برخی کارشناسان افغان و امریکایی می گویند که یکی از راه های اعمال فشار بر طالبان به خاطر تغییر دادن رفتار این گروه، حمایت جامعه جهانی از مخالفین سیاسی طالبان و تعامل مستقیم جامعه جهانی با مردم افغانستان است.
اسفندیار میر، کارشناس ارشد انستیتوت صلح ایالات متحده در نشستی که روز چهارشنبه توسط این انستیتوت به گونه مجازی برگزار شد، گفت که مسدود نگه داشتن دارایی های بانک مرکزی افغانستان نمی تواند به تنهایی طالبان را مجبور به آوردن تغییر در ترکیب حکومت به رهبری این گروه و همچنان نحوه حکومتداری طالبان کند.
آقای میر افزود: "به نظرم جامعه جهانی در کل، و امریکا به گونه مشخص، در تشخیص اهرم های فشار بر طالبان دچار اشتباه شده است... من می خواهم روی اهرم های اصلی فشار [بر طالبان] اشاره کنم و دوباره بر حمایت جامعه جهانی از نیرو های سیاسی مخالف طالبان تاکید می کنم. این موضوع طالبان را بسیار برآشفته خواهد کرد اما جامعه جهانی این موضوع را باید به گونه بسیار جدی مورد بررسی قرار دهد."
این پیشنهاد در حالی مطرح می شود که امیر خان متقی، سرپرست وزارت خارجه حکومت طالبان، در اوایل هفته جاری با شماری از مخالفان این گروه به شمول احمد مسعود و اسماعیل خان در تهران ملاقات کرد - ملاقاتی که ظاهراً هیچ نتیجه ای نداشت.
مقام های طالبان ادعا دارند که حکومت تحت رهبری این گروه همه شمول است اما عدم حضور زنان در حکومت طالبان و همچنان تک قومی و تک گروهی بودن این حکومت، انتقاد جامعه جهانی را برانگیخته است.
رحمت الله امیری، کارشناس مسایل افغانستان می گوید که به باور وی تعامل مستقیم جامعه جهانی با مردم افغانستان می تواند طالبان را وادار به انعطاف پذیری کند.
این کارشناس افغان گفت: "یکی از چیز های که طالبان از آن هراس دارند، تعامل [جامعه جهانی] با مردم محلی [افغانستان] است. جامعه مدنی [افغانستان] هنوز هم فعال است و مردم می خواهد در سیاست اشتراک کند و تصامیم طالبان را به چالش بکشند. به نظرم جامعه جهانی باید با [مردم محلی و جامعه مدنی] کار کند و با آنان ملاقات کند. هر زمانیکه نمایندگان کشور های خارجی به کابل می روند، هیچگاهی با مردم محلی ملاقات نمی کنند."
از به قدرت رسیدن دوباره طالبان حدود پنج ماه سپری می شود، اما تا اکنون هیچ کشوری به شمول پاکستان و قطر که روابط نزدیک با طالبان دارند، حکومت به رهبری این گروه را به رسمیت نشناخته اند. با این همه، امریکا، اعضای اتحادیه اروپا و نهاد های بزرگ بین المللی بر ادامه تعامل با طالبان تاکید دارند.
اندریو واتکنز، کارشناس ارشد انستیتوت صلح ایالات متحده نیز بر اهمیت تعامل با طالبان اشاره کرد و گفت: "اگر ما به حیث جامعه جهانی به تعامل [با طالبان] ادامه بدهیم، هیچ تضمینی وجود ندارد که رفتار طالبان معتدل تر خواهد شد. اما هر روز که [این تعامل را] انجام نمی دهیم و کاری نمی کنیم، موقف و صدای جناح های تندروتر در داخل طالبان تقویت می شود."
با گذشت هر روز، اعمال محدودیت ها از سوی طالبان بر مردم به ویژه زنان بیشتر می شود. طالبان می گویند به حقوق زنان در "چارچوب شریعت اسلامی" باور دارند، اما بسیاری کشور های مسلمان و همچنان نهاد های حامی حقوق بشر تعبیر طالبان از اسلام را سختگیرانه می دانند.
پلوشه کاکر، مسوول بخش ادیان و جوامع همه شمول در انستیتوت صلح ایالات متحده گفت که بسیاری اقدامات طالبان "سیاسی" بوده و "اساس دینی" ندارد.
خانم کاکر گفت: "زمانیکه طالبان از [پیروی از] اسلام و به ویژه فقه حنفی صحبت می کنند، تناقض بسیار بزرگ در چگونگی تعبیر آنان [از اسلام] به ویژه در پیوند به حقوق زنان دیده می شود. به گونه مثال، در فقه حنفی بر پوشاندن صورت و دستان زنان تاکید نشده است. در فقه حنفی زنان می توانند قاضی شوند. در فقه حنفی بر بیعت مردم به رییس دولت، تاکید زیاد شده است، یعنی رییس دولت باید با بیعت مردم عام انتخاب شود."
این کارشناس انستیتوت صلح ایالات متحده همچنین گفت که جامعه جهانی باید زمینه مذاکره و گفتگو بین رهبران طالبان و زنان افغان را که در داخل افغانستان به خاطر اعاده حق آموزش و کار شان دادخواهی می کنند، مساعد کند.
