همزمان با تداوم بسته‌ماندن مکاتب متوسطه و لیسۀ دختران در افغانستان، پارلمان اورپا از طالبان خواسته است که محدویت‌ها بر آموزش دختران افغان را لغو کرده و به آنان اجازه دهند تا به دروس شان ادامه دهند.
این پارلمان ناوقت روز پنجشنبه هفتم اپریل (۱۸ حمل) با صدور قطعنامه‌ای، ممنوعیت آموزش دختران توسط طالبان را محکوم کرده و گفته است که اعضای این پارلمان از ادامۀ این وضعیت، عمیقاً نگران اند.
طالبان برخلاف تعهدات شان به تاریخ سوم حمل، روز نخست سال تعلیمی جدید، یک بار دیگر اعلام کردند که مکاتب متوسطه و لیسۀ دختران برای مدت نامعلوم مسدود باقی خواهد ماند.
حکومت این گروه گفته است که فراهم‌شدن شرایط مطابق شریعت و ایجاد فضا مطابق رسم و رواج و فرهنگ افغانی دو دلیل عمدهٔ است که تا اکنون سبب عدم گشایش مکاتب متوسطه و لیسهٔ دختران شده است.
پارلمان اروپا در این قطعنامه افزوده که پیش از این طالبان تعهد کرده بودند که دست‌رسی همۀ شهروندان افغان به آموزش را تضمین می‌کنند.
نمایندگان این پارلمان همچنین از وضعیت رو به وخامت زنان و دختران در افغانستان ابراز تاسف کرده و گفته اند که تمرکز بیشتر طالبان بر حذف زنان از زندگی عمومی و انکار این گروه از حقوق آنان به شمول آموزش و پرورش، کار، سفر و مراقبت‌های بهداشتی قابل نکوهش است.
در این قطعنامه آمده است: "نمایندگان پارلمان اروپا از شجاعت دختران و زنانی که در تظاهرات روی جاده‌ها علیه این محدویت‌ها اشتراک داشتند، ستایش می‌کنند و از اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن می‌خواهند که حمایت خود را از فعالان حقوق زن در این کشور افزایش دهند."
بسته‌ماندن مکاتب متوسطه و لیسه دختران در افغانستان، در روزهای اخیر واکنش‌های جدی را در سطح ملی و بین‌المللی به دنبال داشته است.
ملل متحد از تمدید نامحدود طالبان مبنی بر ممنوعیت رفتن دختران به مکتب ابراز تاسف کرده و خواستار بازگشایی فوری مکاتب به روی دختران دانشجوی افغان شده است.
ایالات متحده نیز ضمن ابراز تاسف عمیق از این تصمیم طالبان گفته است که این اقدام در تناقض با بسیاری تضمین‌ها و اظهارات طالبان قرار دارد.
سازمان عفو بین‌الملل از تغییر کامل تصمیم طالبان برای افتتاح مکاتب دخترانه به شدت ابراز نگرانی کرده است. این سازمان گفته است که حق تحصیل یک حق اساسی بشری است که طالبان – به عنوان مقامات بالفعل – موظف به رعایت آن هستند.
تحت حاکمیت قبلی طالبان، از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، زنان عمدتاً از حق کار و تحصیل محروم بودند و معمولاً هنگام خروج از خانه مجبور بودند که صورت خود را بپوشانند و با یک محرم شرعی همراه باشند.