نیرو های نظامی اتحاد جماهیر شوروی وقت، بیست و پنج سال پیش، افغانستان را ترک کردند و عساکر امریکایی نیز بعد از طولانی ترین جنگ ایالات متحده در خارج از این کشور، در ختم سال روان میلادی، دوباره به خانه بر می گردند.
اما در حالیکه عساکر امریکایی برای خروج از افغانستان آمادگی می گیرند، این هراس به قوت خود باقی است که مبادا افغانستان با وضعیت بعد از خروج نیرو های نظامی شوروی وقت دچار شود.
مایکل اوهانلون، تحلیلگر در انستیتوت پژوهشی بروکنگز می گوید هیچ شباهتی بین آن خروج و این خروج وجود ندارد.
آقای اوهانلون می گوید "واقعا در مورد اینکه چگونه ما نخست مجبور به جنگ شدیم و ما چگونه جنگیدم هیچ شباهتی نیست. و اینکه ایالات متحده به حیث بخشی از ائتلاف چگونه پنج سال را در روند تدریجی کاهش نیروها در افغانستان سپری کرد."
اوهانلون می افزاید "اما نیروهای شوروی در یک نقطه زمانی تصمیم گرفتند که بازنده جنگ استند و افغانستان را ترک کردند."
افغانستان امروز و دیروز
احمد مجیدیار، پژوهشگر در انستیتوت امریکن انترپرایز در واشنگتن می گوید که افغانستان بعد از ترک نیروهای شوروی، صدمۀ شدیدی از جنگ داخلی خونبار دید اما در مقایسه به 25 سال پیش، امروز افغانستان در وضعیت بسا بهتری قرار دارد.
آقای مجیدیار می گوید "این اولین باری است که افغان ها حکومتی منتخب دارند حال آنکه در زمان شوروی، رهبران افغانستان از سوی کرملین منصوب می شدند. تفاوت مهم دوم این است که شورش در افغانستان درمقایسه با شورش زمان مجاهدین در دهه 80 میلادی بسیار محدودتر است."
این پژوهشگر در واشنگن می افزاید که اکنون کم از کم 20 تا 25 هزار جنگجوی فعال طالبان وجود دارد، اما در دهۀ 80 میلادی شمار شورشیان از 100 هزار تن تجاوز می کرد.
مایکل اوهانلون به این باور است که جهان درس بسیار مهمی از زمان خروج شوروی از افغانستان آموخته است.
اوهانلون می گوید " فکر می کنم درس اولی که ایالات متحده آموخت، حادثه یازده سپتمبر بود، درسی بود که ما نمی توانیم آن را نادیده بگیریم و افغانستان را ترک شده باقی بگذاریم. به خاطری که بعد از شکست نیروهای شوروی، ما به طور اساسی طی دهه 90 میلادی توجه خود را به افغانستان توقف دادیم، ایالات متحده به طور اساسی افغانستان را نادیده گرفت و اجازه داد که آن کشور به جنگ فرقه یی، هرج و مرج فرورفته و بعد هم به ظهور طالبان و پناه گاه های آنان منجر شود."
نقش مردم افغانستان
اما مجیدیار می گوید درحالی که تعهد جامعه بین المللی در کمک به حکومت افغانستان باقی است، مردم افغانستان باید برای نجات ساختار سیاسی موجود شان متحد باشند.
آقای مجیدیار می افزاید "طالبان منابعی برای انسجام مجدد در تسخیر دوبارۀ کابل ندارد. بنابراین، تهدید واقعی از تهاجم نظامی طالبان بعد از خروج ناتو نیست بلکه تهدید از ناپایداری نهادهای افغان است."
برخی کارشناسان به این باور اند که هیچ شباهتی بین خروج 25 سال قبل سربازان شوروی از افغانستان و خروج امروز سربازان ایالات متحده وجود ندارد اما در عین حال به این نظر توافق دارند که جهان نمی تواند اجازه دهد افغانستان دوباره به پناهگاه دهشت افگنان مبدل شود.
گزارش: کوکب فرشوری
ترجمه: محمد احمدی
اما در حالیکه عساکر امریکایی برای خروج از افغانستان آمادگی می گیرند، این هراس به قوت خود باقی است که مبادا افغانستان با وضعیت بعد از خروج نیرو های نظامی شوروی وقت دچار شود.
مایکل اوهانلون، تحلیلگر در انستیتوت پژوهشی بروکنگز می گوید هیچ شباهتی بین آن خروج و این خروج وجود ندارد.
آقای اوهانلون می گوید "واقعا در مورد اینکه چگونه ما نخست مجبور به جنگ شدیم و ما چگونه جنگیدم هیچ شباهتی نیست. و اینکه ایالات متحده به حیث بخشی از ائتلاف چگونه پنج سال را در روند تدریجی کاهش نیروها در افغانستان سپری کرد."
اوهانلون می افزاید "اما نیروهای شوروی در یک نقطه زمانی تصمیم گرفتند که بازنده جنگ استند و افغانستان را ترک کردند."
افغانستان امروز و دیروز
احمد مجیدیار، پژوهشگر در انستیتوت امریکن انترپرایز در واشنگتن می گوید که افغانستان بعد از ترک نیروهای شوروی، صدمۀ شدیدی از جنگ داخلی خونبار دید اما در مقایسه به 25 سال پیش، امروز افغانستان در وضعیت بسا بهتری قرار دارد.
آقای مجیدیار می گوید "این اولین باری است که افغان ها حکومتی منتخب دارند حال آنکه در زمان شوروی، رهبران افغانستان از سوی کرملین منصوب می شدند. تفاوت مهم دوم این است که شورش در افغانستان درمقایسه با شورش زمان مجاهدین در دهه 80 میلادی بسیار محدودتر است."
این پژوهشگر در واشنگن می افزاید که اکنون کم از کم 20 تا 25 هزار جنگجوی فعال طالبان وجود دارد، اما در دهۀ 80 میلادی شمار شورشیان از 100 هزار تن تجاوز می کرد.
مایکل اوهانلون به این باور است که جهان درس بسیار مهمی از زمان خروج شوروی از افغانستان آموخته است.
اوهانلون می گوید " فکر می کنم درس اولی که ایالات متحده آموخت، حادثه یازده سپتمبر بود، درسی بود که ما نمی توانیم آن را نادیده بگیریم و افغانستان را ترک شده باقی بگذاریم. به خاطری که بعد از شکست نیروهای شوروی، ما به طور اساسی طی دهه 90 میلادی توجه خود را به افغانستان توقف دادیم، ایالات متحده به طور اساسی افغانستان را نادیده گرفت و اجازه داد که آن کشور به جنگ فرقه یی، هرج و مرج فرورفته و بعد هم به ظهور طالبان و پناه گاه های آنان منجر شود."
نقش مردم افغانستان
اما مجیدیار می گوید درحالی که تعهد جامعه بین المللی در کمک به حکومت افغانستان باقی است، مردم افغانستان باید برای نجات ساختار سیاسی موجود شان متحد باشند.
آقای مجیدیار می افزاید "طالبان منابعی برای انسجام مجدد در تسخیر دوبارۀ کابل ندارد. بنابراین، تهدید واقعی از تهاجم نظامی طالبان بعد از خروج ناتو نیست بلکه تهدید از ناپایداری نهادهای افغان است."
برخی کارشناسان به این باور اند که هیچ شباهتی بین خروج 25 سال قبل سربازان شوروی از افغانستان و خروج امروز سربازان ایالات متحده وجود ندارد اما در عین حال به این نظر توافق دارند که جهان نمی تواند اجازه دهد افغانستان دوباره به پناهگاه دهشت افگنان مبدل شود.
گزارش: کوکب فرشوری
ترجمه: محمد احمدی