اشرف غنی احمدزی، رئیس پروسه انتقال مسؤلیت های امنیتی افغانستان می گوید که نیرو های امنیتی افغان، از نظر سلاح و تجهیزات با کمبود روبرو نیستند.
رئیس کمیسیون انتقال با اطمینان کامل افزود که در صفوف قوای امنیتی افغان کمبود سلاح وجود نداشته و هزار ها میل سلاح صندوق بسته وجود دارد. به گفتۀ وی نکتۀ عمده، انسجام امور تحویلگیری این سلاح از نیرو های ناتو به مقام های افغان و سپس انتقال و توزیع درست آن به ولایت ها است.
اما آقای احمدزی می گوید که انسداد راه های مواصلاتی پاکستان به روی کاروان های تدارکاتی ناتو که شش ماه به درازا کشید، انتقالات بخشی از امکانات سربازان افغان را به تاخیر انداخت.
آقای احمدزی گفت که روند انتقال به مرحلۀ نهایی نرسیده است. او افزود که کار بالای مرحلۀ چهارم به گونۀ جدی جریان داشته و با در نظرداشت ملاحظات رئیس جمهور افغانستان تطبیق و شش ماه بعد از آن مرحلۀ پنجم روی دست گرفته خواهد شد.
مؤثریت کمک ها
آقای احمدزی در پاسخ به این که افغانها از آیندهء کشورشان، بویژه پس از سال ۲۰۱۴، نگران اند گفت که مناسبات افغانستان با جامعه بین المللی استوار است. او استدلال کرد که تعهدات مشخصی برای دو سال آینده وجود دارد و فراتر از آن تعهد جامعۀ جهانی برای یک دهۀ دیگر پس از سال ۲۰۱۴ پابرجاست.
رئیس کمیسیون انتقال گفت که جامعۀ جهانی پس از سال ۲۰۱۴همه ساله کمک بیش از چهار میلیارد دالر را برای تجهیز، تسلیح، آموزش و پرورش نیرو های امنیتی افغان متعهد شده است.
آقای احمدزی با اشاره به بحران اقتصادی جهان گفت که در حسابدهی کمک ها به افغانستان هم در سطح ملی و هم در سطح بین المللی تغییراتی رونما خواهد شد.
آقای احمدزی گفت که افغانها به گونۀ جدی خواستار حسابدهی کمک ها شده و از سوی دیگر کمک های خارجی به افغانستان شکل مشروط را به خود اختیار خواهد کرد، به این معنا که نتایج به دست آمده باید معادل پولی باشد که به مصرف می رسد.
رئیس کمیسیون انتقال گفت "متأسفانه در ده سال گذشته یک معیار واضح ارزش پول وجود نداشت. چیز (کار) هایی که مثلأ به یک میلیون می شد بعضی اوقات ما انجام دادیم به ۵۰ میلیون بنأ مسؤلیت ما این است که نه تنها پول را به دست بیاوریم بلکه پول را بصورت موثر، مشروع وحسابده مصرف کنیم".
عقبگرد به ۱۹۹۲
یکی دیگر از نگرانی های موجود در میان افغان ها بروز خشونت ها و وارد شدن به جنگ داخلی پس از خروج قوای خارجی از افغانستان می باشد.آقای احمدزی گفت که افغان ها باید بر خود اعتبار داشته باشند و به اصطلاح عوام که "مار خورده ازریسمان دراز میترسد" تشویش را به خود راه ندهند.
به باور احمدزی سال ۲۰۱۴مانند سال ۱۹۹۲ نیست، مگر اینکه مردم افغانستان از روی کوتاه نظری و ترجیح منافع کوچک و نادیده گرفتن منافع بزرگ و ملی خود عامل بروز چنان وضعیتی شوند.
آقای احمدزی گفت که اکنون افغانستان امکانات وسیعی دارد، نسل نوی به وجود آمده است و با به میان آمدن ظرفیت های وسیع شرایط به گونۀ بنیادی تغییر کرده است.
او فرآیند خروج قوای خارجی را از افغانستان ضمن خوشبینی از رفتن آن کشور به سوی ثبات، رفاه و صلح دوامدار خالی از خطر ندانست، اما گفت که نباید تنها به خطرات معطوف بود بلکه با درنظرداشت خطرات احتمالی روش مطلوب مقابله با آن را دریافت و آن را برگزید.
رئیس کمیسیون انتقال با اطمینان کامل افزود که در صفوف قوای امنیتی افغان کمبود سلاح وجود نداشته و هزار ها میل سلاح صندوق بسته وجود دارد. به گفتۀ وی نکتۀ عمده، انسجام امور تحویلگیری این سلاح از نیرو های ناتو به مقام های افغان و سپس انتقال و توزیع درست آن به ولایت ها است.
اما آقای احمدزی می گوید که انسداد راه های مواصلاتی پاکستان به روی کاروان های تدارکاتی ناتو که شش ماه به درازا کشید، انتقالات بخشی از امکانات سربازان افغان را به تاخیر انداخت.
آقای احمدزی گفت که روند انتقال به مرحلۀ نهایی نرسیده است. او افزود که کار بالای مرحلۀ چهارم به گونۀ جدی جریان داشته و با در نظرداشت ملاحظات رئیس جمهور افغانستان تطبیق و شش ماه بعد از آن مرحلۀ پنجم روی دست گرفته خواهد شد.
مؤثریت کمک ها
آقای احمدزی در پاسخ به این که افغانها از آیندهء کشورشان، بویژه پس از سال ۲۰۱۴، نگران اند گفت که مناسبات افغانستان با جامعه بین المللی استوار است. او استدلال کرد که تعهدات مشخصی برای دو سال آینده وجود دارد و فراتر از آن تعهد جامعۀ جهانی برای یک دهۀ دیگر پس از سال ۲۰۱۴ پابرجاست.
رئیس کمیسیون انتقال گفت که جامعۀ جهانی پس از سال ۲۰۱۴همه ساله کمک بیش از چهار میلیارد دالر را برای تجهیز، تسلیح، آموزش و پرورش نیرو های امنیتی افغان متعهد شده است.
آقای احمدزی با اشاره به بحران اقتصادی جهان گفت که در حسابدهی کمک ها به افغانستان هم در سطح ملی و هم در سطح بین المللی تغییراتی رونما خواهد شد.
آقای احمدزی گفت که افغانها به گونۀ جدی خواستار حسابدهی کمک ها شده و از سوی دیگر کمک های خارجی به افغانستان شکل مشروط را به خود اختیار خواهد کرد، به این معنا که نتایج به دست آمده باید معادل پولی باشد که به مصرف می رسد.
رئیس کمیسیون انتقال گفت "متأسفانه در ده سال گذشته یک معیار واضح ارزش پول وجود نداشت. چیز (کار) هایی که مثلأ به یک میلیون می شد بعضی اوقات ما انجام دادیم به ۵۰ میلیون بنأ مسؤلیت ما این است که نه تنها پول را به دست بیاوریم بلکه پول را بصورت موثر، مشروع وحسابده مصرف کنیم".
عقبگرد به ۱۹۹۲
یکی دیگر از نگرانی های موجود در میان افغان ها بروز خشونت ها و وارد شدن به جنگ داخلی پس از خروج قوای خارجی از افغانستان می باشد.آقای احمدزی گفت که افغان ها باید بر خود اعتبار داشته باشند و به اصطلاح عوام که "مار خورده ازریسمان دراز میترسد" تشویش را به خود راه ندهند.
به باور احمدزی سال ۲۰۱۴مانند سال ۱۹۹۲ نیست، مگر اینکه مردم افغانستان از روی کوتاه نظری و ترجیح منافع کوچک و نادیده گرفتن منافع بزرگ و ملی خود عامل بروز چنان وضعیتی شوند.
آقای احمدزی گفت که اکنون افغانستان امکانات وسیعی دارد، نسل نوی به وجود آمده است و با به میان آمدن ظرفیت های وسیع شرایط به گونۀ بنیادی تغییر کرده است.
او فرآیند خروج قوای خارجی را از افغانستان ضمن خوشبینی از رفتن آن کشور به سوی ثبات، رفاه و صلح دوامدار خالی از خطر ندانست، اما گفت که نباید تنها به خطرات معطوف بود بلکه با درنظرداشت خطرات احتمالی روش مطلوب مقابله با آن را دریافت و آن را برگزید.