده نمی شود."
این تحلیلگر سیاسی می گوید که فقط "طالبان که بی نهایت دو آتشۀ مذهبی استند، در نهایت برای استقرار یک خلافت فکر می کنند و " خواهان حفظ روابط با گروه های تندرو استند، اما آنعده از رهبران طالبان که دنبال قدرت استند، نمی خواهند با گروه های تندرو و دهشت افگن روابط شان را حفظ کنند.
تحلیلگران سیاسی به این باور اند که اگر قرار باشد نمایندگان گروه طالبان با ایالات متحده به توافق برسند، نا گزیرند با گروه های تندرو و دهشت افگن در عمل قطع رابطه کنند. آنان استدلال می کنند که غرب در راس ایالات متحده نمی تواند از این موضوع صرف نظر کند، زیرا همه متحدین غربی ایالات متحده که در قضیۀ افغانستان دخیل اند، زیرا فشار افکار عامه و پارلمان های کشور شان استند.
بنا بر این، رهبران سیاسی این کشور ها به شمول امریکا نمی توانند خواست افکار عامه شان را نادیده بگیرند و با گروهی توافق کنند که با گروه های تندور و دهشت افگن رابطۀ نزدیک دارد.
اما به باور این تحلیلگران، در وهلۀ نخست برای گروه طالبان بی نهایت دشوار خواهد بود تا روابط خود را با گروه های تندرو قطع کند، زیرا بخشی عمدۀ از نیروی جنگی خود را از دست خواهد داد.
