هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان یا (یوناما) از شکنجه و بدرفتاری طالبان با افرادی که در بند این گروه قرار دارند، ابراز نگرانی کرده است.
یافته‌های ابتدایی یوناما نشان می‌دهد که درکنار بدرفتاری و شکنجه، طالبان دست به "کشتار" برخی این زندانی‌ها زده اند.
دفتر معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان این یافته‌ها را بربنیاد مصاحبه مستقیم با ۱۳ نفری که تازه از بند طالبان آزاد شدند، روز یک شنبه (۵ جوزا) همگانی کرده است.
تادامیچی یاماماتو، نمایندۀ ویژه سرمنشی ملل متحد برای افغانستان گفته است: "من به شدت در مورد این ادعاهای جدی پیرامون بدرفتاری، شکنجه و کشتن غیرقانونی غیرنظامیان و کارمندان امنیتی و همین‌گونه شرایط بد توقیف‌گاه‌ها نگران استم".
اما طالبان امروز با نشر اعلامیه ای، گزارش یوناما را "مغرضانه و بی اساس" خواند.
ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان در این اعلامیه، یوناما را به تلاش برای ایجاد شایعات بر اساس اطلاعات نادرست علیه امارات اسلامی، متهم کرد.
ماه گذشته، یک گروه ۵۳ نفری در یک عملیات نظامیان افغان در روستای شیرا در ولسوالی ارزگان خاص ولایت ارزگان از بند طالبان نجات داده شده اند. این افراد شامل ۴۵ نظامی، سه کارمند ملکی و پنج غیرنظامی بودند که از سال ۲۰۱۶میلادی به این سو ، در توقیف این گروه بودند.
در این گزارش همچنان آمده است :" به جز یک نفر همه توقیف شدگانی که توسط یوناما مصاحبه شده اند، از لت و کوب در جریان تحقیقات گزارش داده اند. ...توقیف شدگان گفته اند که در یک روز برای حداقل هفت ساعت مجبور بودند کار کنند، به شمول ساخت مواد انفجاری."
ملل متحد برخورد نادرست با زندانی‌ها توسط طالبان را خلاف معیارهای بین‌المللی دانسته و از این گروه خواسته که با زندانیان برخورد "انسانی" کنند.
ریچارد بنت، رییس بخش حقوق بشر یوناما گفت: "ملل متحد به طالبان یادآوری می‌کند که قانون بشردوستانه بین المللی در منازعات مسلحانه بین المللی و غیر بین المللی قابل اجرا می باشد. ابر اساس این قانون، افرادی که به صورت مستقیم در درگیری‌ها سهیم نیستند و یا کسانی‌که از این کار دست کشیده اند همیشه باید با آنها انسانی برخورد صورت گیرد."
به گزارش یوناما، زندانی ها در جریان زمستان در هوای زیر صفر درجه سانتی گراد و هوای سرد نگهداری شده و فقط دو بار در روز به "نان و لوبیا" دست‌رسی داشته اند.
در این گزارش همچنان آمده است که این زندانیان به کمک‌های صحی به جز از دوای "تسکین و ضدعفونی" برای زخم‌های‌شان، به چیز دیگری دست رسی نداشته اند.