مسلمانان فراری روهینگیا که از میانمار به بنگله دیش پناه برده اند، در مورد بازگشت به کشورشان تردید دارند، هرچند حکومت میانمار اطمینان داده است که روهینگیایی هایی که اسناد مهاجرت در دست داشته باشند، می توانند به آن کشور برگردند.
بیش از نیم میلیون روهینگیایی از ۲۵ اگست به اینسو، از سرکوبگری نظامیان برمایی در ایالت راخین میانمار فرار کرده و به بنگله دیش پناه برده اند.
ملل متحد عملیات نظامیان میانمار را راخین "پاکسازی قومی" عنوان کرده است، اما حکومت میانمار استدلال می‌کند که نظامیان آن کشور بر ضد دهشت افگنانی در راخین عملیات می کنند که مسوولیت چندین حمله را بر پسته های امنیتی به دوش گرفته اند.
بنگله دیش و میانمار روز دوشنبه توافق کردند تا طرح برگشت روهینگیایی‌های فراری به میانمار، روی دست گرفته شود. اما روهینگیایی‌هایی که به گفتۀ خودشان هست و بود شان در میانمار طعمۀ آتش شده است، اسناد و مدارکی را که هویت مهاجر آنان را تثبیت کند، از کجا کنند.
یک مقام وزارت خارجۀ بنگله دیش به خبرگزاری رویترز گفته است که اکثر مهاجران روهینگیایی هیچ گونه مدرک و سندی ندارند و به گفتۀ وی حکومت میانمار باید اندکی انعطاف پذیری کند. با اینحال، زاو هتای، سخنگوی حکومت میانمار، گفته است که حتا اسناد و مدارک یک شفاخانۀ میانمار هم می‌تواند برای تثبیت اقامت روهینگیایی ها در آن کشور بسنده کند.
ریشۀ این مشکل، امتناع حکومت اکثریت بودایی میانمار از دادن شهروندی به اقلیت مسلمان آن کشور است. بوداییان میانمار اگر با مسلمانان روهینگیایی دشمنی نداشته باشند، کم از کم با آنان همدردی نداشته و آنان را مهاجران غیر قانونی بنگله دیشی می‌پندارند.
مسلمانان روهینگیایی بیم دارند که حتا با داشتن اسناد و مدارک ضروری برای برگشت به میانمار، به آنان شهروندی داده نخواهد شد و در نهایت باز هم برای سال های سال با تبعیض و پیگرد در میانمار روبرو خواهند بود.
کمیشنری عالی سازمان ملل متحد از حکومت میانمار خواسته است تا به روهینگیایی‌ها شهروندی داده و آنان را از بی وطنی برهاند و در نهایت به فقر و بدبختی در ولایت راخین نقطۀ پایان بگذارد.