همواره گفته می‌شد که نباید بخارهای جلدی را که به شدت خارش دارد، خارید زیرا چنین باور وجود داشت که سبب تشدید خارش و نیز خراشیده شدن جلد می‌شود، اما یافته‌های یک پژوهش جدید نتایج متفاوت ارایه می‌کند.
خاریدن بخارهای جلد حس بسیار خوب و راحتی می‌بخشد، زیرا خاریدن جلد، حس بسیار خفیف درد تولید می‌کند که انتقال حساسیت خارش شدید را به مغز مختل می‌کند. در واقع، مغز با حس کردن این درد خفیف هورمون سراتونین را تولید می‌کند که سبب احساس راحتی می‌شود.
دانیل کپلان، متخصص بیماری‌های جلدی و معافیت در دانشگاه پیستبرگ ایالات متحده و یکی از نویسندگان این پروهش گفته است: "خاریدن اغلباً لذت‌بخش است که نشان می‌دهد که تکامل این رفتار نوعی مزیت دارد. پژوهش ما به حل این تناقض می‌پردازد."
کپلان و همکارانش در این پژوهش که در ژورنال علوم نشر شده است، حساسیت را به وسیلۀ مواد مولد واکنش حساسیتی، در گوش‌های موش‌های لابراتواری ایجاد کردند.
به برخی موش‌ها اجازه داده شد که گوش‌های شان را بخارند و در نتیجه گوش این حیوانات متورم شده و از نتروفیل‌ها پر شد. نتروفیل یک نوعی از حجرات خون است که بدن را در مقابله با عفونت‌ها کمک می‌کند.
پژوهشگران پی بردند که خاریدن همچنان سبب شد که سلول‌های عصبی حس کنندۀ درد، مواد کیمیایی مسما به مادۀ پی را تولید کند که سبب فعال شدن سلول‌های مست در خون می‌شود.
سلول‌های مست، از جمله سلول‌های معافیتی است که در صورت بروز حساسیت، مواد کیمیایی مانند هورمون سراتونین را برای مقابله با واکنش حساسیتی افراز می‌کند. عملکرد سراتونین است که در ساحۀ معروض به واکنش حساسیتی سبب سرخی و پندیدگی جلد می‌شود.
پژوهشگران پی بردند که سلول‌های مست بدن را در مقابل باکتریاها و دیگر عوامل بیماری‌زا محافظت می‌کند.
تجارب بیشتر علمی نشان داد که خاریدن جلد شمار باکتریاها به ویژه ستافیلوکوکس‌های طلایی را که عامل عمدۀ عفونت‌های جلدی، مسمومیت غذایی، سینه و بغل و عفونت استخوان است، کاهش داد.
با اینحال، کپلان می‌گوید که اگر خارج جلد بسیار مزمن و دوامدار باشد، خاریدن دوامدار ممکن سبب تخریش عمیق جلد شده و به جای آنکه سودمند باشد، زیان‌های جدی به شمول عفونت را به بار آورد.
گروه