لوچینو پوروتی، " Luciano Pavarotti" آوازخوان نامدار ایتالیایی که در ردیف آخرین آوازخوانان کلاسیک اپرای ایتالیه می باشد امروز در منزلش در شهر مادنای ایتالیا درگذشت.
او همچنین در زمینه موسیقی پیوندی با انریکو کاروسو، ستاره مشهور اپرا در اوایل دهه 1900 داشت.
یک منتقد روزنامه نیویارک تایمز زمانی گفته بود که "خدا بر تار صوتی لوچینو پوروتی بوسه زده است."
این ستاره اپرا به عنوان استاد سرودهایی که با لحن خالص و با تلفظ دقیق اجرا می شوند با داشتن بالاترین یادداشت های ثبت شده شناخته شود.
پوروتی از اوایل کودکی اش برای آوازخوانی مورد تشویق قرارگرفته بود. والدین او غالبا برای او آوازهایی از آوازخوانان ایتالیایی مثل کاروسو و گیگلی را می شنواند.
پوروتی با آرزوی داشتن وظیفه یی به عنوان بازیکن مسلکی فوتبال تصمیم گرفت که درجه تدریس آن را بدست بیاورد او برای مدت دوسال به عنوان مربی راهنما در یک کتب ابتداییه کار کرد.
پدرش او را تشویق کرد تا به درسهای آوازخوانی اش ادامه دهد و زمانی که او دریک مسابقه آوازخوانی در سال 1961 کامیاب شد و به او نقش تولید محلی اپرای پوچینی موسوم به "له بومی" در ده نخست 1960 پیشنهاد شد پدرش نتیجه تلاش خود را مشاهد کرد.
پوروتی در دیگر اپراها نیز ظاهر شد و او با صدای نیرومندش و توانی اش برای صعود از بندهای موسیقی دشوار شنواندگان زیادی را به خود جلب کرد.
در سال 1967 او برای وارد شدن به اپرا کارش را با کمپنی اپرای سان فرانسسکو آغاز کرد و یک سال بعد از آن او درجایگاه اپرای متورپولیتن شهر نیویورک ظاهر شد.
همچنانکه بر غنامندی و عمق صدای پوروتی با رشد همراه بود او فهرست نمایش های خود را که شامل کار با وردی، مزارت و دیگر کامپوزرها بود توسعه داد.
باید اذعان داشت که پوروتی برده گلویش بود. پوروتی یکبار گفته بود که آوازخوانی شبیه به ورزشکارانی است که باید دائما برای مراقبت از عضله های شان تمرین داشته باشند.
پوروتی گفت:"کاملا این درست است که شما باید شبیه به یک ورزشکار باشید . شما باید هر روز تمرین کنید . این به این معنی نیست که شما باید خود را نابود نمایید. بعضی اوقات 10 دقیقه کافی است اما آله باید همواره آنجا باشد."
در اوایل دهه سال 1980 او جایگاه خود را به عنوان یک شخصیت اپرای پیشتاز جهانی به دست آورد. نمایشهای تلویزیونی برخی از بزرگترین نقش هایش موجب شد که شنوندگان آواز پوروتی افزایش یابد و موقف او را به عنوان یک ابرستاره موسیقی کلاسیک تثبیت نماید.
در سال 1986 ، 250 ملیون شنونده چینایی اجرای او موسوم به "له بومی" در بیجینگ را تماشا کردند.
پوروتی همچنین به خاطر یک کنسرت رایگان خود که به تنهایی آواز خواند و آهنگ ایتالیایی اجراکرد به شهرت رسید.
آواز ثبت شده پوروتی در کنسرت "Three tenors" یعنی سه آوازخوان در شهر رم که در آن او با پلاسیدو، دومینگو و ژوزه کاری راس، درسال 1990 به نمایش گذاشت، ملیون ها کپی آن به فروش رفت.
پوروتی همچنین در هاید پارک لندن در سال 1991 و در پارک مرکزی شهر نیویارک جاییکه او در سن 58 سالگی یک جمعیت 500 هزار نفری را در جون سال 1993 جمع کرد، نیز کنسرت رایگان برپا کرد.
با شگفت که پوروتی از ترس پیش از اجرای کنسرتش رنج می برد او گفته بود که او درلحظاتی پیش ازرفتن بر استیج می ترسد نسبت به این که واقعا در حال آواز خواندن است.
پوروتی گفت:"قبلا از رفتن به استیج شما نمی دانید که چه اتفاقی خواهد افتاد لحظه یی که شما پای تان را روی استج میگذارید شما نسبت به هرچیز دیگر این را درک می کنید که وضعیت صدای شما و اندام شما چیست. یک حالتی است که به شما رخ می دهد مثل اینکه شما کس دیگری هستید 15 دقیق قبل از آن شما دوست دارید واقعا کسی دیگر باشید."
کنسرت پوروتی درپارک مرکزی در سال 1993 تایید مجدد برشهرت او و اطمینانی که علی الرغم جراحی زانودردی و کاهش وزن شدید اش داشت پنداشته می شد.
او تشویق های زیاد و تحسین منتقدان اش مواجه شد. او با درآغوش گرفتن ستاره های راک و پاپ در اجرایش به نام پوروتی و دوستان یک کنسرت اعانه یی را اجرا کرد.
زمانیکه او در اواسط 50 سالگی قرار داشت از تقاعد اجتناب کرد و گفت که شنوندگانش زمان تقاعد او را خواهندگفت.
بر طبق تشخیص معاینات طبی سال گذشته پوروتی مبتلا به سرطان اثنی عشر بود و ماه گذشته تداوی های زیادی انجام داد.
لوچینی پوروتی، ستاره بزرگ اپرا در سن 71 سالگی درگذشت.